W miastach na całym świecie coraz większą popularność zdobywają ogrody miejskie oraz uprawa roślin jadalnych w przestrzeni publicznej. Ta inicjatywa, inspirowana ideą zrównoważonego rozwoju i troską o lokalne ekosystemy, zyskała na znaczeniu w kontekście zmian klimatycznych i galopującej urbanizacji. Miejskie ogrody to nie tylko sposób na zwiększenie ogólnej powierzchni miejskiej zieleni, ale również miejsce nawiązywania międzyludzkich więzi, nauki efektywnego działania i społecznej współpracy, w końcu także miejsce wypoczynku i duchowej odnowy.
Dodatkowym profitem, już mniej duchowym, są plony z tych ogrodów, które cieszą aktywistów, ale także trafiają na stoły lokalnych żłobków, domów opieki i innych placówek, gdzie ekologiczna żywność uprawiana z sercem ma specjalne znaczenie.
Jak taki ogród powstaje?
Najczęściej wystarczy kawałek zaniedbanego miejskiego nieużytku, zapomniany przez wszystkich skwerek, podwórze starej kamienicy, teren przy dawno zbankrutowanym przedsiębiorstwie, nieużytki na obrzeżach miasta, a do tego grupa ludzi z pomysłem. Takie ogrody powstają we współpracy z lokalnymi władzami, a czasem zupełnie na dziko i bez administracyjnych decyzji, metodą faktów dokonanych. Decyduje nastawienie lokalnych władz do takich pomysłów. Niektóre czynią z tego typu działalności element swojej zielonej polityki i zachęcają obywateli do zgłaszania podobnych inicjatyw w ramach budżetów obywatelskich i różnych konkursów. Inne natykają się na temat społecznego ogrodnictwa i zorganizowane grupy mieszkańców, tam gdzie zaplanowały agresywną deweloperkę i betonowanie okolicy. Motywy bywają więc różne, ale efekt jest zawsze podobny.
Przykładem niech będzie Ogród Motyka i Słońce znajdujący się w centrum Warszawy, na osiedlu fińskich domków na Jazdowie. W 2014 roku rozpoczął on działalność od całkowitej partyzantki, a społeczne ogrodnictwo na tym terenie było odpowiedzią na plany przeznaczenia starego osiedla pod nowoczesną zabudowę. Dzisiaj doszło do pełnego porozumienia, a społecznicy legalnie dzierżawią teren od miasta i poza produkcją rolniczą, prowadzą warsztaty ogrodnicze, przyjmują przedszkolne wycieczki, integrują mieszkańców stolicy i dostarczają plony wolne od pestycydów najbardziej potrzebującym. Jednym słowem, udało się zatrzymać beton i zastąpić go zielenią i ludzką życzliwością.
Reklama
We Wrocławiu poszli jeszcze dalej, tam w ogrodach Miejskiej Farmy o powierzchni aż 2,5 hektara całe tony żywności produkują podopieczni Wrocławskiego Centrum Integracji, osoby bezrobotne, zagrożone wykluczeniem społecznym, a nawet skazani. Nad efektywnością uprawy czuwają pracownicy Uniwersytetu Przyrodniczego z Wrocławia. Legendarnym wręcz miejscem jest ogromny berliński Prinzessinnengarten, gdzie od 2009 roku produkuje się żywność w ramach społecznej inicjatywy, a miejsce to odwiedzają turyści z całego świata jako lokalną atrakcję.
My mamy jednak wystarczającą ilość naszych krajowych przykładów, nie musimy zaglądać za zachodnią granicę, aby hodować z sukcesem społeczne zioła, ogórki i sałaty. Pytanie, który wariant organizacji takich ogrodów jest bardziej prawdopodobny w Nowym Sączu, czy ten rozpoczynany w pełnej współpracy z Ratuszem, czy startujący trochę po partyzancku, z zaskoczenia? Każdy sposób w efekcie wyzwala w mieszkańcach podobne pokłady zaangażowania, inicjatywy i zwyklej przyjaźni oraz empatii. Więc poczujmy miętę do społecznego ogrodnictwa!
Obejrzyj materiał TV o miejskich ogrodach:
Więcej o warszawskim Ogrodzie Motyka i Słońce:
https://bujnawarszawa.pl/motyka-i-slonce
Wrocławska Miejska Farma w mediach:
https://www.wroclaw.pl/dla-mieszkanca/miejska-farma-wroclawia-plony-nawet-tona-cukinii-co-drugi-dzien
(kampania społeczna)
Reklama
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS