Piszący w czasach Mieszka i niewiele później autorzy nie bardzo wiedzieli, jak nazywać jego kraj i ludzi. Określenia “Polska” i “Polacy” pojawiają się w źródłach nieco później. Skąd się wzięły? Poszukiwanie ich źródeł to historyczne wyzwanie.
Nazwy “Polska” i “Polacy” w odniesieniu do państwa i poddanych Bolesława Chrobrego poświadczone są dopiero w źródłach z początku XI w. Zapisywali je autorzy piszący po łacinie, którzy zlatynizowali egzotyczne dla nich słowa. W licznych zresztą i zróżnicowanych wersjach, bo cechą zapisu niełacińskich nazw własnych we wczesnym średniowieczu była ortograficzna dowolność. Stąd w źródłach znajdujemy: “Polonia”, “Polania”, “Poloni”, “Poleni”, “Palani” “Pulani”, “Polani”, a nawet “Bolani”. Pomimo różnic w pisowni nie ulega wątpliwości, że chodzi o tę samą nazwę kraju i ludu. Dopiero z czasem utrwaliła się forma “Polonia” na określenie Polski i “Poloni” jako Polacy.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS