Antyszczepionkowcy byli na Ziemi od czasu, kiedy pojawiły się szczepionki. Przedtem nie mieli jednak takich możliwości komunikacji, dzielenia się poglądami i możliwości zrzeszania się, jakie mają dziś.
Antyszczepionkowcy – na początku były szczepionki
Już w starożytnej Grecji uczeni głowili się, jak zapewnić organizmowi odporność na całe życie. Wiedzieli, że po przebyciu niektórych chorób (np. świnki) jest to możliwe, ale nie rozumieli, na jakiej zasadzie organizm nabywa tę odporność.
Rozwiązania przyniosły dopiero czasy nowożytne, a zwłaszcza prace Edwarda Jennera nad ospą prawdziwą w XVIII wieku.
Za prawdziwego ojca szczepionek uważa się jednak Louisa Pasteura, który w XIX wieku wynalazł szczepionkę na wściekliznę.
Kolejne lata to pasmo sukcesów naukowców, dzięki którym powstały szczepionki na tężec (1890), błonicę (1890), cholerę (1892), dur brzuszny (1896), dżumę (1897), wąglika (1918), krztusiec (1926), gruźlicę (1927), grypę (1945), polio (1952), odrę (1964), świnkę (1967), różyczkę (1970), ospę wietrzną (1974), zapalenie opon mózgowych (1978), wirusowe zapalenie wątroby typu B (1981), bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (1985), zapalenie wątroby typu A (1992) oraz wirusa … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS