Luty 2022 r. Wchodzę do krakowskiej siedziby Comarchu. Widzę słynny już mural Rafała Olbińskiego, na którym Filipiak dzieli przestrzeń z Albertem Einsteinem, Izaakiem Newtonem i Benjaminem Franklinem. Jadę przeszkloną windą do tzw. części profesorskiej budynku. Na górze po raz pierwszy spotykamy się twarzą w twarz – wcześniej widywaliśmy się wyłącznie na Skypie. I nagle profesor zalewa mnie… uprzejmością. Upiera się, żebym zjadł coś słodkiego, bo po podróży z Warszawy na pewno jestem głodny. Dziękuje za to, że się do niego pofatygowałem.
Czytaj także: Janusz Filipiak: W Polsce bez trudu przedsiębiorców można przedstawiać jako zdzierców i bogaczy
Dopytuje, czy czegoś mi nie potrzeba. A potem, gdy startujemy z wywiadem, przez bite dwie godziny nie wybucha, nie traci humoru, nie kaprysi. Nawet gdy prowokuję go pytaniami. Nawet gdy w odpowiedzi strzela do Unii Europejskiej, do instytucji państwowych, do polityków.
Gotów jestem uwierzyć, że wbrew pozorom często z nim tak było.
– Wracam do sytuacji sprzed lat, kiedy zostałem bezpodstawnie aresztowany na lotnisku. Oficerowie spytali, czy zażywam leki. Powiedziałem, że tak – na nadc … czytaj dalej
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS