To właśnie na te przedziwne czasy pełne chaosu i niepewności przypada dziesiąta, jubileuszowa edycja największej konferencji o Polsce organizowanej poza granicami kraju, czyli LSE SU Polish Economic Forum, za które odpowiadają polscy studenci London School of Economics and Political Science. Wydarzenie, w myśl misji uniwersytetu, na którym jest organizowane, poszukuje odpowiedzi nauk społecznych na problemy dzisiejszego świata. Obecnie główne wyzwania dla ludzkości to pokonanie pandemii COVID-19 i wyjście z kryzysu. Panuje jednak powszechny konsensus, że ta odbudowa nie może ograniczyć się wyłącznie do przywrócenia status quo sprzed 2020 roku, lecz musi się wiązać z gruntowną reformą. To prawdopodobnie najlepsza okazja do przemyślenia modelu funkcjonowania naszego świata od zakończenia II wojny światowej. Dlatego też temat tegorocznego Forum to „Changes: After a year of unprecedented disruption”, a motywem graficznym konferencji nie bez powodu został wybrany obraz polskiego mistrza Stanisława Ignacego Witkiewicza pt. „Stworzenie Świata”. O tym, jak stworzyć świat na nowo, będą w dniach 13-15 kwietnia dyskutowały wybitne osobistości ze świata nauki, polityki i biznesu, takie jak Anna Rulkiewicz, Ewa Szmidt-Belcarz, Janina Ochojska i wielu innych.
LSE Polish Economic Forum 2021
Tegoroczny temat konferencji doskonale oddaje dynamiczne procesy zachodzące obecnie na świecie i odnosi się także do wirtualnej formuły wydarzenia. Podczas Forum chcemy podsumować to, co działo się przez ostatni rok, a także zastanowić się, co przyniesie nam przyszłość nie tylko w kwestii gospodarczej, ale także stosunków międzynarodowych czy klimatu. Mimo wielu wyzwań cieszę się, że mogę kontynuować i rozwijać to dziesięcioletnie dziedzictwo polskich studentów na LSE – opowiada o tegorocznym Forum Marcin Mochnacki, współprzewodniczący LSE SU Polish Business Society – stowarzyszenia polskich studentów London School of Economics odpowiedzialnego za organizację wydarzenia.
Jednym z najbardziej dotkliwych efektów pandemii jest kryzys gospodarczy. Dla Polski to pierwsza taka recesja od czasów transformacji ustrojowej. Państwa i organizacje międzynarodowe były zmuszone do podjęcia działań na bezprecedensową skalę, przeznaczając ogromne środki na walkę z zapaścią ekonomiczną związaną z upadkiem mnóstwa przedsiębiorstw i paraliżem łańcuchów produkcyjnych. Przykładem takiej ambitnej inicjatywy jest przedstawiony przez Komisję Europejską długoterminowy budżet UE połączony z instrumentem stymulacji fiskalnej NextGenerationEU. Cały pakiet opiewa na abstrakcyjną wręcz kwotę 1,8 biliona euro i jest porównywany do powojennego Planu Marshalla. Poszczególne państwa również starają się walczyć z kryzysem za pomocą różnych narzędzi, takich jak polskie „tarcze antykryzysowe”, zaproponowany przez administrację prezydenta Bidena pakiet środków mających na celu ożywienie gospodarcze czy brytyjski „furlough scheme”, który pokrywa 80% pensji pracowników nie mogących pracować w związku z obostrzeniami.
Wszystkie te działania mogą prowadzić do zwiększenia oczekiwań obywateli wobec państwa i standardów wsparcia udzielanego przez rząd. Ta sytuacja stawia przed naukami społecznymi kluczowe pytania. Czy rządzący powinni podążać drogą interwencjonizmu Johna Maynarda Keynesa? A może droga ta nieuchronnie prowadzi do zni … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS