Na początku XIX wieku przedsiębiorcy (rzemieślnicy i kupcy) kojarzeni byli z modernizacją społeczeństw. W drugiej połowie XIX wieku zaczęto wśród nich wyróżniać fabrykantów jako budowniczych nowego społeczeństwa przemysłowego. Kobiety i dzieci z warstw najuboższych dostarczały najtańszej siły roboczej fabrykom, hutom i kopalniom.
Zatrudnienie w przemyśle niosło za sobą niskie zarobki i częste okresy bezrobocia, co sprawiało, że życie kobiet praktycznie sprowadzało się do upodlającej wegetacji i nędzy. Narażone były na szykany mężczyzn, którzy widzieli w nich konkurentki do miejsc pracy i starali się utrudnić lub obrzydzić im życie.
Nawet jeśli rodzaj i wydajność pracy kobiet mogły być zupełnie takie same jak mężczyzn, to przeciętna pensja kobiety była głodowa, ponieważ wynosiła około połowy zarobku mężczyzny i niewiele przewyższała zarobki pracujących dzieci.
Fakt większego wyzysku w ramach dyskryminacji płci odnośnie do wysokości płacy tłumaczono tym, że kobieta pracuje na utrzymanie jednej tylko osoby, a mężczyzna całej rodziny.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS