Na początek garść liczb: Zuzanna Miedzińska, młoda graficzka z Wrocławia, przejechała łącznie 1300 km i zajęło jej to 20 dni, w tym 2, które przeznaczyła na odpoczynek i regenerację.
Pokonywała dziennie nawet 100 km, a gdy trzeba było ostro jechać pod górkę, przynajmniej 40. Przygotowywała się do tego 8 miesięcy, trenując 4-5 razy w tygodniu. Miała ze sobą ważący 3 kg namiot, który rozbiła w kilkunastu różnych miejscach, tylko 3 zmiany ubrań, które musiała po drodze prać i rower („żaden tam cud techniki, zwyczajny”), który z bagażem ważył ponad 30 kg.
Ale nie wszystko da się policzyć: podczas tej podróży zobaczyła piękno poza jakąkolwiek skalą i spotkała mnóstwo ludzi z różnych stron świata.
Sport to dla mnie forma medytacji
Dlaczego młoda, intensywnie pracująca dziewczyna wyrusza w tak wymagającą podróż, w dodatku w upał, zamiast leżeć przy basenie i popijać drinka z parasolką?
– Na co dzień głównie siedzę przy komputerze. Wakacje chciałam spędzić w ruchu i trochę przewietrzyć głowę – mówi Zuzanna.
Dla mnie sport to forma medytacji, pozwala mi poukładać myśli. No i żeby odpocząć, musiałam się trochę zmęczyć.
Zuzanna Miedzińska
To nie była jej pierwsza taka podróż. Na przykład w zeszłym roku objechała w ten sposób Tatry dookoła. Spodobało jej się, więc uznała, że czas na większe wyzwanie.
A dlaczego wyruszyła sama?
– Bo lubię. Zawsze mówię, że podróżuję samodzielnie, a nie samotnie, bo w czasie takiej wyprawy poznaje się mnóstwo ludzi, więcej, niż wtedy, gdy podróżuje się w parze albo grupą – wyjaśnia.
Słowenia bije na głowę wszystko
Najbardziej zachwyciła ją Słowenia.
– Bywałam w niej już wcześniej, ale tylko przejazdem, na przykład w drodze do Chorwacji czy Włoch podczas wakacji z rodzicami. Prawie nic o niej nie wiedziałam, tymczasem ten kraj ma wszystko: i góry, i piękne jeziora, i dostęp do morza, a do tego fantastycznych ludzi i ciekawą, bliską nam kulturę – mówi Zuzanna.
Wybrała niełatwą trasę przez Alpy Julijskie i Park Narodowy Triglav, bo kocha góry. Nie ukrywa, że bywało ciężko: upał powyżej 30 stopni, czasem nawet 35, wyjątkowo ostre podjazdy.
– Gdy już czułam, że nie dam rady, wyznaczałam sobie malutkie cele: dojadę do tego drzewa, do tamtego zakrętu. I tak małymi kroczkami udawało mi się pokonać nawet najwyższe przewyższenia – wspomina.
Momentami nie było łatwo, ale to, co widziałam wokół siebie, zupełnie dosłownie zapierało mi dech. Potężne góry, woda w jeziorach turkusowa jak na Malediwach. Zdarzało mi się płakać z emocji, bo trudno mi było uwierzyć, że mogą istnieć aż tak piękne miejsca, że teraz widzę je na własne oczy i że dotarłam tu o własnych siłach.
Zuzanna Miedzińska
Najtrudniejszy moment?
– Wjeżdżam ostro pod górę na przełęcz Vršič w Alpach Julijskich, położoną na wysokości 1611 m n.p.m, mniej więcej tyle ma nasza Śnieżka. Na ostatnim kilometrze zaczyna się burza. Nie mam już siły pedałować, więc pcham swój rower, leje, a w pobliżu słychać grzmoty – opowiada. – Ale nawet gdybym mogła wtedy jakimś sposobem teleportować się do domu, nie zrezygnowałabym z tej podróży za żadne skarby.
Podczas swojej wyprawy, Zuzanna była także we Włoszech („wybitne lody i urocze stare miasteczka”), Austrii („znów góra-dół, góra-dół, zanim zdążyłam porządnie zjechać, już musiałam pedałować pod górkę”), Czechy („napędzała mnie Kofola i smažený sýr”).
– Wszędzie było ciekawie, ale moim zdaniem Słowenia bije te wszystkie miejsca na głowę.
Codziennie nocleg w innym miejscu, czasem z jeżem
Zuzanna spała w namiocie, który dzielnie taszczyła swoim rowerem, a potem rozbijała na campingach, codziennie w innym miejscu. Nocowała m.in. w Parku Narodowym Triglav, gdzie żyje mnóstwo zwierząt, w tym niedźwiedzie brunatne. Szczęśliwie jej bezpośredni kontakt z tamtejszą fauną ograniczył się do spotkania z wyjątkowo towarzyskim jeżem, który tak bardzo nie chciał opuścić jej namiotu, że ostatecznie wyniosła go na własnym czytniku.
Podczas tej podróży jeszcze bardziej doceniła też komfort, jaki daje spanie w łóżku: dwa razy zdecydowała się na nocleg pod dachem, żeby zregenerować siły – raz w Czechach, a raz ugościła ją mieszkająca w Kłodzku przyjaciółka jej mamy.
Wystarczy „Cześć, skąd jesteś?”
Podczas podróży poznała mnóstwo ludzi, których nie spotkałaby w innych okolicznościach. Parę sześćdziesięcio-, może siedemdziesięciolatków z Niemiec, którzy podróżowali razem na rowerach już od 40 lat. Szwedów z psem w przyczepce. Ludzi, których poznała w Austrii, a potem gadała z nimi na campingu do pierwszej po północy. Parę Holendrów, z którymi zaprzyjaźniła się tak bardzo, że zaprosili ją do siebie.
Można tak wymieniać i wymieniać. Być może z niektórymi z nich jeszcze się zobaczy, np. z mieszkającymi w Wiedniu Polakami, którzy zaproponowali, że ją oprowadzą po mieście, jeśli kiedyś tam przyjedzie.
– Kto wie? Niewykluczone, że się tam wybiorę, zwłaszcza że co roku odwiedzamy z siostrą inną europejską stolicę.
Każda osoba, z którą Zuzanna zamieniła podczas wyprawy więcej niż kilka zdań, dodawała piosenkę do jej playlisty na Spotify.
– I tak oto powstał album pełen wspomnień – mówi. – Codziennie odtwarzam go sobie piosenka po piosence, wspominam każde spotkanie i przeżywam moją podróż od nowa.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS