Test Intel Core Ultra 5 245K. Nie tego chcieli gracze!

Dziś mamy kolejną premierę procesorów w tym roku i naturalnie mowa o rodzinie Arrow Lake, której najsłabszy przedstawiciel to Intel Core Ultra 5 245K, jednocześnie będący bohaterem tego testu. Mamy więc do czynienia z następcą modelu Core i5-14600K, który podobnie jak poprzednik, jest CPU wyposażonym w 14 rdzeni. Z kolei tym, co odróżnia Arrow Lake od Alder oraz Raptor Lake, jest nowa podstawka LGA 1851, co oznacza konieczność zmiany płyty głównej, gdzie póki co mamy tylko chipset Z890, o którym więcej będzie w nadchodzących tekstach. Przed debiutem nowej serii niebiescy zapowiadali topowe osiągi wielordzeniowe, wysoką wydajność w grach oraz świetną efektywność energetyczną. Ale, czy te przechwałki mają odzwierciedlenie w rzeczywistości, wykażą rzecz jasna testy praktyczne, do których przejdziemy niebawem.

Spis treści:

• Intel Core Ultra 5 245K: charakterystyka procesora
• Platforma testowa, metodologia
• Wydajność – emulacja, przeglądanie internetu
• Wydajność – kompresja danych, kompilacja, obróbka zdjęć
• Wydajność – konwersja audio/wideo
• Wydajność – grafika 3D
• Wydajność – rendering
• Wydajność – obliczenia, symulacje, szyfrowanie
• Wydajność – gry (A Plague Tale: Requiem, AC: Mirage, Call of Duty: Modern Warfare 3)
• Wydajność – gry (Counter-Strike 2, Cyberpunk 2077, Dragon’s Dogma 2)
• Wydajność – gry (Dying Light 2, Dziedzictwo Hogwartu, Far Cry 6)
• Wydajność – gry (Dead Island 2, Spider-Man: Miles Morales, SW Jedi: Ocalały)
• Wydajność – gry (Starfield, Wiedźmin 3: Dziki Gon NG, World of Tanks)
• Wydajność – gry (średnie osiągi)
• Temperatury
• Zużycie energii
• Podsumowanie

Jeżeli chodzi o cenę, Intel Core Ultra 5 245K został przez producenta wyceniony na 309 dolarów amerykańskich, co przy obecnym kursie i po doliczeniu VAT powinno przełożyć się na ok. 1513 zł. Przy czym, w momencie pisania tekstu recenzowany model był już widoczny w cennikach niektórych sklepów, z kosztem zakupu zaczynającym się od 1479 zł, zatem jest odrobinę taniej względem MSRP. Niemniej nie można przemilczeć faktu, że Core i5-14600K dało się w analogicznym okresie kupić nawet za 1069 zł. Ta różnica nie jest zaskoczeniem, biorąc pod uwagę, że porównujemy starszy produkt, który zdążył od debiutu zejść z ceny, ze świeżym procesorem dopiero wchodzącym do sprzedaży, ale fakt pozostaje faktem. Poza tym nie należy zapominać o koszcie zakupu płyty głównej, jako że przyzwoitej jakości konstrukcję na Z790 można dostać za ok. 660 zł, gdzie dla porównania najtańsze modele na Z890 zaczynają się od około 980 zł. Innymi słowy, tanio na pewno nie jest. Jeśli jednak cena nie stanowi dla Was problemu, wszystkie procesory Arrow Lake znajdziecie w sklepie x-kom.

Arrow Lake to nowa architektura rdzeni oraz modułowa budowa procesora, zamiast dotychczasowej monolitycznej. Zobaczmy, jak te zmiany wpływają na wydajność.

 Test Core Ultra 7 258V vs Ryzen AI 9 HX 370. Starcie laptopowych CPU najnowszej generacji

Krótki komentarz odnośnie recenzowanego procesora

Przechodząc do technikaliów, Arrow Lake, tak samo jak Meteor Lake i Lunar Lake, korzysta z budowy modułowej. Na kompletny CPU składają się następujące jądra krzemowe (w nawiasie używana litografia): obliczeniowe (TSMC N3), z dużymi i małymi rdzeniami, graficzne (TSMC N5P), z iGPU generacji Xe i z 512 jednostkami cieniującymi, a także układy SOC i I/O (TSMC N6). Za sprawą tych ostatnich, procesor wspiera pamięć DDR5 o zegarze oficjalnie do 6400 MHz, udostępnia 20 linii PCIe 5.0 (16 dla GPU i cztery dla nośnika M.2) oraz 12 4.0 (osiem dla chipsetu i cztery dla drugiego dysku NVMe), oraz posiada zintegrowany kontroler Thunderbolt 4 i NPU, czyli akcelerator AI o wydajności 13 TOPS (notabene lokalny Microsoft Copilot+ wymaga aż 40 TOPS). Odnośnie rdzeni, duże bazują na architekturze Lion Cove i dla Core Ultra 5 245K jest ich sześć, zaś małe na Skymont i w tym przypadku mamy ich osiem. Choć łączna liczba wątków, które procesor może wykonywać jednocześnie, spadła w porównaniu z Raptor Lake, gdyż duże rdzenie utraciły SMT, stąd jest to po prostu suma liczby dużych oraz małych rdzeni. Współczynnik TDP pozostał na niezmienionym poziomie, w dalszym ciągu wynosząc 125 W, jednak jak wiadomo, z rzeczywistym poborem prądu ten parametr od dłuższego czasu często niewiele ma wspólnego.

Test Intel Core Ultra 5 245K: charakterystyka procesora

Główny bohater niniejszego tekstu to co prawda Intel Core Ultra 5 245K, niemniej z oczywistych względów przy takich materiałach nie sposób uniknąć porównań z innymi modelami tej firmy czy czerwoną konkurencją. Dlatego też postanowiłem zebrać w tym miejscu komplet danych technicznych opisujących sprawdzone w boju procesory – tak, by dostarczyć Wam jak najwięcej użytecznych informacji. Poniżej odnajdziecie zarówno podstawowe wartości liczbowe, pokroju liczby rdzeni i wątków, zegarów czy współczynnika TDP, jak i bardziej praktyczne spostrzeżenia typu rzeczywiste taktowania w zależności od obciążenia i towarzyszące im napięcia.

Test Intel Core Ultra 5 245K: metodologia

Wszystkie testy zostały wykonane pod kontrolą systemu operacyjnego Windows 11 64-bit 23H2 oraz sterowników GeForce Game Ready 552.22, podczas rzeczywistej rozgrywki. Do pomiaru liczby klatek użyto programu Fraps w wersji 3.5.99 – w tym dla DirectX 12 (jedyna niedogodność pod tym API to brak OSD). Wyniki zamieszczone na wykresach są średnią arytmetyczną rezultatów z trzech odrębnych przebiegów, z kolei rozdzielczość zegara czasu rzeczywistego była ustawiona na sztywną wartość 0,5 ms.

Nastawy pamięci prezentują się następująco:

• DDR5-6000 MHz CL 30-36-36-66 1T (Ryzen 7000 i Ryzen 9000),
• DDR5-7000 MHz CL 34-42-42-76 2T (Alder Lake, Raptor Lake i Arrow Lake).

Limity mocy były ustawione na następujących poziomach:

• AMD Ryzen 5 2600: PPT 88 W,
• AMD Ryzen 5 7600: PPT 88 W,
• AMD Ryzen 5 7600X: PPT 142 W,
• AMD Ryzen 5 9600X: PPT 88 W,
• AMD Ryzen 7 1700X: PPT 128 W,
• AMD Ryzen 7 7700: PPT 88 W,
• AMD Ryzen 7 7700X: PPT 142 W,
• AMD Ryzen 7 7800X3D: PPT 162 W,
• AMD Ryzen 9 7900: PPT 88 W,
• AMD Ryzen 9 7900X: PPT 230 W lub PPT 142 W,
• AMD Ryzen 9 7950X: PPT 230 W lub PPT 142 W,
• AMD Ryzen 9 9900X: PPT 162 W,
• Intel Core Ultra 5 245K: PL1 = PL2 = 125 W,
• Intel Core Ultra 7 265K: PL1 = PL2 = 250 W,
• Intel Core Ultra 9 285K: PL1 = PL2 = 250 W,
• Intel Core i5-12400F: PL1 = PL2 = 65 W,
• Intel Core i5-12600K: PL1 = PL2 = 125 W,
• Intel Core i5-13400F: PL1 = PL2 = 65 W lub PL1 = PL2 = 148 W,
• Intel Core i5-14600K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 181 W,
• Intel Core i7-12700K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 190 W,
• Intel Core i7-13700K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 253 W,
• Intel Core i7-14700K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 253 W,
• Intel Core i9-12900K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 241 W,
• Intel Core i9-14900K: PL1 = PL2 = 125 W lub PL1 = PL2 = 253 W,
• Intel Core i9-14900KS: PL1 = PL2 = 150 W lub PL1 = PL2 = 253 W.

Uwagi dodatkowe do testów:

• dla Alder Lake i Raptor Lake tryb pracy kontrolera pamięci RAM to Gear 2 dla DDR5 i Gear 1 dla DDR4,
• Ryzeny 7000 i Ryzeny 9000 pracowały z taktowaniem Infinity Fabric wynoszącym 2100 MHz i częstotliwością kontrolera synchroniczną z RAM,
• dla Arrow Lake tryb pracy kontrolera pamięci RAM to Gear 2,
• we wszystkich przypadkach zoptymalizowałem timingi dalszych rzędów,
• ze względu na niewystarczającą optymalizację zrównoważonego planu zasilania (dotyczy także Windowsa 11 24H2), Arrow Lake były testowane po zmianie na wysoką wydajność.

Platforma testowa

Test Intel Core Ultra 5 245K: wydajność

Część praktyczną rozpoczynamy od emulacji konsol i testów przeglądarkowych. Względem poprzedniej procedury, rozbudowana została pierwsza z wymienionych kategorii, poprzez dołączenie programów RPCS3 oraz Xenia, które pozwalają uruchamiać gry odpowiednio dla PlayStation 3 oraz Xbox 360. W obu przypadkach do testów służy Red Dead Redemption, a pomiary odbywają się na samym początku kampanii fabularnej, gdyż to bardzo wymagająca lokalizacja, idealnie nadająca się do sprawdzania osiągów procesorów.

Kompresja danych, kompilacja, obróbka zdjęć

Kolejne testy obejmują kompresję danych, kompilację oraz prostą obróbkę zdjęć. Idąc po kolei, pomiary w 7-Zip zostały znacząco zmodyfikowane, ponieważ wariant z jednym i wieloma plikami o podobnym łącznym rozmiarze w zasadzie niczego nie wnosił. Zamiast tego mamy jeden mały plik i jeden duży, który pozwala w większym stopniu wykorzystać wielowątkowość, a dodatkowo wprowadziłem test dekompresji. Co do drugiej grupy, zaktualizowałem kod źródłowy kodera x265 do najświeższego wydania, które do kompilacji asemblera korzysta z narzędzia NASM, wyraźnie wolniejszego od Yasm, przez co cały proces jeszcze bardziej bazuje na wydajności pojedynczego wątku. Pozostałe dwa projekty są natomiast w pełni wielordzeniowe, a jeżeli chodzi o obróbkę zdjęć, uzupełniłem testy o scenariusze z dodatkowymi przekształceniami (zmiana rozdzielczości i korekta kolorów).

Konwersja audio/wideo

W dziale konwersji audio oraz wideo niewiele się zmieniło od czasu poprzedniej procedury. Jedyna modyfikacja to dodatkowe testy w HandBrake, polegające na kodowaniu dwóch plików naraz. To scenariusz warty zbadania, gdyż konwersja tylko jednego materiału źródłowego nie pozwala wykorzystać pełni potencjału najwydajniejszych CPU z wieloma rdzeniami, nawet gdy jest on w rozdzielczości 4K.

Grafika 3D

Testy obejmujące operacje związane z grafiką 3D także przetrwały z grubsza w niezmienionej formie. W wypadku programu Blender dokonałem wyłącznie drobną korektę dla operacji eksportu, zastępując format Wavefront przez bardziej wymagający obliczeniowo glTF 2.0. Ponadto wyeliminowałem test nakładania modyfikatora Subsurf, gdyż w najnowszych wydaniach pakietu Blender zadanie to wykonuje się praktycznie błyskawicznie, przez co przestało być dobrym scenariuszem do porównywania osiągów CPU.

Rendering

Odnośnie renderingu, główna zmiana to wykorzystanie najnowszej wersji benchmarka Cinebench – 2024. Ponadto zaktualizowałem programy 3ds Max, V-Ray i Blender, a uwagę warto poświęcić pierwszym dwóm z wymienionych. Mianowicie najświeższe wydania 3ds Max oraz V-Ray renderują tę samą scenę co poprzednio wyraźnie dłużej, tak więc właśnie to jest powodem wzrostu czasów w porównaniu do starszych testów.

Obliczenia, symulacje, szyfrowanie

Obliczenia i symulacje to niezmiennie testy fizyki z pakietu 3DMark oraz wybrane projekty na platformie BOINC. Z kolei do badania wydajności szyfrowania wciąż służy program VeraCrypt, który posiada wbudowany benchmark, w którym ustawiam rozmiar bufora na 1 GB. Przy czym teraz podaję tylko wyniki dla pojedynczych algorytmów, bez pomiarów mieszanych, które na dobrą sprawę były wyłącznie ciekawostką.

Gry (A Plague Tale: Requiem, AC: Mirage, Call of Duty: Modern Warfare 3)

Pomiary w grze A Plague Tale: Requiem wykonuję w rozdziale Co pozostało, gdzie bohaterowie muszą przedostać się przez obszar “zablokowany” przez szczurzą armię. To wysoce wymagająca lokalizacja, która w dodatku dobrze (jak na tę grę) korzysta z wielowątkowości. W Assassin’s Creed: Mirage wybrany scenariusz polega na przebieżce ulicami Kolistego Miasta, w mojej ocenie najbardziej obciążającej procesor części mapy. Natomiast w Call of Duty: Modern Warfare 3 zdecydowałem się postawić na misję Cenny towar, jako że to jedno z niewielu miejsc, które są wymagające i powtarzalne (wahania FPS w zakresie nawet kilkudziesięciu klatek podczas patrzenia w jeden punkt to norma w większości innych lokalizacji).

Gry (Counter-Strike 2, Cyberpunk 2077, Dragon’s Dogma 2)

Counter-Strike 2 to dość ciekawy przypadek, jako że mapa Ancient jest jedyna w swoim rodzaju, tzn. jej obszar z wodą jest ekstremalnie wymagający jak na standardy tej produkcji, co widzimy dla wartości minimalnych. Z tego powodu główny scenariusz to Inferno, tym bardziej, że jest nienagannie powtarzalny, czego o Ancient powiedzieć nie można. Z kolei Cyberpunk 2077 i Dragon’s Dogma 2 to produkcje, które dużo bardziej dają się procesorom we znaki, obydwie testowane też z włączonym śledzeniem promieni, choć w ich przypadku nie ma to dużego wpływu na liczbę FPS.

Gry (Dying Light 2, Dziedzictwo Hogwartu, Far Cry 6)

Wszystkie gry z tej sekcji obsługują śledzenie promieni, stąd znajdziecie dodatkowe testy z włączonym RT. Wpływ tej opcji na wydajność jest największy dla Dziedzictwa Hogwartu, umiarkowany dla Dying Light 2 oraz niewielki w przypadku Far Cry 6. Skupiając się jeszcze przez chwilę na polskim tytule, miejsce testowe zostało dobrane w taki sposób, aby lokalizacja była wymagająca tak dla niskiego, jak i wysokiego mnożnika LOD. To istotne, gdyż trafiają się miejsca, które stanowią wyzwanie dla procesorów przy umiarkowanej wartości LOD, ale niemal nie reagują na jej zwiększanie, podczas gdy gdzie indziej spadek jest znaczny, stąd właściwy wybór scenariusza jest kluczowy.

Gry (Dead Island 2, Spider-Man: Miles Morales, SW Jedi: Ocalały)

Spider-Man: Miles Morales oraz STAR WARS Jedi: Ocalały to kolejne produkcje, w których aktywacja RT powoduje znaczny wzrost wymagań w stosunku do CPU. Niemniej druga z tych gier ma inną charakterystykę od Dziedzictwa Hogwartu, choć obie bazują na silniku Unreal Engine 4. Mianowicie dla STAR WARS Jedi: Ocalały użycie procesora po włączeniu RT wzrasta, a nie spada (tytuł jest wtedy w stanie spożytkować ~16 wątków). Z kolei w Dead Island 2 testy odbywają się w ramach nowego dodatku SoLA, którego akcja rozgrywa się na dużej, otwartej mapie, a to optymalny scenariusz do porównywania wydajności CPU.

Gry (Starfield, Wiedźmin 3: Dziki Gon NG, World of Tanks)

Starfield to w pewnym sensie gra legendarna, bo z pewnością na taki tytuł zasługuje w gronie optymalizacyjnych gniotów. Ale co ciekawe, z najnowszymi poprawkami od strony CPU to całkiem sensowna produkcja, o wysokich, ale jednak nie zabójczych wymaganiach, oraz dobrze radząca sobie z wielowątkowością. Jej przeciwieństwem jest Wiedźmin 3: Dziki Gon w wersji Next-Gen, która niespecjalnie potrafi wykorzystać potencjał wielu rdzeni, przez co bardziej bazuje na mocy pojedynczego wątku. Natomiast w World of Tanks zmieniłem scenariusz testowy, jako że wcześniej używana powtórka przestała działać po zaktualizowaniu gry, jednak nie ma powodów do obaw, bo nowe miejsce także jest całkiem wymagające jak na standardy tego tytułu.

Gry (średnie osiągi)

W tej sekcji zamieszczone są wykresy, które prezentują średnią wydajność porównywanych procesorów, w trzech wariantach: dla wszystkich testów, wyłącznie dla pomiarów bez śledzenia promieni, a także tylko dla scenariuszy z aktywnym RT. Jak za chwilę zobaczycie, wybrana opcja ma pewien wpływ na zależności między poszczególnymi architekturami oraz modelami, w szczególności tymi od różnych producentów.

Ważne: Wartości widoczne na wykresach zostały policzone na podstawie relacji procentowych w poszczególnych testach, a nie np. poprzez zsumowanie liczby kl./s, co jest metodą niepoprawną zarówno z matematycznego, jak i praktycznego punktu widzenia, jako że takie podejście powoduje większą wagę gier, w których procesory osiągają wyższy FPS, zaś intuicyjnie wiemy, że przewaga w takim wariancie jest mniej istotna niż różnica w tytułach, gdzie wydajność jest niższa.

Warunki testu temperatur Intel Core Ultra 5 245K

Wszystkie pomiary zostały przeprowadzane przy wykorzystaniu niezmienionej platformy testowej. Podczas testów Intel Core Ultra 5 245K temperatura w pomieszczeniu wahała się w zakresie 23-24 °C, do wykonania odczytów posłużyło oprogramowanie HWiNFO64 w wersji 8.13-5560. Nad odpowiednimi warunkami pracy procesora czuwał zestaw chłodzenia wodnego MSI MEG CORELIQUID S360, zaś użyta pasta to Noctua NT-H1, charakteryzująca się brakiem potrzeby wygrzewania, tj. osiągająca optymalne wyniki tuż po nałożeniu. Aplikacji dokonałem sposobem “X”, który zapewnia poprawne rozprowadzenie materiału termoprzewodzącego.

Warunki testu poboru prądu Intel Core Ultra 5 245K

Do zbadania zużycia energii procesora Intel Core Ultra 5 245K wykorzystano watomierz Voltcraft Energy Logger 4000F, charakteryzujący się klasą dokładności na poziomie ±1% oraz pracą w trybie True RMS. Ta ostatnia cecha zapewnia pomiar rzeczywistej wartości skutecznej, czyli faktycznie pobieranej przez urządzenie, zamiast średniej podawanej przez tanie mierniki. Napięcie w sieci elektrycznej to oczywiście 230 V, natomiast częstotliwość 50 Hz. Wszelkie wartości na wykresach odnoszą się do kompletnej platformy testowej. Z uwagi na wysoką klasę sprzętu pomiarowego, w obu przypadkach wahania wskazań okazały się niewielkie, w zasadzie nieprzekraczające kilku W. Dlatego też jako odczyt właściwy przyjmuję wartość najczęściej pojawiającą się na wyświetlaczu.

Test Intel Core Ultra 5 245K: konkluzje

Zanim przejdę do wyników, aby nie było wątpliwości, Core Ultra 5 245K przetestowałem tylko z limitem mocy 125 W (równym TDP), gdyż był wystarczający, by osiągnąć pełną wydajność – łącznie z wielowątkowością. Zaczynając od osiągów jednego rdzenia, to chyba najmocniejszy punkt omawianego procesora. Użyłem tego słowa nie przez przypadek, gdyż w temacie ST co prawda najczęściej pokonuje Core i5-14600K, ale zdarza mu się polec w takim porównaniu, a np. z Ryzenem 5 9600X prawie zawsze przegrywa. Innymi słowy, jest nieźle, ale bez fajerwerków. Podobnie sprawa wygląda, jeśli chodzi o wydajność wielordzeniową, gdzie Core i5-14600K (nawet z PL 125 W) też potrafi być górą, co ma miejsce w kompresji plików, kompilacji UE5 w Visual Studio czy renderingu w Blender. Na ogół jednak Core Ultra 5 245K plasuje się w pobliżu poprzednika z limitem mocy 181 W, zatem jakiś postęp mimo wszystko jest, chociaż marny. Prawdziwy dramat zaczyna się jednak dopiero w grach, gdzie testowany model po uśrednieniu rezultatów notuje ok. 5% przewagę nad… Core i5-12600K. Za to od Core i5-14600K jest o ok. 11% wolniejszy i składają się na to niezwykle nierówne osiągi, gdyż Core Ultra 5 245K potrafi zarówno wypaść solidnie (patrz Spider-Man: Miles Morales), jak i tragicznie (np. A Plague Tale: Requiem i Cyberpunk 2077).

Core Ultra 5 245K to procesor wyraźnie droższy od poprzednika, niewiele szybszy w programach i słabszy w grach. Mimo niższego poboru, nie tak miało to wyglądać.

 Test Intel Core i9-14900KS. Jeszcze bardziej wyżyłowana 14. generacja

Komentarz co do testów w grach, pozostałe aspekty użytkowe i ocena końcowa

Kontynuując kwestię rozrywki, choć uzyskane wyniki mogą budzić podejrzenia, zdecydowałem się je opublikować, ponieważ bardzo gruntownie zbadałem ten temat, w poszukiwaniu ew. błędów powodujących tak słabe rezultaty. Mianowicie spróbowałem zaktualizować Windowsa 11 do wydania 24H2, co jednak nie przyniosło żadnej poprawy. Ponadto porównałem wydajność w grach na trzech płytach głównych, od ASRocka, ASUS-a i MSI, ale to także nie wykazało, aby ten komponent był przyczyną. Idąc dalej, podjąłem również próbę żonglowania sterownikami GPU, tak najnowszymi, jak i starszymi, do spółki z dodatkowymi pomysłami typu wyłączenie Resizable BAR, gdyż opcja ta potrafi wyraźnie spowolnić CPU w niektórych produkcjach, ale okazało się, że platforma LGA 1851 reaguje na nią jak każda inna. Jedyna rzecz, na jaką udało się wpaść, to brak należytej optymalizacji zrównoważonego planu zasilania pod Arrow Lake, łącznie z Windowsem 11 24H2, gdzie powodował on np. bardzo słabe wyniki w Dragon’s Dogma 2 oraz teście opóźnienia RAM w AIDA64. Dlatego też wszystkie pomiary zostały wykonane po przełączeniu na plan wysokiej wydajności i uważam, że zaprezentowane rezultaty są poprawne, choć oczywiście nie wykluczam ew. późniejszej aktualizacji, gdyby udało się odkryć coś więcej, w końcu nie ma ludzi nieomylnych.

Tyle o wydajności, a co do pozostałych aspektów użytkowych, Arrow Lake przynosi wyraźną poprawę, jeśli chodzi o pobór prądu, który jest niższy od Raptor Lake i względnie konkurencyjny w porównaniu do AMD. Zaś w temacie temperatur jest naprawdę dobrze, tj. do schłodzenia nowych procesorów wystarczy solidny cooler powietrzny. Na plus należy zapisać także to, że Intel wreszcie wyposażył swoje CPU w linie PCIe 5.0 dla dysku M.2, choć stało się to później od AMD i mamy ich jedynie cztery. Za to wbudowany akcelerator AI jest czymś, czego Ryzeny 9000 nie mają wcale, niemniej nie jest na tyle mocny, aby zapewnić lokalne przyspieszanie Copilot+. Reasumując, rodzina Arrow Lake przynosi skromną poprawę względem Raptor Lake w kwestii wydajności ST/MT, spadek zużycia energii i temperatur oraz wbudowane NPU, choć z drugiej strony wyraźnie słabiej wypada w grach (przegrywając nawet z Ryzenami 7000!) oraz jest sporo droższa. Rachunek zysków i strat w dużej mierze pozostawiam do indywidualnej oceny, ale ponieważ jest to recenzja, moje zdanie również musi się pojawić, a jest ono takie, że Core Ultra 5 245K otrzymuje ocenę końcową 6/10, bez wyróżnień. Dlaczego? Dlatego, że według mnie większość Czytelników będzie interesować nic innego jak osiągi w grach, ergo to istotny aspekt, z którym jest kiepsko, a dokładając drożyznę, sądzę że wspomniane wyżej zalety nie są w stanie zrekompensować tej wady i ogólnie skromnego postępu.

Intel Core Ultra 5 245K

Intel Core Ultra 5 245K – opinia

Intel Core Ultra 5 245K – plusy

• Całkiem solidne rezultaty w aplikacjach
• Dość wysoka moc pojedynczego rdzenia
• Bardzo niskie temperatury rdzeni
• Zauważalny spadek poboru prądu
• Wreszcie dodatkowe linie PCIe 5.0 dla dysku M.2
• Zintegrowany akcelerator AI i kontroler Thunderbolt 4

Intel Core Ultra 5 245K – minusy

• Słabiutka wydajność w grach
• W ogólności postęp nie jest porywający
• Tylko cztery linie PCIe 5.0 dla NVMe
• Wysoka cena procesora oraz całej platformy

Cena Intel Core Ultra 5 245K (na dzień publikacji): od 1479 zł

Gwarancja: 36 miesięcy

Płytę główną do testów dostarczył:

Procesor do testów dostarczył:

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ