Iwona Blecharczyk: Trucking Girl zawsze w trasie [ROZMOWA]

— W polszczyźnie jeszcze nie przyjął się żaden odpowiednik „kierowcy”, ale ryzykuję i pytam: jak pani o sobie mówi? Truckerka?
— Chyba po prostu: kierowca (śmiech). Ale nie przykładam do tego wielkiej wagi.

— Z nauczycielką sprawa byłaby prostsza, ale pani nie zdecydowała się na ten zawód. Wbrew wykształceniu, wbrew oczekiwaniom rodziców…
— Przez rok pracowałam w tym zawodzie, ale kiedy tata, który był dyrektorem szkoły, zaproponował mi pracę, odmówiłam. Trzy dni przed terminem podpisania umowy, zostawiłam go na lodzie. Byłam bardzo zdeterminowana, żeby znaleźć pracę w firmie transportowej, więc słałam CV po całej Polsce i w końcu się udało.

— Co panią odciągało od tej szkolnej tablicy?
— Nie czułam się wystarczająco dorosła i doświadczona, nie czułam, żeby to było moje powołanie. Nie lubię innym ludziom mówić, co mają robić, jak żyć…

— Reakcja znajomych na tę decyzję?
— Na pewno nie wszyscy to rozumieli, zastanawiali się, o co mi chodzi.

— A o co pani chodziło?
— O to, żeby robić to, co lubię. Jestem ciekawa świata, zawsze chciałam podróżować, ale jestem też tak wychowana, że wiedziałam, że nie mogę nie mieć pracy.

— W książce przyznaje pani, że jest pani miłośniczką Hiszpanii. Na wakacje też wybiera pani ten kraj?
— Nie, ja nigdy nie jeżdżę na wakacje…

***

Dołącz do nas!

“Maseczka to znak solidarności”. To nasza kampania społeczna związana z koronawirusem. Zachęcamy wszystkich do wysyłania zdjęć w maseczkach! Będziemy je publikować na gazetaolsztynska.pl i w Gazecie Olsztyńskiej. Nie dajmy się zarazie. Żyjmy normalnie, ale “z dystansem”.

Zgłoś naruszenie/Błąd