Dla jednych szkoła to niemal prehistoria, dla innych wciąż żywe wspomnienia, dla każdego pokolenia wyjątkowe.
Co zapadło nam w pamięć?
Gdy podczas dowolnego spotkania pada hasło „szkoła kiedyś”, ludzie w różnym wieku wspominają to, co najbardziej zapadło im w pamięć. Te wspomnienia zależą oczywiście od tego, kiedy byliśmy uczniami, ale wiele elementów charakterystycznych dla szkół w okresie PRL się powtarza.
Apele, wagary i wspólne ważenie
Najczęściej wspominamy apele i akademie, spędzane na lekcach soboty, które do lat 70. nie były jeszcze wolne, SKO, czyli szkolne kasy oszczędności, wciąż zmieniające się szkolne mody, skakanie w gumę i inne podwórkowe zabawy na przerwach, klasowe rywalizacje w zbieraniu makulatury (bywało, że ich ofiarami padały niezwykle wówczas trudne do zdobycia książki telefoniczne), propagandowe hasła na ścianach, obowiązkowe lekcje rosyjskiego i szkolne stołówki, a w nich np. mortadela, a na deser kisiel pitny,
Emocje budzą też szczepienia („Tylko nie w szczepionkę!”), wizyty w gabinecie dentystycznym oraz wspólne ważenie, mierzenie i badanie wzroku w gabinecie higienistki — niektórzy stojąc w drzwiach, błyskawicznie wkuwali na pamięć całą tablicę z literami, by się nie wydało, że powinni nosić okulary.
Tornistry, piórniki i guma arabska
Dużo uwagi poświęcamy też przedmiotom, z którymi jako uczniowie spotykaliśmy się na co dzień, oczywiście innym dla każdego pokolenia: tornistrom, które nosiło się, zanim upowszechniły się szkolne plecaki, workom z butami na zmianę (świetnie się nimi wywijało w powietrzu, mogły też służyć jako broń), ciężkim drewnianym ławkom z miejscem na kałamarz, które zostały później zastąpione przez lekkie stoliki, gumie arabskiej w charakterystycznej, przypominającej gruszkę butelce, piórnikom, najpierw drewnianym, ze stalówkami i obsadkami, potem plastikowym, chińskim i z kolorowym obrazkiem na wieczku, wiecznym piórom, wypartym później przez długopisy (najbardziej pożądane były te z kilkoma kolorowymi wkładami).
Nie zapominamy oczywiście o fartuszkach (w latach 80. szyto je z mało przewiewnego „plastikowego” materiału) i tarczach, które trzeba było przyszywać do rękawa, ale bywało i tak, że przypinało się je agrafką.
Koledzy i nauczyciele
Najlepiej pamiętamy kolegów, szkolne miłości, panie ze stołówki, pana woźnego i nauczycieli, zwłaszcza tych z powołaniem. Niekoniecznie byli dla nas wyjątkowo łagodni — bywa i tak, że po latach najcieplej wspomina się „kosy”, przed którymi drżały całe klasy.
Opowiedzcie nam, o swojej szkole
A jak wy wspominacie swoją szkołę? Macie zdjęcia, dzięki której moglibyśmy zobaczyć, jak wyglądała wtedy, gdy się w niej uczyliście, jak prezentowali się uczniowie, z jakich pomocy naukowych korzystaliście? Co wspominacie z rozrzewnieniem, a na co dzisiaj patrzycie inaczej niż kiedyś? Zapraszamy do kontaktu: beata.turska[at]araw.pl
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS