Nowy Strażnik Teksasu

Zadaliśmy Jaredowi trzy pytania.

Czym różni się nowy serial od starego?

– Przede wszystkim nie opowiada o kopaniu w głowę imigrantów pochodzenia latynoskiego. Główny bohater ma rodzinę, prowadzi normalne życie, a przy okazji pracuje w organach ścigania. Czasy się zmieniły, i mamy tego świadomość, choć nie uprawiamy moralizatorstwa ani dydaktyki.

Czytaj też: Palcem w mapę: Śladami filmów Wesa Andersona

Cały pierwszy sezon powstał w czasie pandemii. Trudno było kręcić z zachowaniem zasad ostrożności?

– Z pewnością miały wpływ na metody pracy, ale nie ostateczny kształt produkcji. Poza zdjęciami spotykaliśmy się zdalnie, na planie nie było za wesoło. Kiedy reżyser krzyczał „cięcie”, nie mogłem podejść do techników i zobaczyć jak wypadła scena, pogadać z resztą ekipy. Pracowaliśmy pod presją, że chwila nieuwagi, niezachowanie dystansu i tak dalej, grozi przerwaniem zdjęć na kilka tygodni czyli odebraniem zarobków paru setkom ludzi.

„Nie z tego świata” leciało w telewizji 15 lat. Jak się czułeś grając Sama Winchestera po raz ostatni?

– Podszedłem do zadania na zimno. Dopiero jak miałem trochę wolnego czasu, pożegnałem się z Samem bardziej emocjonalnie, wyłączyłem jego osobowość. Czy raczej kazałem zasnąć, bo nie tracę nadziei, że kiedyś będzie mógł się zbudzić i wsiąść do swojego chevroleta Impala. W końcu umierał i zmartwychwstawał niejeden raz.

Tłumaczenie Piotr Milewski.

Czytaj też: Czy Beyoncé jest już czymś więcej niż perfekcyjnie wymyślonym produktem?

Zgłoś naruszenie/Błąd