Kard. Cantalamessa o doświadczeniu chrztu w Duchu

„Jest to nawrócenie tych, którzy weszli już do Królestwa, uwierzyli w Ewangelię i od dawna służą Chrystusowi. To jest nasze nawrócenie! (…) Jezus mówi po prostu, że trzeba się stać dziećmi. Dla apostołów ponownie stać się dziećmi oznacza powrócić do tego punktu, w którym byli w chwili powołania nad brzegiem jeziora czy w komorze celnej, bez pretensji, tytułów, porównywania się do innych, zazdrości, rywalizacji. Bogaci jedynie w obietnicę (uczynię was rybakami ludzi) i w obecność Jezusa. Byli wtedy dla siebie towarzyszami w przygodzie, a nie konkurentami walczącymi o pierwsze miejsce. Również dla nas ponownie stać się dziećmi oznacza powrócić do chwili, kiedy doświadczyliśmy, że jesteśmy powołani, do chwili święceń kapłańskich, ślubów zakonnych, pierwszego osobistego spotkania z Jezusem. Kiedy mówiliśmy: Bóg sam wystarczy i wierzyliśmy w to“

„Wspominam o tym, w tym miejscu bez prozelityzmu, a jedynie po to, by odpowiedzieć na polecenie, które Papież Franciszek skierował do członków Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, by dzielili się z całym Ludem Bożym tym strumieniem łaski, której doświadcza się w chrzcie w Duchu. Wyrażenie chrzest w Duchu pochodzi od samego Jezusa. Odnosząc się do bliskiego dnia Pięćdziesiątnicy, przed wstąpieniem do nieba, powiedział swym apostołom: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. Jest to ryt, w którym nie ma nic z ezoteryzmu, ale składa się z gestów o wielkiej prostocie, spokoju i radości, którym towarzyszy postawa pokory, skruchy, gotowości stania się dziećmi. Jest to odnowa, uaktualnienie nie tylko chrztu i bierzmowania, ale całego życia chrześcijańskiego. (…) Chrzest w Duchu okazał się prostym i potężnym środkiem odnowy życia milionów wierzących w niemal wszystkich Kościołach chrześcijańskich. Nie da się zliczyć ludzi, którzy byli chrześcijanami tylko z nazwy, a dzięki temu doświadczeniu stali się chrześcijanami rzeczywistymi, oddanymi modlitwie uwielbienia i sakramentom, zaangażowanymi w ewangelizację i gotowymi podjąć się zadań duszpasterskich w parafii. Jest to prawdziwe nawrócenie od letniości do gorliwości!“