Niestety, te propozycje nie pochodzą z płockiego ratusza, ale stanowią świetny wzór do naśladowania. ,,Standardy utrzymania, ochrony i rozwoju terenów zieleni miasta Szczecin” to obszerny zbiór zaleceń, porad i wskazań co zrobić, by betonową pustynię zamienić w zielony raj.
Prezydent Szczecina podpisał niedawno zarządzenie, w którym zatwierdza do realizacji standardy, jakie mają obowiązywać w zakresie utrzymania, ochrony i rozwoju zielonych terenów w tym mieście. Publikujemy je z myślą, że być może kiedyś i w Płocku zamiast opracowywać kolejne wizualizacje, doczekamy jasnych wytycznych oraz ich realizacji w zakresie zwiększania ilości terenów zielonych w mieście, ale i ochrony już istniejących.
Jak czytamy w rozporządzeniu prezydenta Szczecina, „Standardy” stanowią dokument przeznaczony do stosowania w ramach „wszelkich działań związanych z bieżącym utrzymaniem zieleni, rozwojem terenów zieleni oraz przygotowaniem i realizacją wszelkich inwestycji na terenach stanowiących własność Gminy Miasto Szczecin przez jednostki organizacyjne Urzędu Miasta Szczecin, jednostki organizacyjne Gminy Miasto Szczecin i spółki z udziałem Gminy Miasto Szczecin”.
Miasto chce w ten sposób m.in. podnieść jakość utrzymania terenów zieleni do poziomu określonego w Standardach, wprowadzić zrównoważoną gospodarkę zielenią w procesach inwestycyjnych prowadzącą do zachowania jak największej liczby drzew i krzewów, właściwej ochrony drzew, krzewów, zieleni niskiej i gleby podczas realizacji robót budowlanych oraz wykonywania odpowiedniej ilości nowych nasadzeń w celu zrekompensowania utraconej zieleni czy zapewnić harmonijny rozwój terenów zieleni.
W obszernym dokumencie opisano m.in. w jaki sposób dbać o istniejące drzewa podczas inwestycji, jak je zabezpieczać, żeby nie zostały uszkodzone. Pokazano, jak wkomponować drzewa w nową inwestycję, aby zapobiec wycinkom.
Autorzy opracowania, które powstało we współpracy z Polskim Towarzystwem Dendrologicznym, proponują też szereg możliwości zazielenienia miasta. Wymienimy jedynie kilka z całego szeregu propozycji, zawierających też konkretne gatunki drzew i innych roślin.
- Łąki kwietne – ekstensywne zbiorowiska roślin składające się z gatunków roślin jednorocznych, kwitnących bylin i traw. Zakładane w przestrzeni miejskiej nawiązują do naturalnych zbiorowisk roślinnych tj. półnaturalne łąki świeże, murawy kserotermiczne i zbiorowisk pól uprawnych. Łąki kwietne łagodzą skutki suszy ograniczając utratę wody poprzez parowanie, zwiększają bioróżnorodność gatunkową dostarczając pokarm i schronienie ptakom, ssakom oraz owadom, zwiększają estetykę miast, redukują zanieczyszczenie powietrza oraz zmniejszają koszty utrzymania terenów zieleni w mieście. Łąki kwietne stanowią doskonałą alternatywę dla trawników. Skład gatunkowy mieszanki nasion powinien być dostosowany do warunków siedliskowych oraz lokalizacji.
- Ekologiczne systemy umacniania skarp mają na celu wykorzystanie roślin do wzmocnienia skarp i przeciwdziałanie powierzchniowej erozji wietrznej, wodnej oraz osuwiskom. Biologiczne wzmocnienie skarp powinno polegać na stosowaniu traw i roślin zielnych, a także drzew i krzewów. Zazielenione skarpy podnoszą wartość krajobrazową i ekologiczną terenu.
- Tworzenie parków kieszonkowych (tzw. pocket parks) pozwala na wprowadzanie zieleni w strefach zwartej zabudowy, gdzie występuje deficyt zieleni oraz miejsc do wypoczynku i rekreacji (fot. 27). Tworzone są one najczęściej w dostępnych i nieużytkowanych przestrzeniach pomiędzy budynkami i kwartałami kamienic, a także na terenie zaniedbanych placów miejskich i podwórek. Parki kieszonkowe zapewniają mieszkańcom miejsce wypoczynku, aktywności i kontaktu z zielenią. W parkach kieszonkowych powinna pojawić się zieleń niska i wysoka odporna na zacienienie i suszę, miejsca do siedzenia, stoły, place zabaw dla dzieci, siłownie.
- Parklety są to najczęściej konstrukcje mobilne, tymczasowe i ogólnodostępne przypominające ogródek kawiarniany, pozwalają na utworzenie dodatkowych miejsc wypoczynkowych w strefach parkingowych lub wyłączonych z ruchu. W parkletach powinny znaleźć się miejsca do siedzenia, stoliki, zieleń w pojemnikach, a także stojaki na rowery lub poidełka dla psów. Parklety zaleca się lokalizować przy ulicach o umiarkowanym ruchu samochodowym, w centrum miasta, gdzie zwarta zabudowa i wąskie chodniki utrudniają lub uniemożliwiają wprowadzenie akcentów roślinnych i miejsc wypoczynku.
- Zieleń wertykalna umożliwia wykorzystanie pionowych i często nieestetycznych ścian zabudowy miejskiej jako miejsce uprawy roślin ozdobnych. Dobór odpowiedniej technologii wykonania ogrodów wertykalnych powinien być dostosowany do warunków przyrodniczych i konstruktorskich tj. wytrzymałość ścian oraz warunków nośnych budynku.
- Zielone przystanki i ławki to innowacyjne rozwiązanie techniczne z zakresu miejskiej architektury przynoszące wiele korzyści. Poza estetycznymi i praktycznymi korzyściami, dzięki wykorzystaniu technologii zielonych dachów ekstensywnych, zwiększają różnorodność biologiczną i przyczyniają się do poprawy warunków retencyjnych. Dzięki temu poprawia się wydajności kanalizacji deszczowej, a także ogranicza się zjawisko miejskiej wyspy ciepła i lokalnych powodzi.
Co sądzicie o takich pomysłach na zazielenienie miasta? Może i w Płocku zaczniemy stosować standardy, dzięki którym nie będzie wycinało się drzew przy każdej inwestycji, a obszary chronione będą zwiększane?
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS