Zaczyna się od refrenu, w którym za pomocą algebraiczno-koniugacyjnej metaforyki mówi się, że da się nas wszystkich zsumować („Ja plus ty, plus on, ona, oni”), że podobnie dają się zsumować tzw. osoby boskie („Duch Święty, Syn Boży, Bóg Wszechmogący”) i że naszym wspólnym mianownikiem jest Jezus Chrystus. Wspólny mianownik występuje wprawdzie raczej przy działaniach na ułamkach, ale nie będziemy się czepiać, bo chodzi o cel święty (sacrum), który uświęca środki formalne (profanum).
Oryginalne źródło: ZOBACZ
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS