Areszt wojskowy jako kara wymierzana żołnierzom

Podstawa prawna i wymiar aresztu

Areszt wojskowy został uregulowany w art. 322, 329 i 330 Kodeksu karnego (dalej: k.k.). Zgodnie z art. 322 § 2 k.k. wymiar kary aresztu wojskowego wynosi od 1 miesiąca do 2 lat i jest wymierzany w miesiącach i latach. Aby nie niepotrzebnie nie dublować przepisów ustawy karnej, ustawodawca przyjął, że do kary aresztu wojskowego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kary pozbawienia wolności (art. 322 § 1 k.k.). Areszt wojskowy odbywa się w zakładzie, który jest do tego przeznaczony. Istotnym jest fakt, że w czasie odbywania kary aresztu wojskowego, skazany podlega szkoleniu wojskowemu, co wynika z treści art. 322 § 3 k.k.

W tym miejscu celem rozwiania wątpliwości, należy zwrócić uwagę, na osobę żołnierza. Otóż zgodnie z art. 115 § 17 k.k. żołnierzem jest osoba pełniąca czynną służbę wojskową, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie.

Polecamy: Kodeks kierowcy

Kara zamienna

Ustawodawca przewiduje możliwość stosowania zamiennej kary aresztu (art. 329 k.k.) lub zamiennej kary ograniczenia wolności (art. 330 k.k.).

Zamienna kara aresztu może być orzeczona, w sytuacji gdy, przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, zaś wymierzona kara nie byłaby wyższa niż 2 lata pozbawienia wolności.

Z kolei zamienna kara ograniczenia wolności może być orzeczona w przypadku, gdy kara aresztu wojskowego, wymierzona za przestępstwo, nie jest surowsza niż rok.

Przestępstwa za które grozi areszt wojskowy:

W części wojskowej ustawy karnej ustawodawca uregulował przestępstwa, które dotyczą żołnierzy. Na dzień publikacji artykułu kara aresztu może być orzeczona za następujące przestępstwa:

– samowolne oddalenie (art. 338 k.k.)

– dezercji (art. 339 k.k.)

– odmowy pełnienia służby (art. 341 k.k.)

– samouszkodzenia lub podstępu (art. 342 k.k.)

– niewykonanie rozkazu (art. 343 k.k.)

– czynnej napaści (art. 345 k.k.)

– zmuszenia przełożonego (art. 346 k.k.)

– znieważenia przełożonego (art. 347 k.k.)

– skierowanych względem innego żołnierza (art. 348 k.k.) oraz żołnierza państwa sprzymierzonego, jeżeli państwo zapewnia wzajemność (art. 349 k.k.)

– poniżenia i znieważenia (art. 350 k.k.)

– naruszenie nietykalności cielesnej (art. 351 k.k.)

– popełnione względem żołnierzy młodszych stopniem albo równym stopniem o krótszym okresie służby (art. 353 k.k.)

– nieostrożności z bronią (art. 354 k.k.)

– wypadku (art. 355 k.k.)

– naruszenie obowiązku (art. 356 k.k.)

– nietrzeźwości (art. 357 k.k.)

– dysponowania uzbrojeniem (art. 358 k.k.)

– utraty uzbrojenia (art. 359 k.k.)

– niszczenia uzbrojenia (art. 360 k.k.)

– użycia statku (art. 361 k.k.)

– użycia pojazdu (art. 362 k.k.)

Polecamy serwis: Prawo karne