Pochodziła z Bydgoszczy, gdzie urodziła się 11 grudnia 1927 r. Absolwentka poznańskiego Technikum Kinematografii i Wydziału Pedagogicznego Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie.
Swój artystyczny debiut Teresa Kujawa miała we Wrocławiu, w roku 1949, na scenie Teatru Dolnośląskiego. Zagrała w „Słomkowym kapeluszu” Eugène Labiche’a w reżyserii Jerzego Waldena. Tego samego roku po raz pierwszy zatańczyła też w balecie w Operze Dolnośląskiej – jako Dziewczyna w suicie baletowej „Paw i dziewczyna”.
Potem Opera Dolnośląska we Wrocławia stała się stałym miejscem jej pracy, ale występowała także w Operze Poznańskiej i współpracowała z paryskim Theatre d’Art du Ballet, z którym jeździła na tournée po Europie i krajach Bliskiego Wschodu. W tym teatrze stworzyła również własną choreografię do muzyki Witolda Lutosławskiego.
Lista jej scenicznych kreacji jest długa – zatańczyła wiele charakterystycznych ról w znanych baletach, jak „Coppelia” – gdzie była Cyganką, „Śpiąca królewna” (Wróżka Carabosse), „Dom Bernardy Alba” (Bernarda Alba) czy „Czarodziejska miłość” (Łucja).
W listopadzie 2016 r. w Operze Wrocławskiej kolejna odsłona Wrocławskiej Księgi Pamięci była poświęcona Teresie Kujawie, a także jej mężowi Franciszkowi Knapikowi (zmarł w styczniu 2020 r.) – artystom tej sceny, którzy przetańczyli wspólnie na niej kilkadziesiąt lat. Tego dnia Teresie Kujawie w imieniu prezydenta miasta składał gratulacje i wręczał dyplom ówczesny dyrektor Departamentu Spraw Społecznych Jacek Sutryk, a prezes Zbigniew Magdziarz wręczył jej Złotą Odznakę TMW.
Wielkim dorobkiem i uznaniem cieszyła się jednak jako choreograf, a jej pracę mogła podziwiać cała Polska, m.in. w Operze Wrocławskiej („Coppelia”, „Jezioro łabędzie”, „Dziadek do orzechów, „Kopciuszek”, „Spartakus”, „Powracające fale”, ” Z chłopa król”, „IV Symfonia koncertująca” Szymanowskiego, „Exodus” Kilara), w Teatrze Wielkim w Warszawie („Pan Twardowski”, „Mity”, „Mandragora”, „Harnasie”, „Goya”, „Arlekinada”, „Rzeźby mistrza Piotra”), w Teatrze Wielkim w Łodzi („Coppelia”, „Medea”, „Yerma”, „Lord Jim”) czt w Teatre Wielkim w Poznaniu („Pelleas i Melizanda”).
Sprawowała funkcję kierownika baletu w Operze Wrocławskiej i Teatrze Wielkim w Łodzi. Była reżyserem przedstawień operowych i operetkowych (m.in. „Carmen”, „Baron cygański, „Halka” czy „Madama Butterfly”).
Jako aktorka, tancerka i choreograf Teresa Kujawa współpracowała z telewizją i filmem (dla TVP: „Rzeźby mistrza Piotra” Romualda Twardowskiego, 1972; „Medea” Juliusza Łuciuka, 1978; „Bolero” Maurice Ravela dla Mosfilmu, 1964.
Wykładała techniki tańca hiszpańskiego i polskich tańców narodowych w szkołach baletowych w w Warszawie, Poznaniu i Moskwie. Jej dorobek i praca były wielokrotnie honorowane, m.in. ostała odznaczona m.in.: Nagrodą Miasta Wrocławia (1982), Nagrodą I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1985); Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986); Nagrodą ZASP-u Terpsychora – za osiągnięcia w dziedzinie choreografii i pedagogiki (1998); Nagrodą Stowarzyszenia Autorów ZAiKS – za całokształt twórczości w dziedzinie choreografii (2007); Medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Gloria Artis (2007).
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS