Muszała był trenerem Unii. Zbudował drużynę, która w 1963 roku awansowała do pierwszej ligi państwowej (odpowiednik współczesnej Ekstraklasy) – Znalazłem z chłopakami wspólny język – mówił o sposobie na sukces unitów.
Choć był jednym z największych trenerów, jakich miała Unia, to gdy słyszał takie określenie, tylko się uśmiechał i żartował: czy ja wiem, raptem 169 centymetrów wzrostu.
Jak sam mówił, zawsze interesowało go mnóstwo rzeczy, a czytanie było jednym z ulubionych zajęć. Dbał zawsze o zdrowie – ani razu nie zapalił papierosa, a po alkohol sięgał wyłącznie przy ważnych okazjach.
Gdy przywoływał wspomnienia dotyczące dawnej Unii, zwracał uwagę na wyśmienite zgranie drużyny i wewnętrzną rywalizację między jednymi z najlepszych piłkarzy w Polsce. – Przede mną było wielu wspaniałych trenerów, którzy widocznie nie znaleźli zrozumienia u chłopaków. Ja od razu dogadałem się z zawodnikami, którzy byli – podobnie jak ja (pochodził z Mysłowic) – Ślązakami – opowiadał o wydarzeniach sprzed kilkudziesięciu lat.
– Zawsze powtarzam, że awans był zasługą głównie piłkarzy, a dopiero później działaczy i trenera. Przecież Unia już wcześniej dwukrotnie zdobywając mistrzostwo Polski juniorów, udowodniła, że jest klubem liczącym się w kraju – ocenia. Za „mózg” ówczesnej ekipy uznaje Gintera Michalskiego, a za największy atut to, że Unia była niemal w większości zbudowana ze swoich wychowanków.
Muszała występował w latach okupacji w śląskiej tzw. Gaulidze – od września 1944 roku do końca działań wojennych. Grając ostatnie mecze, słyszeliśmy rozbrzmiewające w oddali odgłosy dział i armat – wspominał A. Muszała, który jako zawodnik grał na defensywnych pozycjach: przez wiele lat na bramce, potem w środku obrony, pełniąc rolę – jak nazwalibyśmy to dzisiaj – stopera.
Występował w barwach klubów z Katowic, Kędzierzyna-Koźla czy Torunia. Po poważnej kontuzji musiał zawiesić buty na kołku. Ukończył odpowiednie kursy i zajął się szkoleniem. Do raciborskiej Unii trafił w 1960 roku. Po awansie nie poprowadził już pierwszej drużyny. Na krótko zajął się szkoleniem młodych unitów. Później z jego doświadczenia skorzystał Podokręg Racibórz, w którym pełnił funkcję trenera koordynatora.
Zawodowo związany był m.in. z ZEW-em; w Raciborzu całe życie mieszkał na Ostrogu.
(na podstawie tekstu Wojciecha Kowalczyka dla Nowin Raciborskich z 2015 roku)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS