Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nie uchyliła we wtorek immunitetu wrocławskiemu sędziemu w stanie spoczynku, który w 1968 r. w II instancji orzekał ws. dwóch studentów tamtejszego uniwersytetu uczestniczących w protestach. Postanowienie jest nieprawomocne. Prokuratura IPN chce postawić mu zarzut popełnienia zbrodni komunistycznej.
CZYTAJ TAKŻE:
— TYLKO U NAS. Szokujący wyrok. Syn żołnierza AK nie kryje żalu: Nie dopuszczono dowodów. Już wierzyłem, że Polska jest wolna…
— Sądowy skandal w Katowicach! Stalinowski wyrok został utrzymany, bohater potraktowany jak bandyta. Adwokat: „Gdzie my żyjemy?!”
O wtorkowym rozstrzygnięciu SN poinformował PAP rzecznik Izby Dyscyplinarnej Piotr Falkowski. Jak przekazał, sąd ten w I instancji odmówił wyrażenia zgody na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej. Wniosek w tej sprawie do SN skierowała w marcu br. prokuratura IPN.
Sąd stwierdził, że prokurator przedstawił za mało dowodów
— zaznaczył Falkowski. Jak wyjaśnił prokurator, oparł się głównie na fakcie uchylenia po 1989 r. wyroku skazującego studentów, czego dokonał w orzeczeniu z 2001 r. Sąd Najwyższy.
Istotnych, kluczowych dowodów nie przedstawiono, dlatego nie było podstaw (do uchylenia immunitetu – PAP)
— dodał rzecznik. Chodziło m.in. kwestię niedołączenia do wniosku części akt sprawy z 1968 r.
Sprawa z 1968 roku
Sędzia w stanie spoczynku, którego dotyczył wniosek, w listopadzie 1968 r. był w składzie sędziowskim wrocławskiego sądu wojewódzkiego, który rozpoznawał rewizję od wyroku Sądu Powiatowego we Wrocławiu z czerwca 1968 r. Utrzymany został wówczas wyrok wobec dwóch studentów z Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego skazujący ich na 10 miesięcy aresztu oraz po tysiąc złotych grzywny.
Studenci zostali uznani za winnych tego, że „działając wspólnie i w porozumieniu sporządzili, a następnie rozpowszechnili podczas zgromadzenia studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, pisma zawierające fałszywe wiadomości o stosunkach społeczno-politycznych w Polsce mogące wywołać niepokój publiczny”.
Z zebranego materiału dowodowego wynika, że przedmiotem czynu, którego popełnienie im przypisano, było kilka, nieustalonych co do liczby, egzemplarzy maszynopisu zatytułowanego „Ballada o nieodpowiedzialnych elementach”, które w swojej treści zawierały satyryczną krytykę ówczesnych władz za zdjęcie ze sceny dramatu „Dziady” Adama Mickiewicza, a zatem nie zawierały fałszywych wiadomości o stosunkach społeczno-politycznych w Polsce, mogących wywołać niepokój publiczny
— wskazywała prokuratura IPN.
Jak pisał w 2006 r. swojej monografii „Dolnośląski Marzec‘68. Anatomia protestu” prof. Włodzimierz Suleja rozpowszechniana przez studentów „Ballada” – był to „śpiewany na melodię pieśni dziadowskiej dziesięciozwrotkowy utwór powstały w Warszawie, który trafił w ręce wrocławskich studentów”.
Balladę rozpoczynał charakterystyczny czterowiersz: Dosyć miała już wszystkiego/ Młódź miasta nadwiślańskiego/ Powiedzieli: nie da rady/ By znosiły „Dziady” dziady
— cytowano w książce treść utworu.
Sąd powiatowy – jak pisano w książce – nie uwzględnił prośby obrony o łagodną karę i jej zawieszenie. Po ogłoszeniu wyroku „obecni na sali, około siedemdziesięciu osób, swym – jak wynika to z raportu SB – głośnym zachowaniem doprowadzili do zakłóceń w przewodzie sądowym i sąd zmuszony został do usunięcia publiczności z sali rozpraw”. W monografii dodano, że czerwcowy wyrok został utrzymany w mocy przez sąd wojewódzki i ostatecznie jeden ze studentów został z więzienia zwolniony warunkowo 31 grudnia 1968 r., a drugi wyszedł po odbyciu całości kary.
Postanowienie Izby Dyscyplinarnej ws. odmowy zezwolenia na pociągniecie do odpowiedzialności karnej jest nieprawomocne, przysługuje od niego zażalenie do wydziału II Izby Dyscyplinarnej.
tkwl/PAP
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS