Policyjny projekt informacyjno-edukacyjny pn. „Czy wiesz, że?” – rutynowe czynności (cz. III)

Policja Państwowa zachęca do zapoznania się z kolejną częścią projektu informacyjno-edukacyjnego pn. „Czy wiesz, że?”

W ramach Projektu „Czy wiesz, że?”, często Państwo zadajcie pytania o zasadnicze kwestie i sytuacje występujące podczas interwencji podejmowanych przez policjantów.

W dniu dzisiejszym przypomnimy Państwu kilka ważnych reguł w kontakcie z policjantem, na przykładzie środków przymusu bezpośredniego.

Jaki przepis reguluje zasady używania broni palnej i środków przymus bezpośredniego przez policjantów?

Jest to Ustawa z 24 maja 2013 roku o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej. Jest to przepis, który szczegółowo określa jakie środki może stosować policjant i na jakich zasadach.

Link do ustawy

Czy policjant może użyć środków przymusu bezpośredniego bez ostrzeżenia?

Tak. Generalnie środków przymusu bezpośredniego można użyć po uprzednim bezskutecznym wezwaniu osoby do zachowania się zgodnego z prawem oraz po uprzedzeniu jej o zamiarze użycia tych środków.

Ważne: Przepisu tego nie stosuje się, w przypadku gdy występuje bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub wolności policjanta lub innej osoby lub zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla dobra chronionego prawem, a środków przymusu bezpośredniego używa się prewencyjnie.

Co to oznacza w praktyce? Policjant głośno i wyraźnie powinien wezwać osobę naruszającą prawo, aby tego zaprzestała swojego zachowania. Jeżeli osoba się temu nie podporządkuje, policjant winien osobę uprzedzić o zamiarze użycia środka przymusu bezpośredniego. Jeżeli atak na policjanta zostanie przeprowadzony w sposób nagły, „z zaskoczenia”, wówczas policjant może użyć na przykład pałki albo gazu pieprzowego, bez wezwania. Użycie „prewencyjnie” oznacza cel zapobiegawczy. Nie może to stanowić formy odwetu. Od oceny zachowania sprawcy jest niezawisły Sąd. Policjant może użyć tylko tych środków, które są opisane przez prawo i przydzielone przez przełożonych.