Tajniki pracy stewardesy. Zasady dotyczą nawet paznokci

Praca stewardesy z pewnością jest fascynująca i odbiega od typowego dnia za biurkiem. Co ciekawe, jako pierwsi rolę personelu pokładowego pełnili mężczyźni i było to w 1912 roku. Dopiero osiemnaście lat później do pracy w kabinie samolotu zatrudniono kobietę – Ellen Church.

Na naszym rodzimym podwórku pierwszą stewardesą została uczestniczka Powstania Warszawskiego, Zofia Glińska, która zadebiutowała na tym stanowisku w sierpniu 1945 roku. Profesję personelu pokładowego wykonywali również rodzice księżnej Kate Middleton. Zawód stewardesy ewoluował przez lata, jednak wciąż kryje w sobie wiele tajemnic, których rąbka uchylamy poniżej.

Nie strój, nie elegancki ubiór, a mundur. Jego elementy są ściśle określone przez dyscyplinę mundurową, którą posiada każda linia lotnicza. Najczęściej w skład munduru wchodzi koszula, spodnie i spódnica, sukienka, marynarka, kamizelka, apaszka, a w przypadku panów krawat.

Na specjalne okazje, np. rejsy inauguracyjne, stewardesy zakładają toczek. Zarówno idąc przez terminal, jak i witając pasażerów podczas boardingu, personel pokładowy powinien mieć na sobie marynarkę. Podczas serwisu wystarczy koszula. Wybierając spodnie, stewardesa obowiązkowo założy do nich pasek.

W dyscyplinie mundurowej znajduje się również zapis nt. biżuterii i fryzury. Tutaj, przede wszystkim ze względów bezpieczeństwa, linie lotnicze wymagają związanych włosów, które w sytuacji awaryjnej nie będą przeszkadzać w podjęciu wymaganych czynności. Okrycie wierzchnie stewardesy zdobi skrzydełko – lotniczy symbol, zaś do koszuli czy sukienki personel pokładowy przypnie imiennik, dzięki któremu pasażerowie będą znać imiona załogi.

Ta zasada jest również zapisana w dyscyplinie mundurowej. Kolor paznokci ma znaczenie. Neony, brokaty czy czerń zdecydowanie odpadają. Linie lotnicze wymagają delikatnych, bladoróżowych lub beżowych odcieni albo paznokci w barwach przewoźnika.

W niektórych liniach dopuszczalna jest również czerwień. Zdobienia, wzory czy cyrkonie panie powinny zostawić na dni wolne. Długość paznokci jest również określona w dyscyplinie mundurowej i nie powinna przekraczać kilku milimetrów za opuszkiem palca.

Personel pokładowy odpowiada przede wszystkim za bezpieczeństwo pasażerów. Dotyczy to całego lotu, jak i sytuacji awaryjnych. Jednak w drugim przypadku stewardesy chętnie skorzystają z pomocy… pasażerów.

Samoloty pasażerskie liczą od ok. 100 do 300 miejsc. Personel pokładowy, w zależności od typu samolotu, składa się z kilku osób. Nic zatem dziwnego, że w sytuacji awaryjnej niezbędna będzie współpraca z pasażerami.

Przed rozpoczęciem lotu stewardesa szkoli pasażerów do wyjść przez okna. Jeśli zaistnieje konieczność lądowania awaryjnego i będzie na to czas, personel wybierze i przeszkoli pasażerów do drzwi awaryjnych oraz kierujących ruchem w samolocie.

Co więcej, o ile piloci przechodzą type rating, czyli szkolenie na poszczególny typ samolotu, personel pokładowy lata na wszystkich maszynach, które posiada w swojej flocie przewoźnik. Oczywiście, stewardzi i stewardesy muszą również zostać przeszkoleni na każdy typ samolotu. Uczą się komend, sprzętu awaryjnego występującego w danym samolocie i jego specyfiki.

Pozycje zajmowane przez personel pokładowy w samolocie nie są przypadkowe. Mają określone numery. Podczas boardingu pasażerów wita szefowa pokładu. Często towarzyszy jej druga stewardesa, która odpowiada za sekcję A (rzędy do wyjść awaryjnych) w samolocie. Z tyłu siedzi personel, który przygotowuje serwis.

Podczas gdy jedna stewardesa odpowiada za oświetlenie w kabinie, druga monitoruje stan wody i nieczystości. Szkolenie pasażerów, np. rodziców podróżujących z niemowlakiem czy małoletnich bez opieki, też przypisane jest do określonego członka personelu pokładowego i zależy od zajmowanej pozycji.

Podobnie rzecz ma się z miejscem zajmowanym podczas safety demo, czyli krótkiej prezentacji na temat podstawowych zasad bezpieczeństwa obowiązujących podczas lotu.