Jeszcze w marcu koncern Raytheon dostarczy amerykańskiej marynarce wojennej pierwsze egzemplarze pocisków manewrujących Tomahawk Block V. Najważniejszą cechą nowej wersji jest wydłużony zasięg i dodana możliwość atakowania celów nawodnych. Wszystkie egzemplarze zostaną wyprodukowane jako przebudowane pociski w wersji Block IV. Nowy Tomahawk będzie dostarczany w dwóch wersjach: Block Va i Block Vb.
Pierwsza jest nazywana również Maritime Strike Tomahawk i oznaczona RGM-109E/UGM-109E. Jest przeznaczona do zwalczania okrętów wojennych na dystansie ponad 1000 mil morskich. Poza wydłużonym zasięgiem dysponuje nową głowicą naprowadzającą i nową głowicą bojową o większej przebijalności.
Pocisk jest naprowadzany przez kombinowany układ łączący nawigację bezwładnościową z nawigacją satelitarną oraz pozyskiwaniem danych o położeniu celu z innych sensorów okrętowych lub lotniczych przez łącze danych. W końcowej fazie ataku wykorzystywana jest głowica termowizyjna wspomagana pasywnym układem naprowadzania wykrywającym emisje elektromagnetyczne z okrętu celu.
Z kolei wersja Block Vb będzie służyła do atakowania celów lądowych, tak jak starsze wersje Tomahawków. Głowica bojowa wersji Block Vb składa się z ładunku kumulacyjnego i umieszczonego za nim ładunku penetrującego. Będzie mieć trzy tryby detonacji: zbliżeniowy, uderzeniowy i uderzeniowy ze zwłoką. Wersja do atakowania celów lądowych jest oznaczona RGM/UGM-109M.
Powstanie nowej wersji Tomahawka jest amerykańską odpowiedzią na chińskie przeciwokrętowe pociski balistyczne DF-26 i DF-21 o zasięgu szacowanym odpowiednio na 2490 mil i 1335 mil. Z tego powodu, aby uniknąć potencjalnego zagrożenia dla amerykańskich okrętów nawodnych, nowe Tomahawki opracowano szczególnie z myślą o wykorzystaniu przez okręty podwodne, którym łatwiej będzie się przedrzeć przez chińskie linie obrony. Jednocześnie okręty nawodne oczywiście również zachowują zdolność odpalania Tomahawków Block V z pionowych wyrzutni Mk 41.
Odpalenie Tomahawka Block V z niszczyciela USS Chafee (DDG 90).
(US Navy / Sean Ianno)
Przy okazji warto podkreślić, że okręty podwodne mogą odpalać Tomahawki Block IV i nowsze również wyłącznie z wyrzutni pionowych. Nie ma możliwości wykorzystania wyrzutni torped, obecnej w starszych wersjach pocisków.
Równocześnie nowe Tomahawki mogą znaleźć jeszcze jednego nowego użytkownika – piechotę morską. US Marine Corps jest na etapie zwiększania swoich możliwości zwalczania okrętów przeciwnika z wyrzutni lądowych. Pierwszym rodzajem uzbrojenia wybranym do tej misji jest pocisk Naval Strike Missile, jednak wycofanie się Stanów Zjednoczonych z Układu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych pośredniego zasięgu (INF) otworzyło drogę również do ponownego opracowania lądowej wersji Tomahawka o zasięgu większym niż 500 kilometrów. Dostępna jest również możliwość uzbrojenia piechoty morskiej w pociski SM-6 w wariancie przeznaczonym do zwalczania okrętów nawodnych.
– To, o co prosi piechota morska, zostało już opracowane przez marynarkę wojenną i jest wprowadzane na okręty wojenne:. Chodzi o pociski Maritime Strike Tomahawk i SM-6 – mówił admirał Phil Davidson, szef Dowództwa Indo-Pacyfiku. – To są rodzaje uzbrojenia dostępne od ręki i powinny być udostępnione piechocie morskiej.
Wystrzelenie lądowej wersji BGM-109C. W czasie zimnej wojny lądowe Tomahawki o zasięgu 1500 mil morskich stanowiły odpowiedź na radzieckie pociski pośredniego zasięgu zagrażające Europie.
(USAF)
Pomimo rychłego rozpoczęcia dostaw nowej wersji Tomahawka w Stanach Zjednoczonych ciągle toczy się dyskusja na temat przyszłości pocisku. Marynarka wojenna od pewnego czasu rozgląda się na nowym pociskiem manewrującym (Sea-Launched Cruise Missile), ale ostatnia analiza alternatyw wskazuje na większą opłacalność utrzymania linii produkcyjnej i dalszych modernizacji obecnych pocisków. Nie bez znaczenia z pewnością jest opór Kongresu wobec konieczności wydania nawet 9 miliardów dolarów na opracowanie nowego pocisku. Ostateczna decyzja powinna zapaść jeszcze w tym roku.
Bryan Clark, emerytowany podwodnik i analityk think tanku Hudson Institute, uważa, że kombinacja SM-6, nowych Tomahawków i Naval Strike Missile, w które mają być uzbrojone okręty LCS i fregaty typu Constellation zapewnia marynarce wojennej dostateczny wachlarz uzbrojenia na najbliższą przyszłość. W związku z tym opracowanie nowego pocisku manewrującego nie jest już tak pilne. Dlatego wymienione pociski pozostaną w służbie na kolejne lata, a zamiast angażować się w kolejny kosztowny projekt, lepiej skoncentrować się na dopracowaniu pocisków hipersonicznych.
– Równolegle do prac nad dużymi pociskami hipersonicznymi toczą się prace nad pociskami o mniejszych rozmiarach – tłumaczy Clark. – Jeśli uda się ograniczyć ich rozmiary do takiego stopnia, że zmieszczą się one do wyrzutni Mk 41, da to marynarce wojennej broń nowej generacji, która będzie zacznie trudniejsza do zniszczenia i będzie miała krótszy czas lotu do celu. Dlatego uważam, że kombinacja pocisków dostępnych dzisiaj z pojawieniem się w nieodległej przyszłości pocisków hipersonicznych sprawia, że US Navy pozostanie z obecnym arsenałem nawet dłużej, niż pierwotnie zakładano.
Zobacz też: Siły Samoobrony a starzenie się japońskiego społeczeństwa
(defensenews.com)
US Navy / Ronald Gutridge
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS