Święto jest pamiątką początku odkupienia. Bóg w swoim Synu stał się Emanuelem, czyli Bogiem z nami, a ludzie otrzymali udział w Jego życiu.
Chwila, w której Maryja wypowiedziała swoje „fiat”, jest najbardziej znacząca w dialogu zbawienia nawiązanym przez Boga z człowiekiem.
Nowina, jaką Maryja usłyszała w słowie zwiastowania, oczekiwała na przyjęcie i odpowiedź. Jest nią oddanie siebie do dyspozycji Boga. Maryja jest gotowa stać się pomocnicą Najwyższego w dziele zbawienia. Jej zgoda jest bezwarunkowa. Wierzy, ze Bóg w dziele zbawienia sprawi wszystko. Ona także, zgodnie ze swoimi możliwościami, pragnie dać wszystko.
Granice posłuszeństwa wyznacza wiara i miłość, że nawet w sytuacji po ludzku absurdalnej „Bóg przewidzi”, jak mówi Abraham na Górze Moria (por. Rdz 22,8). Po ludzku sądząc, absurdem było wymaganie złożenia Izaaka w ofierze. Jezus Chrystus przeżyje swoją drogę na Golgotę podobnie jak Abraham: jako zderzenie z absurdem, bo krzyż jest absurdalny. Ale w cierpieniu i ciemności obecna jest moc zaufania i miłości. Wyraża je zgoda Maryi.
W słowach anioła: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1,31) główny akcent spoczywa na imieniu Zapowiedzianego. Hebrajskie Jehoszua znaczy „Jahwe zbawia”. Syn Najwyższego jest posłany dla zbawienia świata. Jeśli w Starym Testamencie człowiek szukał Boga, to w Nowym Przymierzu Bóg szuka człowieka. Szuka tak intensywnie, że sam w łonie Maryi staje się człowiekiem, Jezusem z Nazaretu, Zbawicielem świata.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS