Powiat Gniezno: 20. rocznica śmierci śp. Jacka Marciniaka, Starosty Gnieźnieńskiego

20. rocznica śmierci śp. Jacka Marciniaka, Starosty Gnieźnieńskiego

Dwadzieścia lat temu, w dniu 5 lutego zginął tragicznie śp. Jacek Marciniak – Pierwszy Starosta Gnieźnieński III RP. Funkcję Starosty pełnił od 1 stycznia 1999 roku.

Śp. Jacek Marciniak w latach 1990-1998 pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu na stanowisku Lekarza Wojewódzkiego. Wcześniej, przez 15 lat pracował w Wojewódzkim Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych “Dziekanka” w Gnieźnie. Z wykształcenia był lekarzem psychiatrą. W roku 1975 ukończył studia na Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W roku 1978 ukończył specjalizację I – stopnia z zakresu Psychiatrii, natomiast w 1993 roku specjalizację II – stopnia z zakresu Organizacji Ochrony Zdrowia. W tym samym czasie poszerzał swoją wiedzę z zakresu Ekonomiki Zdrowia i Zarządzania. Był człowiekiem bardzo aktywnym społecznie. Jako lekarz wojewódzki wprowadził pierwsze reformy w służbie zdrowia – pilotażowy program opieki zdrowotnej – pierwsze kontrakty dla lekarzy rodzinnych w Poznańskiem. Od 1999 roku był członkiem Komisji Ochrony i Promocji Zdrowia Związków Powiatów Polskich oraz członkiem Zespołu do spraw Monitorowania Reformy w Ochronie Zdrowia, powołanego przez Wojewodę Wielkopolskiego. Przewodniczył też w okresie 1990-1998 Zarządowi Wielkopolskiej Unii Opieki Zdrowotnej. Przez cztery lata pracował w Wielkopolskiej Izbie Lekarskiej w Poznaniu. W latach 1989-1990 był jednym z założycieli i wiceprzewodniczącym Sekretariatu Ochrony Zdrowia NSZZ “Solidarność”. Starosta Jacek Marciniak był wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia “Ziemia Gnieźnieńska” oraz członkiem Koła Unii Wolności w Gnieźnie. Jacek Marciniak był człowiekiem wielkiego serca, swym sposobem bycia i otwartą postawą zjednał sobie wielu przyjaciół. We wszystkich swych zawodowych i społecznych przedsięwzięciach należał do awangardy – współtworzył nową rzeczywistość społeczną i gospodarczą. Umiał otwarcie współpracować ze wszystkimi, którzy – tak jak on – chcieli rozwijać regionalne przedsięwzięcia na ponadregionalną skalę. Oprócz pracy społecznej wiele czasu poświęcał swoim zainteresowaniom. Jego pasją było żeglarstwo, lubił muzykę jazzową, zajmował się też fotografią i majsterkowaniem.