Tragedia Grassmanna

Urodził się Grassmann, Hermann Günther, w Szczecinie, dawno, dawno temu. Konkretnie 15-go kwietnia 1809 roku, zatem ponad 200 lat temu. Urodził się w domu przy ulicy Grodzkiej (kiedyś ulica Mnisia, Mönchestrasse).

Tak ta jego ulica wyglądała w roku 1910

Ojciec był nauczycielem,  i syn nauczycielem został.

Tak wyglądała szkoła, w której potem uczył. A uczył tam wielu przedmiotów: religii, biologii, łaciny, matematyki, fizyki, chemii. 18-30 godzin tygodniowo.

Choć najpierw bardzo chciał być mnichem. Dopóki się nie zakochał. A jak już się zakochał, to tak na całego i do końca życia.

A zakochał się w matematyce. Matematyka też go pokochała, odsłoniła mu swoje tajemnice i wdzięki, jak mało komu.

Więc gdzie tu tragedia? Szczęśliwa i odwzajemniona miłość – sczęście to, a nie tragedia.

Jednak taki właśnie jest tytuł artykułu wybitnego Bourbakisty, francuskiego matematyka Jeana Dieudonné: “The Tragedy of Grassmann”  ( do ściągnięcia tutaj). Tragedia polegała na tym, że Grassmann wyprzedził swój czas. Miast “robić w matematyce”,  tak jak to robili inni wielcy, on poszedł swoją drogą. Miast siedzieć bezpiecznie w dwóch czy trzech wymiarach, on nie znał umiaru, i zaczął wędrować w dowolnej ich (wymiarów) liczbie. Stworzył podstawy algebry liniowej, dziś mamy po nim przestrzenie wektorowe, algebry zewnętrzne i rozmaitości Grassmanna. Jednak za życia Grassmann zrozumienia nie doczekał. Grassmann zmarł 26 Września 1877. Dopiero rok później  William Kingdon Clifford pisał:

Until recently I  was unacquainted with the Ausdehnungslehre, . . . .  I  may, perhaps, therefore be permitted to express my profound admiration of that extraordinary work, and my conviction that its principles will exercise a vast influence upon the future of mathematical science.

Aż do ostaniego czasu nie znałem  Ausdehnungslehre [tytuł książki Grassmanna] …. Pozwolę sobie zatem wyrazić mój głęboki zchwyt i uznanie dla tego nadzwyczajnego dzieła. Jestem przekonany, że wyłożone tam zasady wywrą szeroki wpływ na przyszłość matematyki

(William Kingdon Clifford, 1878)

I tak się stało. Moja ostatnia praca (aktualnie jet ponoć w recenzjach), o czym wspominałem w notce “Cierpienia młodego algebraika”, to odkrywanie nowych zakątków w  krainie pełnej algebr Clifforda i algebr Grassmanna. Mam zamiar pomóc Czytelnikowi poznać smak owoców z drzew tej krainy – w przyszłych notkach,

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ