Zawsze uważałem, że Mistrz Konstanty ma olbrzymi talent profetyczny. Dzisiaj potwierdza to swoim utworem sprzed lat, w którym przewidział, niezwykle trafnie, występy niejakiego profesora Rączki, zasłużonego członka PZPR, podczas obrad nad wyborem I prezesa Sądu Najwyższego. Oto niezaprzeczalny dowód:
Babcia i Wnuczek
czyli
Noc cudów
farsa w dwóch aktach
z prologiem i intermedium
Prolog
Rączka (garbus) i Adamus (chudy, wysoki, taca, do zbierania pieniędzy), jako osoby prologu, na kurtynie.
Jeżeli trzeba gdzie posiać zamęcik
Lub parę proroctw w stylu Nostradamus,
Do wynajęcia zawsze nasz okręcik,
Się polecamy.
Rączka.
I Adamus.
Jeżeli trzeba jakąś plotkę puścić –
By w pustych głowach zawrzała gorączka –
Jakiś cud zdziałać
Albo coś w tym guście.
Się polecamy.
Adamus.
I Rączka.
Możem na niebie zrobić węża w prążki.
Nos isto modo pieniądzos zbieramus:
Na niebie wężyk,
Na tacy pieniążki.
Się polecamy.
Rączka.
I Adamus.
Rączka zaciera ręce, Adamus bębni w tacę jak w tamburyn, przechodzi przez proscenium na prawo.
Konstanty Ildefons Gałczyński
P.S. Trwają dyskusje, kogo przedstawia Adamus. Jedna grupa badaczy widzi tu Budkę Borysa, druga Tuska. Nie wyklucza się koncepcji, że poeta w tej postaci przedstawił twór, który dla ułatwienia można nazwać Budkotuskiem lub Tuskobudką. Dyskusja wśród badaczy trwa, najbliższe badania powinny sprawę rozstrzygnąć.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS