W wyniku działań wojennych zniszczonych było 40 proc. mostów i wiaduktów oraz 63 proc. dworców kolejowych. Spośród przejętych niecałych pięciu tysięcy parowozów do użytku nadawała się raptem połowa. Do tego dochodziło aż 129 różnych typów wagonów, co wiązało się z różnicami w systemie hamulców, systemie grzewczym czy oświetleniowym.
Szybko zdecydowano się na wymianę taboru szynowego. Jeszcze w 1919 r. w Chrzanowie powstała Pierwsza Fabryka Lokomotyw w Polsce (taką oficjalną nazwę otrzymała rok po rozpoczęciu działalności). Bardziej kojarzymy ją pod nazwą Fablok. Oprócz niej produkcją zajęły się Zakłady Cegielskiego w Poznaniu, Warszawska Spółka Akcyjna Budowy Parowozów (przejęta w 1935 r. przez Zakłady Ostrowieckie), warszawska fabryka Lilpop, Rau i Loewenstein oraz Polska Fabryka Maszyn i Wagonów w Sanoku (dzisiejszy Autosan).
Zobacz także: Jak II RP udało się połączyć trzy różne kolejowe światy?
To właśnie w Chrzanowie, Poznaniu, Warszawie i Sanoku powstało ponad tysiąc lokomotyw i jeszcze więcej nowych wagonów kolejowych. W latach 30. ciężkie pociągi towarowe najczęściej były ciągnięte przez lokomotywy Ty23, osobowe – Ok22, a pospieszne – Pt31. Sporo egzemplarzy przetrwało nawet II wojnę światową. Dwa pierwsze modele kursowały w barwach powojennych PKP aż do 1979 roku. Natomiast ostatni Pt31 na trasę wyjechał w lutym 1980 roku.
Przedwojenne fabryki niejednokrotnie próbowały również eksperymentować i rozwijać dostępne technologie. Wyprodukowany w Fabloku parowóz Pm36 zdobył nawet złoty medal na Międzynarodowej Wystawie Techniki i Sztuki w Paryżu w 1937 r. Dzięki jednej z nowinek parowóz mógł rozwinąć prędkość 140 km/godz. Wyprodukowano jednak tylko dwa egzemplarze modelu Pm36. Jeden z nich cudem przetrwał wojnę.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS