Reforma szpitalnictwa ma na celu poprawę dostępności, a nie zamykanie porodówek

W trakcie spotkania z dziennikarzami Minister Izabela Leszczyna oraz wiceminister Jerzy Szafranowicz ze szczegółami przedstawili założenia przyszłych zmian w polskim lecznictwie szpitalnym. Czego możemy się spodziewać i czy warto się obawiać?

W trakcie spotkania skupiono się na zmianach dotyczących lecznictwa szpitalnego. Przedstawiane szczegółowo cele zmian, ich założenia i rozwiewano największe i najgłośniejsze uwagi. Tym bardziej, że po konsultacjach pierwszego projektu ustawy opozycja w postaci posłów PiS mocna zwracała uwagę na propozycję zamykania porodówek przez Ministerstwo Zdrowia.

Cele zmian w lecznictwie szpitalnym

Reforma szpitalnictwa, czyli systemowe zmiany, które wypracował zespół ekspertów przy Minister Zdrowia, ma na celu przede wszystkim zwiększenie bezpieczeństwa pacjentów, podniesienie jakości usług medycznych oraz zwiększenie dostępności do świadczeń zdrowotnych i co również, nie jest bez znaczenia – zmniejszenie problemów finansowych, w szczególności szpitali i to szpitali dziś najbardziej dotkniętych tymi problemami, czyli szpitali powiatowych.

Celem reformy jest dostosowanie szpitali do potrzeb mieszkańców to podkreślali przez całe spotkanie zarówno wiceminister Szafranowicz jak i jego szefowa Minister Leszczyna

Sposób realizacji zmian

Aby znaleźć się w nowej sieci szpitali do spełnienia będzie tylko jeden warunek – oddział hospitalizacji całodobowej. Prowadzony przez szpital przez okres dwóch lat. Wejście do sieci i przystąpienie do reform, będzie zupełnie dobrowolne, ale premiowanie tego sprawi, że właścicielom szpitali po prostu ma się to opłacić.

Aktualna struktura oddziałów szpitalnych w Polsce nie odpowiada oczekiwaniom i potrzebom pacjentów. Lepiej się odżywiamy, dłużej żyjemy, łatwiej radzimy sobie z chorobami i okazuje się, że dłużej żyjemy, a nie mamy oddziałów geriatrycznych.

Ministerstwo proponuje w tej reformie porozumienie się dyrektorów między sobą. Jak wynika z analiz nie każdy szpital musi mieć wszystkie profile w swoim zakresie. Jeżeli szpitale są w odległości 10 czy 15 kilometrów od siebie, mogą swobodnie uzupełnić się oddziałami, zmienić profile i zakresy świadczeń. I lepiej odpowiadać potrzebom lokalnych społeczności. A przy okazji to wszystko może pomóc płynności finansowej, ale przede wszystkim jakości pacjenta, bo to pacjent jest najważniejszym ogniwem i na nim skupia się uwaga.

Jeżeli ktoś będzie chciał dobrowolnie przystąpić do planowanej reformy, to warunkiem przystąpienia jest napisanie planu naprawczego. Plan naprawczy ma się składać się z paru punktów, analizy sytuacji ekonomicznej szpitala bieżącej, podsumowanie działalności szpitala, jakości świadczeń. Jakie mają wyniki ekonomiczne i jakościowe?

Taki plan przekłada się najpierw w AOTMiT, później będzie oceniał Fundusz Zdrowia.

Wyjątkowość tej reformy to jej autorzy. Zespół ekspertów z doświadczeniem szpitalnym, lekarski i managerskim. W świecie naszej medycyny są uznani jako wielkie autorytety.

Dobrowolność przystąpienia, dobrowolność łączenia…

Ministerstwo gwarantuje wszystkim organom tworzącym, przede wszystkim starostom, ale też o marszałkach województw, bo to ich szpitale borykają się najczęściej z problemami, dobrowolność przystąpienia do projektu reformy. Celem projektu, jest uszycie szpitala na miarę. Na miarę miejsca, w którym jest, na miarę potrzeb mieszkańców, którzy tam są.

Również w zakresie łączenie szpitali, założona jest przez Ministerstwo całkowita dobrowolność.

Deklaracja Minister Leszczyny o ochronie każdy szpitala, to również jasny sygnał dla właścicieli i pacjentów. Każdy szpital ma zostać, tylko nie musi mieć czterech oddziałów, które ciągną go do dołu, jeśli nie wszystkie one są tam potrzebne. Można zmienić chirurgię ostrą, całodobową, gdzie musimy mieć pełny zespół na chirurgię planową, gdzie potrzebna jest zdecydowanie mniejsza obsada. Chodzi o możliwość racjonalizacji, łączenia się podmiotów, uzupełnianiu względem siebie. Tak, by na pokrywanym przez kilka jednostek szpitalnych obszarze było pokrycie dla wszystkich najpilniejszych procedur – ponieważ bezpieczeństwo pacjentów jest najważniejsze, także w założeniach nowej reformy.

Porodówki – wiele hałasu o nic…

Posłowie i posłanki PiS widząc pierwotne założenia reformy, podnieśli larum że Minister zamknie porodówki. Wszystkie, które nie realizują więcej niż 400 porodów rocznie.

Skąd się wzięły w ogóle te liczby?

Jak oznajmiła Izabela Leszczyna w dokumentach, które tu zastała, z czasów, kiedy ministrem był pan profesor Szumowski, była ekspertyza, która mówiła, że porodów musi być 600. Za czasów ministra Niedzielskiego kolejna ekspertyza się pojawiła, że to powinno być 400 porodów. Urzędnicy wzięli tę liczbę 400, wpisali do oceny skutków regulacji. No i się zaczęło. Politycy PiS „w sposób absolutnie niegodny wykorzystali tę sytuację, strasząc kobiety, wywołując lęki, strasząc pacjentów” zamykaniem oddziałów porodowych, kiedy oparliśmy się o dane przygotowane wcześniej przez nich samych.

Ponieważ reforma ma być realizowana systemowo i w porozumieniu, dlatego postanowiła Minister Leszczyna zmienić twardo brzmiący przepis w ustawie mówiący o tym, że minister zdrowia określi liczbę porodów.

Nowy przepis, stanowi o tym, że minister zdrowia po zasięgnięciu opinii zespołu, który ma dać opinię ministrowi zdrowia. W takim zespole ma być wojewoda i wszystkie organy tworzące, starostowie, marszałkowie, prezydenci miast, to oni mają ustalić dla swojego województwa jakie będzie kryterium. Dla jednego to może być jakaś odległość, dla drugiego to może być liczba porodów lub w ogóle nie muszą być żadne takie twarde dane.

I ta opinia i takie wskazanie dla ministra zdrowia będzie wiążące.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ