Wczoraj (4 lutego) obchodziliśmy Światowy Dzień Raka. Choroby nowotworowe to druga pod względem wielkości przyczyna zgonów w naszym kraju. W Polsce od 1999 roku liczba zachorowań na nowotwory wzrosła ze 111 tys. do 165 tys w 2017. To blisko 50% w ciągu niespełna 20 lat. Śmiertelność na nowotwory wzrosła w tym czasie z 80 tys. do 100 tys. rocznie. Czyli o 25%. Sto tysięcy zgonów rocznie czyli ponad trzy razy więcej niż na covid-19 (pamiętajmy jednak, że w przeciwieństwie do covid-19, nowotwory są “zabójcami”, którzy nie potrzebują “chorób współistniejących”). I jak każdego roku w Polsce, ten dzień był okazją dla polityków rządzących do pochwalenia się swoimi wysiłkami i troską o zdrowie społeczeństwa, a dla polityków opozycji do krytyki poczynań rządzących (na ogół o zbyt niskie dofinansowanie tej sfery medycyny). Ta konwencja, dyskusji o naszym zdrowiu i leczeniu wpisanej w spór polityczny, to stały element medialnych doniesień…i chyba nasz największy problem. NASZ, czyli nas wszystkich niezależnie od tego, po której stronie sporu politycznego się opowiadamy.”Poetyka” politycznego sporu o zdrowie i leczenie ma to do siebie, że ogranicza niemal do zera wartość merytoryczną informacji, które do nas docierają.
W ubiegłym roku opozycja krytykowała rządzących za niedofinansowanie “leczenia nowotworów” kwotą 2 mld zł, którymi rząd postanowił dofinansować telewizję publiczną, rozdzierając szaty i lamentując nad słynnym “gestem Lichockiej”, a rządzący,w tym Prezydent i Minister Zdrowia Łukasz Szumowski, chwalili się zwiększeniem nakładów na leczenie onkologiczne i nowo przyjętą wówczas Narodową Strategią Onkologiczną. Ten schemat jest właściwie w Polsce niezmienny od lat. Niczym jakiś rytuał chwalimy się wzrostem nakładów na medycynę, wcześniej informując o zwiększającej się zachorowalności i utrzymującym wysokim poziomie śmiertelności…i jakoś nikt (z dziennikarzy rządzących ani polityków opozycji) nie pyta dlaczego tak się dzieje? Dlaczego, mimo zwiększanych dynamicznie nakładów (o ponad 50% w ciągu 5 lat w Polsce) na leczenie onkologiczne, efekty tych wysiłków są tak mizerne? Dlaczego słyszymy tylko wciąż nawoływania by jeszcze bardziej zwiększać nakłady, jakby miał w końcu przyjść taki moment, że osiągniemy idealny punkt, w którym ponoszone, coraz wyższe nakłady zaczną przynosić efekty w postaci minimalnej liczby zachorowań i zgonów. O tym, że problem jest bardziej skomplikowany świadczą 3 – krotnie wyższe niż w Polsce nakłady (per capita) na leczenie nowotworów w Holandii i Danii przy niewiele tylko niższej (kilka procent w Danii i do dziesięciu procent w Holandii) śmiertelności na nowotwory w tych krajach. Spróbujmy zatem, w wielkim skrócie, wymienić tylko kilka najważniejszych kwestii, o których nie mówią przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia, opozycja i media a wokół których powinien toczyć się merytoryczny, pogłębiony spór na temat przeciwdziałania i leczenia nowotworów.
1. Bardzo często słyszymy, w czasie tych corocznych oficjalnych wystąpień z okazji różnych “dni zdrowia”, że najważniejsza i najtańsza jest profilaktyka. No i jak tu się nie zgodzić? – oczywiście ŻE JEST LEPIEJ (I TANIEJ) ZAPOBIEGAĆ NIŻ LECZYĆ. Niestety na tych oczywistych stwierdzeniach się kończy. W Polsce nie istnieje spójny system profilaktyki zdrowotnej, której celem byłoby przeciwdziałanie narastaniu największym cywilizacyjnym epidemiom: nowotworów, cukrzycy, chorób układu krążenia. Nie istnieje od wielu lat. Wydatki na profilaktykę zachorowań to nic nie znaczące (i niestety niczego nie zmieniające) ułamki budżetu NFZ i MZ. To wniosek z raportu NIK, który dotyczył kontroli w latach 2012-2015, w czasie rządów B. Arłukowicza z PO. NIK pisała tak:
Ustalenia NIK wskazują, że w Polsce nie ma kompleksowego, spójnego i sprawnego systemu profilaktyki zdrowotnej, obejmującego planowanie działań w tym obszarze, nadzór nad ich realizacją oraz ocenę uzyskiwanych efektów. (…)
Wydatki Ministra na działania dotyczące profilaktyki zdrowotnej, realizowane w ramach wyżej wskazanych Programów, w okresie objętym kontrolą wyniosły 201.019,28 tys. zł, co stanowiło 1,16% łącznych wydatków zrealizowanych w latach 2012–201543. Z kolei udział kosztów świadczeń udzielanych w ramach profilaktycznych programów zdrowotnych, finansowanych ze środków własnych Funduszu, w ogólnych kosztach świadczeń pozostawał, w okresie objętym kontrolą, na zbliżonym poziomie około 0,25% (…).
Brak odpowiednich działań profilaktycznych lekarzy POZ był już dwukrotnie wskazywany przez NIK, a ustalenia tej kontroli pokazują, że w ostatnich 10 latach nie nastąpiła poprawa w tym zakresie.
(Raport – Profilaktyka zdrowotna w systemie ochrony zdrowia, 2017, s.15)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS