Pieszo do Kutna, dalej koleją, z nieprzyzwoitymi i niegrzecznymi nawet dla księży konduktorami. 500 km w dwie strony

Jednak wyprawa ta wyglądała nieco inaczej niż teraz. Pieszo pomaszerowano do Kutna, a dalsza podróż odbyła się koleją, która wówczas jeszcze do Płocka nie docierała.

O tym, że nie wszystko poszło zgodnie z planem „Mazur” donosił 18 lipca:

„Pątnicy płoccy wrócili z Jasnej Góry zdrowo i szczęśliwie. Podróż odbyła się nie bardzo pomyślnie, bo urzędnicy kolejowi robili pątnikom rozmaite przykrości. Najwięcej zawinił naczelnik stacji w Kutnie, bo nie zamówił oddzielnego kompanji, jak się o to z księdzem Straszyńskim umówił, ale wyszykował najwcześniejszy pociąg towarowy.

Pątnicy niepotrzebnie wyruszyli ze Strzelc o 4-ej rano i doszli pośpiesznym marszem na stację, na której musieli czekać aż 4 godziny. Zamiast też być w Częstochowie o 7 po południu przybyli dopiero o 1 w nocy.

Na dobitek nieszczęścia deszcz lał, jak z cebra. Ledwie udało się przekonać pana dyżurnego, aby pozwolił czekać ludziom w wagonach do dnia. Konduktorzy, prowadzący pociąg ze Skierniewic do Częstochowy, zachowywali się względem pątników nieprzyzwoicie, a nawet dla księży byli niegrzeczni. Odbierali np. pątnikom kwity, wydane przez księdza organizatora, jako dowody opłacenia kosztów podróży, a gdy księża zwrócili im uwagę, że to są kwity, których kolej nie ma prawa kontrolować, kłócili się, że księża mogą rządzić w kościele, a nie na kolei; głośno też mówili księżom w oczy, że wiozą znacznie większą liczbę osób, niż podali we frachcie przewozowym…

Natomiast p. naczelnik stacji w Częstochowie nadzwyczaj grzecznie dawał objaśnienia, pomagał, tłumaczył i robił wszystko, co było w jego mocy, aby pątnicy byli zadowoleni. Za to należy mu się serdeczne i publiczne podziękowanie. W powrocie z Częstochowy nie było żadnych przykrości na kolei.

W Kutnie na spotkanie pątników wyszło mnóstwo ludu z pochodniami, świecami i bardzo piękną kapelą, złożoną z robotników cukrowni Konstancja, którą dyrygował p. Baczyński. Odprowadzono kompanję aż za miasto. Był to widok piękny i rzewny. Zasmuciły się serca pątników zgonem jednego z uczestników. Oto niejaki Chrobot, chory i cierpiący na konwulsje, umarł w drodze i pochowany został w Kutnie”.

W tym roku pielgrzymka ruszyła w formie sztafety, codziennie inna grupa będzie pokonywać wyznaczony fragment trasy. I tak pątnicy mają pokonać koronawirusa.

Michał Kacprzak jest harcerzem, historykiem z Małachowianki