On Bogim, ja tylko człowiekiem

Dziś znów kantyk. Z Księgi Powtórzonego Prawa 32

Mnie do zazdrości pobudzili tym, co wcale nie jest bogiem,
rozjątrzyli Mnie swymi czczymi bożkami;
i Ja ich do zazdrości pobudzę nie-ludem,
rozjątrzę ich narodem pozbawionym rozsądku.

To pieśń Mojżesza, który w przeddzień wejścia do Ziemi Obiecanej przypomina Izraelowi historię wyjścia z Egiptu. W przytoczonym fragmencie jego odstępstwo.

Rozjątrzyli Boga i pobudzili Go do zazdrości przez czczenie tego, co nie jest bogiem. Dlatego on pobudzi ich do zazdrości i rozjątrzy narodem pozbawionym rozsądku… Dzisiejszy człowiek często czci różne bożki: władzę, znaczenie, sławę, pieniądze. Czci samego siebie, choć powinien zdawać sobie sprawę, że nie jest Bogiem. Ale jakby sprawy sobie nie zdawał… Czy Bóg rozjątrzy ludzkość narodem czy ludźmi pozbawionymi rozsądku? Trudno powiedzieć. W Polsce, w Europie, w świecie ostatnich lat i miesięcy możemy jednak coś takiego zaobserwować. Największy wpływ na nasze codzienne życie zdają się mieć ludzie pozbawieni rozsądku. Stąd tyle absurdów w naszym życiu…

Nie wiem, Boże, jak Ty mnie widzisz. Mnie się wydaje, że nie jest źle, ale być może niektórych swoich grzechów nie widzę. Bo siebie obiektywnie oceniać najtrudniej. Na pewno jednak, Boże, nie chcę czcić żadnych bożków. Z sobą samym na pierwszym miejscu. Wiem, że jestem tylko człowiekiem. Uznaję, że Ty jesteś Panem. Nie żeby Ci schlebić. Po prostu wiem, że tak naprawdę jest. A ja niewiele mogę. Czasem przecież zdarza mi się zrobić coś nie tak, choć wcale nie chciałem. Skoro nad sobą nie potrafię panować, cóż dopiero nad światem…