Ten przystanek kolejowy to jest dla nas okno na świat – podkreśla ponad 70-letnia pani Barbara Szczepańska. 14 sierpnia w Patrzykowie rozmawia z Tomaszem Cylką z poznańskiej “Wyborczej”. Nasz reporter pojechał tam by sprawdzić słowa wiceministra infrastruktury Piotra Malepszaka o tym, że na nowych peronach hula wiatr.
Opinie publikowane w naszym serwisie wyrażają poglądy osób piszących i nie muszą odzwierciedlać stanowiska redakcji
Połowa lat 70. ubiegłego wieku. Moja niespełna trzydziestoletnia mama, świeżo upieczona magister biologii, dojeżdża co rano pociągiem z Poznania do odległego o 40 km Sulęcinka pod Środą Wielkopolską.
W Poznaniu nie znalazła pracy w szkole, a wie już na pewno, że chce pracować z dziećmi jako nauczycielka.
Kartonowy bilet z dziurką i zapach podkładów kolejowych
W sklepach nie ma wtedy prawie niczego, więc moja mama – jak to kobiety w czasach ekonomicznych kryzysów – na przekór wszystkiemu, stara się wyglądać pięknie. Dwukilometrowy odcinek od dworca do szkoły w Sulęcinku pokonuje każdego dnia na 8-centrymetrowym obcasie. Zimą i wiosną. I tak przez 7 lat, dopóki nie dostanie w Sulęcinku służbowego mieszkania.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS