Igrzyska Olimpijskie 2024. Zapowiedź wyścigów ze startu wspólnego

Igrzyska Olimpijskie i kolarstwo szosowe w wydaniu wyścigów ze startu wspólnego to kombinacja gwarantująca nieprzewidywalną rywalizację. Kto zdobędzie tytuł mistrza i mistrzyni olimpijskiej w Paryżu? Oto zapowiedź weekendowej rywalizacji!

Walkę o olimpijskie medale w kolarstwie szosowym w Paryżu kończą wyścigi ze startu wspólnego. W sobotę 3 sierpnia, od godziny 11:00 rywalizować będą mężczyźni, natomiast w niedzielę peleton kobiet wyruszy do boju o 14:00.

Oba wyścigi rozgrywane są na długich trasach (272 km dla mężczyzn, 158 km dla kobiet), w małych składach narodowych oraz bez komunikacji radiowej, która zwykle towarzyszy profesjonalnym wyścigom szosowym. To gwarancja nieprzewidywalnej rywalizacji i dobrego, choć bardzo długiego spektaklu.

Rywalizacja rozpoczyna się i kończy w cieniu Wieży Eiffla na moście Pont d’Iéna, który przecina Sekwanę między Ogrodami Trocadéro a Polami Marsowymi.

Pod biało-czerwonymi barwami w sobotę udział w niej weźmie Stanisław Aniołkowski, a w niedzielę mająca nadzieję na medal Katarzyna Niewiadoma oraz pomagające jej Marta Lach i Agnieszka Skalniak-Sójka.

Trasa wyścigu elity mężczyzn

Dystans wyścigu mężczyzn to aż 272 kilometrów, co przy zaledwie 90-osobowym peletonie, maksymalnie 4-osobowych reprezentacjach i braku łączności radiowej gwarantuje nieprzewidywalny scenariusz.

Trasa będzie się wiła wokół zachodnich obrzeży Paryża, kierując się po starcie z centrum miasta przez Paris Rive Gauche na pierwszy z trzynastu podjazdów, Côte des Gardes (14 km; 1,9 km, 6%), a następnie w stronę Wersalu.

Dalej poprowadzi na północ, mijając Château de Versailles, do następnego podjazdu, Côte de Saint-Germain-en-Laye (35 km; 1 km, 5,5%). Przecinając Plaine de Versailles, wykona pofałdowana rundę, z Côte des Mesnuls (85 km; 1,1 km, 6,1%) i kierując się przez Vallée de la Mauldre, minie ruiny zamku z XI wieku Château de Beynes.

Po opuszczeniu tej pętli droga zawróci do Plaine de Versailles i skręci w stronę Saint-Quentin-en-Yvelines, aby zrobić dłuższą rundę, obejmującą sześć podjazdów, z których cztery znajdują się na 18 kilometrach.

Za Côte de Port-Royal (141 km; 1 km, 5,5%), między kilometrami 166 i 184, wyrosną Côte de de Senlisse (166 km; 1,3 km, 5,3%), Côte de Herbouvillers (170 km; 800 m, 5,7%), Côte de Saint-Rémy-les-Chèvreuse (179 km; 1,3 km, 6,3%) i Côte de Châteaufort (183 km; 900 m, 5,7%). W dalszej kolejności pojawi sie Côte de Bièvers (196 km; 1,2 km, 6,5%), którego nachylenie początkowych 500 metrów dochodzi do 9,3%.

Po opuszczeniu drugiej dużej pętli nastąpi powrót do centrum Paryża. Po drodze ponownie wyrośnie Côte de Pavé des Gardes (204 km; 1,3 km, 6,5%), tym razem od trudniejszej strony, gdyż ostatnie 700 metrów ma średnio ponad 9%.

Na koniec pozostanie wymagająca 18,4-kilometrowa runda, z trzykrotnym podjazdem na wzgórze Montmartre (226 km, 244 km, 263 km; 1 km, 6,5%), po wyłożonej kostką wąskiej uliczce.

Dojazd do mety to płaski odcinek wzdłuż Sekwany, obok Quai d’Orsay, na Pont d’Iéna.

Podjazdy na olimpijskiej trasie mężczyzn:

1. Côte des Gardes (14 km – 258 km przed metą; 1,9 km, 6%)
2. Côte de Saint-Germain-en-Laye (35 km – 237 km przed metą; 1 km, 5,5%)
3. Côte des Mesnuls (85 km – 187 km przed metą; 1,1 km, 6,1%)
4. Côte de Port-Royal (141 km – 131 km przed metą; 1 km, 5,5%)
5. Côte de de Senlisse (166 km – 106 km przed metą; 1,3 km, 5,3%)
6. Côte de Herbouvillers (170 km – 102 km przed metą; 800 m, 5,7%)
7. Côte de Saint-Rémy-les-Chèvreuse (179 km – 93 km przed metą; 1,3 km, 6,3%)
8. Côte de Châteaufort (183 km – 89 km przed metą; 900 m, 5,7%)
9. Côte de Bièvers (196 km – 76 km przed metą; 1,2 km, 6,5%)
10. Côte de Pavé des Gardes (204 km – 68 km przed metą; 1,3 km, 6,5%)
11. Côte de la butte Montmarte (226 km – 46 km przed metą; 1 km, 6,5%)
12. Côte de la butte Montmarte (244 km – 27,7 km przed metą)
13. Côte de la butte Montmarte (263 km – 9,3 km przed metą)

Trasa wyścigu elity kobiet

Trasa wyścigu kobiet liczy 158 kilometrów, z 9 podjazdami o sumarycznym przewyższeniu 1700 metrów.

Początek i koniec będzie taki sam co u mężczyzn, zabraknie natomiast pierwszej pętli, a druga duża pętla pojawi się w wersji skróconej i obejmie inne wzgórze, Côte de Cernay-la-Ville (1,1 km, 3,9%).

Na koniec zawodniczki wykonają 2 okrążenia po 18,4 kilometra, z trzykrotnym podejściem na Côte de la Butte Montmartre.

Podjazdy na olimpijskiej trasie kobiet:

1. Côte des Gardes (14 km – 144 km przed metą; 1,9 km, 6%)
2. Côte de Port-Royal (38 km – 120 km przed metą; 1 km, 5,5%)
3. Côte de de Cernay-la-Ville (62 km – 96 km przed metą; 1,1 km, 3,9%)
4. Côte de Saint-Rémy-les-Chèvreuse (72 km – 86 km przed metą; 1,3 km, 6,3%)
5. Côte de Châteaufort (76 km – 82 km przed metą; 900 m, 5,7%)
6. Côte de Pavé des Gardes (89,5 km – 68 km przed metą; 1,3 km, 6,5%)
7. Côte de la butte Montmarte (112 km – 46 km przed metą; 1 km, 6,5%)
8. Côte de la butte Montmarte (130 km – 27,7 km przed metą)
9. Côte de la butte Montmarte (148 km – 9,3 km przed metą)

Obsada wyścigu kobiet

Do wyścigu przystąpią 93 zawodniczki, z 54 krajów, w tym trzy reprezentantki Polski: Katarzyna Niewiadoma, Marta Lach i Agnieszka Skalniak-Sójka. Na starcie stanie też zawodniczka z Olimpijskiej Reprezentacji Uchodźców i dwie reprezentantki Afganistanu.

Zespołem do pokonania na papierze są Holenderki, aczkolwiek nie tylko pomarańczowa kadra przywiozła do Paryża naszpikowany gwiazdami skład. Tu będą musiały się dogadać Marianne Vos i Lorena Wiebes, obie znakomite sprinterki. Demi Vollering w tym układzie wygląda na zawodniczkę mającą niewdzięczną rolę doprowadzenia do finiszu z peletonu, ale najlepszej zawodniczce świata w głowie też złoty medal olimpijski.

fot. (c) Flanders Classics

Silnie wspierana jest Lotte Kopecky, na którą popracują trzy koleżanki z reprezentacji. Belgijka powinna być dobrze dysponowana i może wybierać między finiszem z grupki a atakiem na podjeździe. Kolarstwo szosowe w planie Kopecky na Igrzyska to pierwszy przystanek: jeśli nie wyjdzie, pozostają wyścigi torowe.

Włoszki w składzie mają Elisę Longo Borghini i Silvię Persico, które obstawią ataki, oraz Elenę Cecchini i Elisę Balsamo, które gotowe są rozegrać finisz z grupy. To ich praca będzie kluczem do ograniczenia pola manewru Holenderek i Belgijek.

Jedną z faworytek jest Katarzyna Niewiadoma, która po raz kolejny musi dobrze trafić z reakcjami i wkładaniem sił w akcje zaczepne. Polkę obserwowały będą uważnie Włoszki, Belgijki i Holenderki, które wiedzą, że ataku polskiej zawodniczki nie mogą przespać. Czarnym koniem może okazać się Marta Lach, a Agnieszka Skalniak-Sójka powinna postarać się o zabranie w pierwszą ucieczkę.

fot. A.S.O./Thomas Maheux

Brytyjki nie są tu może najbardziej utytułowane, ale mają opcje na chaotyczny wyścig. Elizabeth Deignan powinna pokryć najważniejsze akcje, Anna Henderson, Elinor Barker i Anna Morris powinny za to chronić Pfeiffer Georgi, która na finiszu z okrojonej grupki ma spore szanse.

Ciekawymi “jokerami” w tej rozgrywce są Kim Cadzow z Nowej Zelandii, której pomoże tylko Niamh Fisher-Black oraz Alison Jackson z Kanady, która może liczyć tylko na Olivię Baril. Ciekawe również jak wyścig rozegrają Amerykanki – Chloe Dygert i Kristen Faulkner nie mogą liczyć na finisz, będą musiały zatem kombinować jak rozkręcić akcję, w której nie znajdą się sprinterki.

fot. Unipublic / Sprint Cycling Agency

W znakomitej formie jest Francuzka Juliette Labous, a po występie na czasówce kolejne złoto interesuje Australijkę Grace Brown. Osamotnione są za to Węgierka Blanka Vas i reprezentantka RPA Kimberley Pienaar, ale ich obecność w czołówce nie zdziwi.

Obsada wyścigu mężczyzn

Na liście startowej znajduje się 90 zawodników z 54 krajów, w tym Stanisław Aniołkowski, samotnie reprezentujący Polskę.

Reprezentacja Belgii z Remco Evenepoelem, Woutem van Aertem i Jasperem Stuyvenem posiada najlepsze karty, gotowe rozegrać wyścig po swojemu i odporne na różna scenariusze. Kolarstwo szosowe i Igrzyska to jednak kombinacja, która często sprawia, że faworyci na papierze takimi pozostają, dlatego Evenepoel i Van Aert muszą się dobrze dogadać, by nie przespać swojej szansy i nie zmarnować pracy kolegów.

fot. POOL BETTINI/LaPresse

Dobrze wyglądają akcje Francuzów, którzy mogą postawić na rozkręcającego się Juliana Alaphilippe’a, ale w razie niewypału ze strony byłego mistrza świata, mają w odwodzie Valentina Madouasa.

Mathieu van der Poel daje nadzieję na medal Holandii, choć wsparcie tylko dwóch kolegów ograniczy jego pole manewrowania. 29-latek nie ma jednak oporów przed atakowaniem we wczesnej fazie wyścigu, za nim dobrze przepracowany Tour de France, więc jego nieobecność w czołówce będzie niespodzianką. Van der Poel będzie raczej stawiał na samotną akcję, ale jego szanse na finiszu z grupki wyglądają bardzo dobrze, nawet jeśli sprint po 270 kilometrach to niewiadoma.

Tom Pidcock w sobotę przeskoczy z bezdroży na szosę. Brytyjczyk dopiero co został mistrzem olimpijskim w MTB cross-country i na wzgórzach pod Paryżem spróbuje włączyć tryb klasyków. Jeśli uda mu się zregenerować, powinien być jednym z kandydatów do medalu, tym bardziej, że pomoże mu trzech silnych kolegów.

fot. LaPresse

Sprint z grupki, nawet jeśli utworzonej po serii skoków, to klimat Duńczyka Madsa Pedersena i Australijczyka Michaela Matthewsa. Pedersen nie ukończył Tour de France po kraksie i powinien być stosunkowo wypoczęty na tym etapie sezonu, a jazdą w klasykach pokazał, że nie boi się wziąć na siebie odpowiedzialności za ataki i urządzanie życia rywalom na 150 kilometrów przed metą.

Za Matthewsem nie przemawiają żadne konkretne wyniki z tego sezonu. Australijczyk to spec od klasyków, kolarz świetnie przygotowany do imprez mistrzowskich, który przetrzyma pagórki i potrafi zafiniszować. Brakuje mu jednak szczęścia, a w rezultacie również pewności siebie.

W gronie faworytów warto wymienić też Włocha Alberto Bettiola, który świetnie powinien się czuć na krótkich podjazdach i na kostce, a także Szwajcara Marca Hirschiego, który błyszczał w Czech Tour i świetnie jeździ wyścigi jednodniowe.

fot. Lapresse

Kto w takim wyścigu może okazać się jokerem? Przy dobrym dniu to może być dzień Bena Healy’ego z Irlandii lub Oiera Lazkano (Hiszpania), okazja na dobrą ucieczkę dla Tomsa Skujinsa z Łotwy, a być może dla Matteo Jorgensona reprezentującego Stany Zjednoczone, zadziwiającego żywotnością Kanadyjczyka Dereka Gee lub przywdziewającego koszulkę Ekwadoru Jhonatana Narváeza.

Igrzyska Olimpijskie w archiwum “Rowery.org”

Listy startowe

Wyścig elity kobiet

Wyścig elity mężczyzn

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ