W środę 25 września kończy 80 lat arcybiskup-senior Bordeaux-Bazas kard. Jean-Pierre Ricard, tracąc tym samym prawo udziału w konklawe. Obecnie wśród 236 członków Kolegium Kardynalskiego jest 122 elektorów i 114, którzy nie mogą wybierać papieża.
Jean-Pierre Bernard Ricard urodził się 25 września 1944 w Marsylii jako syn sekretarza generalnego miejscowej Izby Handlowej i Przemysłowej. Po nauce w liceum w swym mieście rodzinnym, które ukończył z tytułem bakałarza, wstąpił do tamtejszego wyższego seminarium duchownego, a następnie kształcił się m.in. w Instytucie Katolickim w Paryżu, uzyskując licencjat z teologii. Ma również dyplom ukończenia Wyższego Instytutu Duszpasterstwa Katechetycznego.
Lata 1964-67 (z przerwami) spędził w Afryce. Najpierw przez rok przebywał w Mali, gdzie m.in. poznał miejscowego kapłana, przyszłego arcybiskupa stolicy tego kraju – Bamako i kardynała Jeana Zerbo, a następnie uczestniczył w dwóch obozach letnich w Algierii (1966 i 1967). Niektórzy z jego towarzyszy z tamtego okresu, poznani w seminarium duchownym karmelitów, zaczęli później pracować w tym kraju, podczas gdy przyszły kardynał przyjeżdżał tam co roku aż do 1985 roku. Poznał wtedy dobrze kard. Léona-Étienne’a Duvala (1903-96) – arcybiskupa Algieru, biskupa Oranu, późniejszego męczennika Pierre’a Claverie (1938-96), trapistę Christiana de Chergé (1937-96) i jego współbraci zakonnych z klasztoru w Tibhirine, zamordowanych w maju 1996 przez islamskich fundamentalistów.
5 października 1968 kleryk Ricard przyjął święcenia prezbiteratu jako kapłan archidiecezji marsylskiej, w której rozpoczął posługę parafialną, ale też jako odpowiedzialny za Animację Katechetyczną i Teologiczną, był delegatem ds. seminarzystów i stałej formacji kapłanów oraz pełnił szereg innych ważnych urzędów. W latach 1988-93 był wikariuszem generalnym archidiecezji i członkiem rady kapłańskiej.
17 kwietnia 1993 św. Jan Paweł II mianował biskupem pomocniczym diecezji Grenoble (od 2006 Grenoble-Vienne). Sakrę nominat przyjął 6 czerwca tegoż roku w Marsylii z rąk ówczesnego arcybiskupa tego miasta kard. Roberta Coffy’ego. Jako swoje hasło biskupie przyjął słowa „Propter Evangelium”. W 3 lata później, 4 lipca 1996 papież powołał go na biskupa-koadiutora diecezji Montpellier, której pełnoprawnym ordynariuszem został po dwóch miesiącach – 6 września. Od czasów Soboru Watykańskiego II diecezja ta ma jako partnera Kościół w Mali, dzięki czemu nowy biskupa mógł odnowić swe dawne kontakty i związki z tym zachodnioafrykańskim krajem. W latach 1999 i 2000 odbył dłuższe pielgrzymki do Peru i Libanu, gdzie spotykał się z pracującymi tam księżmi francuskimi i miejscową ludnością, jak również z tamtejszymi władzami politycznymi i kościelnymi.
21 grudnia 2001 Ojciec Święty przeniósł go na stolicę arcybiskupią Bordeaux-Bazas. Krótko wcześniej, 6 listopada tegoż roku został wybrany na przewodniczącego Konferencji Biskupów Francji i piastował to stanowisko przez dwie kadencje do listopada 2007. W tym charakterze reprezentował Kościół katolicki w Radzie Kościołów Chrześcijańskich Francji i był jej współprzewodniczącym (wraz z pastorem Jeanem-Arnoldem de Clermont i metropolitą prawosławnym Emanuelem). Wspólnie ogłosili oni szereg ważnych dokumentów, m.in. w obronie symboli religijnych w szkołach, nt. projektu Konstytucji Europejskiej czy poszanowania wolności religijnej w Turcji.
Będąc bardzo wrażliwym na stosunki z judaizmem i Żydami przez trzy kolejne lata wraz z kard. J.-M. Lustigerem oraz z innymi kardynałami i biskupami uczestniczył w posiedzeniach Światowego Kongresu Żydów w Nowym Jorku, gdzie z rabinami i naukowcami rozmawiano o sytuacji wiary religijnej w krajach zeświecczonych. W latach 2002 i 2005 odwiedził też tereny byłego obozu zagłady Auschwitz. Za drugim razem był członkiem niewielkiej delegacji żydowskiej, która udała się też do Wadowic, aby tam wmurować na kościele tablicę z wyrazami uznania dla papieża Wojtyły za jego zasługi dla społeczności żydowskiej.
Abp Ricard podejmował też wiele działań na rzecz ożywienia więzi łączących Kościół w jego ojczyźnie z Kościołami w Afryce, tworząc m.in. „komórkę afrykańską” w łonie episkopatu francuskiego. W latach 2004-05 odwiedził Kongo (Kinszasę), Burundi i Kongo (Brazzaville). W swej archidiecezji rozpoczął zakrojony na 4 lata projekt duszpasterski, mający za zadanie pogłębianie wiary i życia chrześcijańskiego pod hasłem „Powołanie, Słowo, Eucharystia, służba bratu”. W latach 2006-11 był jednym z dwóch wiceprzewodniczących Rady Konferencji Biskupich Europy.
Na konsystorzu 24 marca 2006 Benedykt XVI włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. W dniach 12-13 marca 2013 wziął udział w konklawe, które wybrało Franciszka. Nowy papież powołał go na 5 lat w skład Rady ds. Gospodarki Stolicy Apostolskiej. 1 października 2019 kard. Ricard ustąpił ze stanowiska arcybiskupa Bordeaux.
W listopadzie 2022 roku kard. Ricard przyznał się do „niewłaściwego zachowania” wobec 14-latki przed 35 laty, gdy był księdzem w diecezji marsylskiej. Prokuratura w Marsylii, która wszczęła dochodzenie w sprawie „napaści na tle seksualnym”, zamknęła je z powodu przedawnienia. W trakcie śledztwa kardynał przyznał się do tego, że całował dziewczynę, obejmował ją i pieścił przez ubranie. Zaprzeczył jednocześnie, jakoby doszło między nimi do stosunku seksualnego. Podczas konfrontacji ze swą ofiarą hierarcha poprosił ją o wybaczenie. Według ofiary, pieszczoty ks. Ricarda trwały trzy lata i ustały, gdy został przeniesiony do innej parafii. Dochodzenie w sprawie kardynała rozpoczęła też Stolica Apostolska. Wiosną 2023 roku Dykasteria Nauki Wiary zakazała mu pełnienia publicznej posługi kapłańskiej na okres pięciu lat, z wyjątkiem diecezji Digne, w której mieszka. Jednak tamtejszy biskup Emmanuel Gobilliard mu na to nie zezwala.
Kolegium Kardynalskie liczy obecnie 236 członków, w tym 122 elektorów i 114 nie mających prawa udziału w konklawe. Z tych pierwszych 6 powołał św. Jan Paweł II, 24 – Benedykt XVI i 92 – Franciszek a wśród nieelektorów 37 mianował papież-Polak, 39 – jego następca i 38 – obecny biskup Rzymu.
Najstarszymi wiekowo kardynałami są Angolczyk Alexandre do Nascimento (ur. 1 III 1925), Argentyńczyk poch. chorwackiego Estanislao Esteban Karlic (7 II 1926) i Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926), najmłodszymi zaś Włoch posługujący w Mongolii Giorgio Marengo, ur. 7 VI 1974, Portugalczyk Américo Manuel Alves Aguiar (12 XII 1973) i Francusz François-Xavier Bustillo OFMConv (23 XI 1968). Najdłuższy staż w Kolegium mają obecnie dwaj kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandiii i Alexandre do Nascimento z Angoli, mianowani 2 lutego 1983.
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS