W czasie pierwszego lotu przetestowana została cała lista manewrów i działania, takich systemów pokładowych, jak m.in. radar i inne systemy awioniczne. Jak informuje Boeing, wszystkie systemy zadziałały tak jak planowano. Łącznie z tzw. „startem wikinga”, polegającym na tym, że maszyna rozpędziła się na pasie startowym przy pomocy dopalacza i po osiągnięciu prędkości startowej, jej pilot zadarł nos pod kątem pomiędzy 70 a 90 stopni. Dzięki temu, maszyna bardzo szybko nabrała wysokości, nie zakłócając dzięki temu ruchu na znajdującym się tam międzynarodowym porcie lotniczym.
Jak widać, zakłady Boeinga zajmujące się produkcją myśliwców, nie wstrzymały prac w przeciwieństwie do tych spod Seattle, zajmujących się produkcją samolotów pasażerskich i opartych o nie platform wojskowych (choć trzeba podkreślić, że nawet one w ubiegłym tygodniu powróciły do pracy). Trzeba zauważyć, że inne zakłady, znajdujące się w Ridley Park pod Filadelfią nadal pozostają zamknięte.
Budowany dla Kataru F-15QA (Qatar Advanded) to, jak dotychczas najdoskonalsza, wersja słynnego myśliwca F-15E Strike Eagle, bazująca na najlepszym dotąd, stworzonym dla Saudyjczyków, F-15SA (Saudi Advanced). W porównaniu z nim, maszyna katarska otrzymała m.in. dwa dodatkowe podskrzydłowe punkty podwieszenia na uzbrojenie (11 zamiast dziewięciu), dwa duże (10×19 cali) wyświetlacze wielofunkcyjne w kabinie, radar AN/APG-82(V)1, z aktywnie elektronicznie skanowanym szykiem antenowym (AESA), jak i system nahełmowy JHMCS dla pilota i operatora uzbrojenia.
Katar rozważał zakup nawet 72 F-15, które, zgodnie ze zgodą wyrażoną przez Departament Stanu, miały kosztować wraz z towarzyszącymi pakietami 21,1 mld USD. Ostatecznie zdecydowano się na pozyskanie 36 maszyn za 12 mld USD (dla Boeinga przewidziano sumę 6,2 mld USD za same samoloty). Kontrakt został podpisany w czerwcu 2016 roku.
Równolegle Katar zamówił myśliwce europejskie: Eurofighter Typhoon (24 sztuki) i 36 Dassault Rafale. Zamówienie u wielu dostawców, poza tym, że wiąże się z ogromnymi kosztami rzędu kilkudziesięciu mld USD (dla porównania głośny w Polsce kontrakt na 32 F-35A miał wartość około 4,5 mld USD) ma swoje zalety. Pierwszą, jest dywersyfikacja dostawców, a co za tym idzie uniezależnienie się od jednego tylko mocarstwa. Drugą, jest zdobycie sobie poparcia politycznego zarówno w Waszyngtonie, jak i stolicach zachodnioeuropejskich.
Zamówienie maszyn w kilku ośrodkach jednocześnie to także metoda na szybkie pozyskanie olbrzymiej floty samolotów, w tak krótkim czasie, jak to tylko możliwe. Katar jest obecnie posiadaczem zaledwie jednej eskadry lotnictwa bojowego, wyposażonej w 12 myśliwców Mirage-2000-5EDA. Zaś w wyniku zakupów stanie się licząca siła lotniczą w regionie. Nagłe zwiększanie potencjału katarskich sił zbrojnych jest wynikiem agresywnych zakusów na to państwo ze strony innych państw arabskich, m.in. Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Katarskie inwestycje to olbrzymia gratka dla zachodniego przemysłu zbrojeniowego, w tym szczególnie europejskiego, który zdobył zamówienia m.in. także na 40 śmigłowców NH90 i dwa samoloty tankowania powietrznego Airbus MRTT. Z kolei USA, poza F-15, zdołały tam sprzedać m.in. także 24 AH-64E Apache Guardian.
Jak długo katarskie F-15QE pozostaną najlepsze w rodzinie – zapewne niedługo. W końcu, w przysłowiowej kolejce, są już zamówienia na F-15IA (Israeli Advanced) dla Izraela i fabrycznie nowe F-15EX dla US Air Force.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS