Komisja Europejska obudziła się z zimowego snu, pod koniec którego przespała początek epidemii koronawirusa w Europie i postanowiła udowodnić, że kolos na glinianych nogach, jak od pewnego czasu jest postrzegana struktura zarządzająca Unią Europejską, jest w awangardzie walki z pandemią.
Szczególnie uaktywnili się eurokraci, usadowieni w różnych strukturach Komisji Europejskiej niczym jemioła na drzewach, swoją aktywność przejawiając przede wszystkim w pisaniu pouczających i ostrzegających pism do władz krajów członkowskich. Wróć! Liczba mnoga jest tu nieuzasadniona, bo to Polska jest jedynym adresatem aroganckich, butnych elaboratów urzędników, o których istnieniu byśmy się nigdy nie dowiedzieli, gdyby nie głęboki kryzys, jaki dotknął Europę i świat.
I tak oto Dyrekcja Generalna KE ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej (DG REGIO) skierowała do władz Polski list, w którym domaga się rzetelnego informowania „o zaangażowaniu europejskich funduszy strukturalnych w zwalczanie pandemii koronawirusa”. Eurokraci zauważyli bowiem „tendencję do pomniejszania roli Unii, relatywizowania jej pomocy, a często całkowitego pomijania”. Jesteśmy jedynym krajem UE, do którego takie pismo zostało skierowane.
Rozumiem, że odpowiedź polskiego rządu, to znaczy Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej ma wyłącznie charakter kurtuazyjny i słowa w niej zawarte, iż w reakcji na to pismo „resort zwrócił się do instytucji zaangażowanych we wdrażanie funduszy europejskich z prośbą o zwrócenie szczególnej uwagi na potrzebę rzetelnego informowania o współfinansowaniu unijnym walki z koronawirusem” jest taką urzędniczą formą dyplomacji. W języku zrozumiałym dla obywateli mogłaby brzmieć: nie zawracajcie nam głowy, mamy poważne sprawy do załatwienia, na laurki przyjdzie czas, a na razie weźcie się do roboty i przestańcie pisać listy w stylu tych, jakie kiedyś metropolie pisały do kolonii. Nie wiem, czy także przewodniczący Komisji Finansów Publicznych Sejmu, poseł Henryk Kowalczyk, otrzymał jakiś dyscyplinujący list od urzędników KE po swoim wystąpieniu w Sejmie, kiedy wyjaśniał, skąd się wzięło owe 7,5 miliarda euro, które Unia „dała” Polsce na walkę z koronawirusem, tłumacząc, że są to pieniądze, które już mamy:
To tak, jakby ktoś miał na koncie czy w kieszeni 100 złotych i ktoś mu łaskawie pozwoli wydać je nie na chleb, tylko na dżem. I na tym polega cała istota i filozofia. Tak więc nie róbcie zamętu w głowach ludziom, że oto mamy 7,5 mld dodatkowych, bo dodatkowych pieniędzy nie mamy.
Eurokratom nie spodobał się też wprowadzony na początku marca w Polsce (ale też i kilku innych krajach UE) zakaz wywozu z Polski leków, które mogą się przydać w walce z koronawirusem. Chodziło o leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, ale też inne wyposażenie, jak igły, ochraniacze, czepki medyczne lub maski. Rząd skorzystał w tym celu z przepisów już funkcjonujących w polskim prawie, dotyczących walki z mafiami lekowymi , korzystającymi z faktu, że leki, które w Polsce były znacznie tańsze, niż np. w Niemczech, były po prostu na masową skalę wywożone z naszego kraju. Interwencja w tej sprawie komisarza UE ds. rynku wewnętrznego Thierry Bretona okazała się na tyle skuteczna, że jak przekazał polski dyplomata, notyfikuje się właśnie w Komisji Europejskiej zdjęcie ograniczeń na eksport leków z Polski. Tymczasem Niemieckie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych poinformowało, że zakazało eksportu sprzętu ochrony medycznej, takiego jak maski i rękawiczki, aby zapewnić pracownikom służby zdrowia w kraju wystarczająco dużo sprzętu w zwalczaniu epidemii koronawirusa. Informacji o tym, czy komisarz Breton skarcił również Niemcy, nie posiadam.
Wydawać by się mogło, że od 2015 roku minęło wystarczająco dużo czasu, by w Komisji Europejskiej pojawił się choć cień zrozumienia dla faktu, iż władze Polski nie pozwolą traktować naszego kraju jak bantustanu, z którego rynku i taniej siły roboczej korzystają silne kraje Unii. Że ciągłe pouczanie, karcenie, karanie, traktowanie jak klienta w przedpokoju brukselskich instytucji będzie miało swój kres. Nie, w dalszym ciągu europejscy urzędnicy niczego nie zrozumieli. Trybunał Sprawiedliwości UE nadal feruje polityczne wyroki, jak choćby ten ostatni, piętnujący Polskę wraz z Czechami i Węgrami za odmowę przyjęcia nielegalnych imigrantów, choć prawo relokacyjne dawno wygasło, a politycy i europejska opinia publiczna ze skruchą przyznała nam rację, jednocześnie krytykując Niemcy za politykę otwartych drzwi, która zakończyła się niekontrolowanym, masowym napływem nielegalnych imigrantów do Europy. W dalszym ciągu Frans Timmermans chce wydawać miliardy na tzw. zielony ład, zamiast apelować o stworzenie nowego, gospodarczego planu Marshalla dla Europy, tym razem finansowanego nie z funduszy amerykańskich, ale unijnych.
Włochy powiedziały jasno, co myślą o działaniach Unii Europejskiej na początku kryzysu epidemiologicznego w ich kraju, jednakowo brzmiącym głosem prezydenta, premiera i opozycji.
Prezydent Włoch, Sergio Matarelli, wydał oświadczenie, w którym czytamy m. in. :
Włochy przechodzą przez trudny okres, a ich doświadczenie w zwalczaniu szerzenia się koronawirusa będzie prawdopodobnie przydatne dla wszystkich państw Unii Europejskiej. Oczekuje się zatem, nie bez powodu, przynajmniej we wspólnym interesie, inicjatyw solidarności, a nie kroków, które mogą utrudnić działania.
Premier Giuseppe Conte w wywiadzie dla dziennika „Il Sole-24 Ore” powiedział :
Reprezentuję wspólnotę narodową, która bardzo cierpi i nie pozwoli na krętactwa. We Włoszech, ale także w innych krajach członkowskich, jesteśmy zmuszeni do podejmowania tragicznych wyborów. Musimy uniknąć popełnienia w Unii Europejskiej tragicznych błędów. Jeśli UE nie stanie na wysokości zadania w tym epokowym wyzwaniu całej europejskiej konstrukcji grozi to, że w oczach naszych obywateli straci swój sens istnienia.
A lider opozycyjnej Ligi, Mateo Salvini, bez owijania w bawełnę, w swoistym dla siebie stylu oświadczył:
To nie Unia, ale nora żmij i szakali. Jak będzie trzeba, pożegnamy Unię.
Na reakcję Unii nie trzeba było długo czekać, głos z Półwyspu Apenińskiego, dosadnie i jednoznacznie brzmiący, dotarł do Brukseli i zmusił Ursulę von der Leyen do wystosowania listu, jakże innego od tych aroganckich, pełnych buty, do jakich nas już przyzwyczaili unijni urzędnicy. „Przepraszam Was, jesteśmy z Wami” zatytułowała swój list przewodnicząca KE i zapewniła, że dziś Unia mobilizuje się u boku Włoch, choć „niestety nie zawsze tak było. Trzeba uznać, że w pierwszych dniach kryzysu, wobec potrzeby wspólnej europejskiej odpowiedzi, zbyt wielu myślało tylko o własnych problemach. Nie zdawali sobie sprawy, że możemy przezwyciężyć tę pandemię tylko razem, jako Unia”. Było to „działanie szkodliwe i można było go uniknąć”, kajała się przewodnicząca KE.
Następnym razem, jak jakiś butny europejski urzędnik zacznie się domagać od polskiego rządu pochwał i laurki dla dzielnej Unii Europejskiej za walkę z koronawirusem, proszę mu pokazać list Ursuli van der Leyen do Włochów. I grzecznie poprosić, żeby przestał zawracać głowę rządowi, który ma ważniejsze sprawy do załatwienia. Ewentualnie wskazać adres na Berdyczów.
*
W związku z problemami z dystrybucją drukowanej wersji tygodnika „Sieci” (zamykane punkty sprzedaży, ograniczona mobilność społeczna) zwracamy się do państwa z uprzejmą prośbą o wsparcie i zakup prenumeraty elektronicznej – teraz w wyjątkowo korzystnej cenie! Z góry dziękujemy!
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS