Pod koniec lutego roku 1935 na Wybrzeżu wreszcie zapanował spokój: przebrzmiały już echa uroczystości 15-lecia Polski nad morzem, “handel pomarańczami został unormowany”…
…zaś wilki grasujące w pomorskich lasach okazały się kaczką dziennikarską.
Nawet miejscowe duchy nie rozrabiały tak jak te amerykańskie.
Niestety nie trwał on zbyt długo, bo nad morzem pojawił się – o zgrozo! – “niedzielny huragan”.
Jednak wbrew pozorom nie był wcale taki niedzielny… Żywioł, który “nawiedził nietylko [!] Polskę, ale i niemal całą Europę”, zamieniając Londyn w miasto latających kapeluszy i… gzymsów – dał się bowiem mocno “we znaki [również] mieszkańcom Torunia” (ówczesnej stolicy województwa pomorskiego) i całego “wybrzeża morskiego”.
Z powodu “szalejącego orkanu o sile 12 statki nie opuszczały w niedzielę zatoki gdańskiej”, przez co “ruch portowy był utrudniony”. Ale największe szkody odnotowano na Helu, “gdzie pędzone z zatoki przez wicher kry lodowe wyrzucone zostały w porcie helskim na całej długości mola zachodniego, powodując uszkodzenia parapetu, pokładu i latarni znajdującej się na końcu mola”. Udało się też w porę “ponownie umocować bez większych uszkodzeń” kutry rybackie, które zerwały się z kotwicy – poza jednym wszakże wyjątkiem, “statkiem rybackim Morskiego Instytutu Rybackiego “Starnia” wyrzuconym na brzeg za Helem podczas sztormu”.
Niestety nie obyło się też bez ofiar w ludziach: do “tragicznej śmierci trojga ludzi na torze kolejowym” doszło bowiem między Puckiem a Krokową, gdzie “wichura zagłuszała wszelkie odgłosy nadjeżdżającego pociągu” i “wymienieni nie zdołali na czas zeskoczyć z toru”.
Z kolei w Gdańsku, “z powodu nienormalnej dostawy prądu” wywołanej szalejącą wichurą, w płomieniach stanął wagon tramwajowy.
Jednak nie za wszystkie płonące wagony można było winić pogodę…*
…podobnie zresztą jak i za tajemniczą “epidemję włamań do piwnic” czy “kradzież słuchawek telefonicznych, będących wówczas gdańską plagą.
Dodajmy, że to również nie obawa przed “straszną wichurą i zawieruchą śnieżną” sprawiła, że w Polsce “schronił się były kierownik biura prasowego senatu gdańskiego Streiter” – najwyraźniej, bardziej niż orkanu, bał się chyba tego, że “go odeślą do Niemiec do obozu koncentracyjnego”.
Tymczasem w Gdyni, “wskutek trwającego prawie przez całą dobę orkanu, miejscowa straż pożarna wzywana była siedem razy do niesienia pomocy”, głównie dlatego, że wiatr zerwał kilka dachów w “Chylonji” i na Kamiennej Górze.
Kilkadziesiąt osób trzeba było też ewakuować z zalanych “osiedli podmiejskich”, gdzie woda podmyła most łączący Mały Kack z Orłowem: by zażegnać niebezpieczeństwo jeszcze większej powodzi, “trzeba było zmienić koryto rzeki Kaczej i w tym celu wykopano potężny kanał”.
Ale w samym porcie wydarzyło się tylko “kilka nieznacznych na szczęście wypadków” i następnie “późno w nocy z niedzieli na poniedziałek burza się nieco uspokoiła”.
I pomyśleć tylko, że nie byłoby problemu, gdyby w roku 1920 udało się “skutecznie zakazać budować Gdynię”…
* – już prędzej na przemytników (patrz: “pożar wagonu pocztowego”).
Źródło: “Gazeta Gdańska” nr 43 z 20 lutego 1935 r, “Dziennik Bydgoski” nr 42 z 20 lutego 1935 r., “Słowo Pomorskie” nr 42 z 20 lutego 1935 r. oraz “Ilustrowany Kurier Codzienny” nr 51 z 20 lutego 1935 r. Skany pochodzą z Pomorskiej Biblioteki Cyfrowej, Kujawsko-Pomorskiej Biblioteki Cyfrowej oraz Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS