Podstawa naliczania wpłat do PPK

Wpłaty do PPK – jak naliczać?

Czy powinniśmy naliczyć wpłaty do PPK od nagrody wypłaconej pracownikowi (uczestnikowi PPK) przebywającemu na urlopie macierzyńskim? Jest to składnik należny za pracę wykonywaną w okresie poprzedzającym urlop macierzyński, który podlega oskładkowaniu.

Tak. W związku z tym, że nagroda wypłacona pracownikowi w okresie przebywania tego pracownika na urlopie macierzyńskim stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a zatem składnik ten spełnia definicję wynagrodzenia, zawartą w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, dalej „ustawa o PPK”, podmiot zatrudniający powinien naliczyć i pobrać od tej nagrody wpłaty do PPK – zarówno te finansowane przez pracownika, jak i przez podmiot zatrudniający, a następnie przekazać je do instytucji finansowej.

Definicja wynagrodzenia

Podstawą naliczenia wpłat do PPK jest wynagrodzenie uczestnika PPK. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy o PPK, przez wynagrodzenie należy rozumieć podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uczestnika PPK, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, dalej „ustawa o sus”, bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy (tzw. trzydziestokrotność), oraz z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.

Jak ustalić podstawę wymiaru wpłat do PPK?

Oznacza to, że do ustalania podstawy wpłat do PPK należy stosować zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o których mowa w ustawie o sus. Zgodnie z przepisami tej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskiwany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

• wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych,
• przychodów wymienionych w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Do przychodów wymienionych w § 2 ust. 1 tego rozporządzenia należą m.in.: nagrody jubileuszowe przysługujące pracownikowi nie częściej niż co 5 lat, wartość ubioru służbowego (umundurowania), którego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalent pieniężny za ten ubiór, czy diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika (…).

Przekroczenie limitu 30-krotności

Należy pamiętać, że pomimo, iż w przypadku osób, które przekroczyły limit 30-krotności, od nadwyżki ponad tę kwotę nie przekazuje się już składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podmiot zatrudniający jest zobowiązany do naliczania, pobierania i przekazywania za te osoby wpłat do PPK.

Podstawa wpłat do PPK po zmianie tytułu do ubezpieczeń albo podlegania tym ubezpieczeniom z obowiązkowego na dobrowolne

Definicja wynagrodzenia, podobnie jak definicja uczestnika PPK, nie rozróżnia ani tytułów do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, z których wypłacane jest to wynagrodzenie, ani też nie rozróżnia podlegania tym ubezpieczeniom na dobrowolne i obowiązkowe, a jedynie ogranicza się do wskazania, że wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Z tego powodu nie ma podstaw do zaprzestania naliczania wpłat do PPK, jeśli w okresie uczestnictwa w PPK dana osoba zmieni tytuł do ubezpieczeń albo podleganie ubezpieczeniom z obowiązkowego na dobrowolne.

Ponadto, gdyby uczestnik PPK był zatrudniony w danym podmiocie jednocześnie na podstawie dwóch umów zlecenia, z których jedna stanowiłaby tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, a druga do dobrowolnych, to podmiot zatrudniający byłby zobowiązany do naliczania wpłat do PPK od łącznego wynagrodzenia osiąganego z tych dwóch umów.

Podstawa prawna:

Ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1342),

Ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 423 ze zm.)

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tj. Dz.U. z 2017, poz. 1949)