22 marca 1848 roku elblążanie zbierali pieniądze na pomoc dla rodzin poległych w Berlinie rewolucjonistów

W połowie XIX wieku w Elblągu działało silne środowisko liberalne, skupione wokół przemysłowca Jakoba van Riesena. Riesen był jednym z najbogatszych elblążan. Otwarcie pomagał polskim oficerom, internowanym po powstaniu listopadowym. Był inicjatorem wsparcia dla zwolnionych z uniwersytetu w Getyndze profesorów, w tym elblążanina. Pod jego przewodnictwem w gospodzie „Pod Złotym Lwem” regularnie zbierali się liberałowie i ich zwolennicy na tzw. zebraniach obywatelskich. Dyskutowano o takich problemach, jak powszechne ubożenie ludności, czy zabezpieczenie powodziowe Żuław. Największe jednak emocje budziła demokratyzacja życia, reformy uwłaszczeniowe i polityczne i zjednoczenie Niemiec, które jako jedyny europejski kraj nie uwolnił się jeszcze z rozbicia feudalnego. Niemcy rozbite były na 294 jednostki polityczne (królestwa, księstwa, wolne miasta). 18 marca 1848 roku w Berlinie wybuchła rewolucja. W walkach ulicznych zginęło 216 osób. 20 marca tłum uwolnił więźniów z więzienia w Moabicie (wśród których znajdowali się Polacy: Ludwik Mierosławski i Karol Libelt). Król Fryderyk Wilhelm IV zmuszony został do wycofania wojska i ogłoszenia amnestii dla więźniów politycznych. Obiecał też zwołać parlament i nadać konstytucję. Gorąco zrobiło się też w Elblągu. Tu jednak niechęć tłumów skierowała się przeciw liberałom, gdyż rozpowszechniono plotkę, jakoby przejęli przekazane na pomoc dla miasta pieniądze. 15 marca tłum zaatakował liberałów i powybijał szyby w kamienicy van Riesena. Rozruchy trwały dwa dni. Wystraszone władze miasta postanowiły uruchomić roboty publiczne, dające zatrudnienie znajdującym się w najtrudniejszej sytuacji robotnikom. W takiej atmosferze 22 marca 1948 roku w mieszczącej się nieopodal kościoła św. Mikołaja gospodzie „Pod Złotym Lwem” zorganizowano wiec, na którym zebrano 400 talarów na pomoc dla rodzin poległych w Berlinie rewolucjonistów.

Zgłoś naruszenie/Błąd