autor: Ikazuchi
Najbardziej na świecie kocha musicale… i psy. Ale spokojnie, na gry też znajduje trochę czasu.
Niektóre pomysły na początku brzmią fatalnie. Tak jak Hamilton. Twórca, Lin-Manuel Miranda zaryzykował i stworzył dzieło, które zmieniło sposób, w jaki postrzegamy musicale, zaś dzięki premierze na Disney+ – zawojował świat.
Kiedy twórca Hamiltona powiedział Daveedowi Diggsowi (odtwórcy roli Lafayette’a i Jeffersona), że chce stworzyć hip-hopowy musical o historii Ameryki, usłyszał, że to beznadziejny pomysł. Rzeczywiście – na papierze wygląda to co najmniej średnio – ponad dwie i pół godziny wykładu z historii, i to jeszcze w tak dyskusyjnej formie. Na szczęście Lin-Manuel Miranda nie posłuchał swojego kolegi i dał światu sztukę, która nie tylko wywołała swoistą rewolucję na Broadwayu, ale i sprawiła, że coraz więcej młodych osób zaczęło interesować się musicalami. I dobrze, bo ten gatunek ma naprawdę sporo do zaoferowania – chociaż to już temat na inny dzień.
Od kilku lat jestem wielką fanką tej produkcji, potrafię wyrecytować z pamięci cały pierwszy akt (tak, próbowałam, mój luby rzucił mi takie wyzwanie; wygrałam czekoladę, a on już nigdy nie odzyska tej godziny z życia), a piosenki Helpless i Satisfied to mój ulubiony repertuar do śpiewania pod prysznicem. Chcę przekazać wam trochę miłości do tej sztuki i pokazać, że naprawdę warto spędzić z Hamiltonem dwie i pół godziny. Może okazać się, że zachwyci Was tak jak mnie i miliony innych osób na całym świecie.
Zapomniany ojciec założyciel
Hamilton to zainspirowana bestsellerową biografią autorstwa Rona Chernowa sztuka, która opowiada historię jednego z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych Ameryki, Aleksandra Hamiltona. W odróżnieniu od pozostałych założycieli USA jest on postacią zdecydowanie mało docenioną i znaną – a musical stara się wyjaśnić nam, dlaczego tak jest. Sztuka przedstawia życie Aleksandra od czasów młodości aż do śmierci w 1804 roku. Nie liczcie jednak na nudną lekcję historii – dzieje Hamiltona to prawdziwy emocjonalny rollercoaster pełen wzlotów i upadków, a sama forma tego musicalu to zdecydowanie coś, czego jeszcze nie było – z co najmniej kilku powodów.
Gdyby piosenki w Hamiltonie miały typowe dla broadwayowskiego musicalu tempo, to całość trwałaby około sześciu godzin. Ba, gdyby postaci śpiewały tak, jak w Nędznikach, to seans zająłby nam godzin aż dwanaście! Tutaj jednak mamy imponującą liczbę dwudziestu i pół tysiąca słów upchanych w dwóch godzinach i trzydziestu minutach. Tempo w niektórych piosenkach jest zawrotne – Lafayette w najszybszym momencie musicalu (piosenka Guns and Ships) wyrzuca z siebie średnio sześć słów na sekundę (!).
Powodzenia życzę wszystkim fanom, którzy kiedykolwiek próbowali dotrzymać mu kroku i śpiewać ten fragment razem z nim (tak, mówię to też do siebie samej). Niewiele gorsza była Renée Elise Goldsberry grająca Angelikę Schuyler w piosence Satisfied – pięć słów na sekundę. Oglądając Hamiltona, nie sposób się nudzić, bo tak dużo dzieje się na ekranie – i nie chodzi mi tylko o nadążanie za szybkim rapem. W te dwie godziny przeżywamy z Hamiltonem całe jego życie, świętując wszystkie wzloty i emocjonując się upadkami, patrząc, jak rodzą się Stany Zjednoczone i poznając straszną cenę, jaką przyszło zapłacić za wolność.
Eminem był szybszy
Sześć słów na sekundę w Guns and Ships to imponujący wynik nie tylko jak na musical. Aktualny rekord świata w tej kwestii należy do Eminema, który w piosence Godzilla rapuje z prędkością siedmiu i trzech dziesiątych słowa na sekundę. Przykro mi, Lafayette, nie byłeś najlepszy – ale trzeba przyznać, że nie jest to duża różnica.
Inną bardzo ważną rzeczą – szczególnie w kontekście tego, co aktualnie dzieje się na świecie – jest obecność w obsadzie osób o zróżnicowanym kolorze skóry i narodowości. „Immigrants – we get the job done” – stwierdza francuski arystokrata Lafayette w trakcie bitwy o Yorktown, czyli kulminacyjnego punktu pierwszego aktu. Musical pokazuje nam, że Stany Zjednoczone już od początku opierały się na mozaice kulturowej i etnicznej, a o ich wolność walczyli ludzie różnych narodowości. Nie zdziwcie się więc, widząc na scenie czarnoskórego George’a Washingtona – to nie wepchnięta na siłę poprawność polityczna, a celowy zabieg, który jeszcze bardziej daje nam do myślenia, szczególnie w obecnych czasach. W końcu sam Hamilton też był imigrantem, a ważnym motywem tej historii jest walka z niewolnictwem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS