Rajat Prandit w artykule opublikowanym kilka dni temu przez Times of India poinformował, że Indie i Stany Zjednoczone prowadzą bardzo zaawansowane rozmowy w sprawie wspólnej produkcji kołowych transporterów opancerzonych Stryker na subkontynencie indyjskim. Oznacza to, że po ponad pół roku temat ten znów wraca. Jakie są obecne postępy i czy kontrakt ma szansę na realizację?
Ministerstwo obrony Indii analizuje trójfazowy plan proponowanego projektu. Według źródeł, na które powołuje się gazeta plan rozpocznie się od zakupu Strykerów w ramach amerykańskiego programu Foreign Military Sales. Będą to pojazdy gotowe, dostępne „z półki”. Następnie przemysły obronne obu państw przystąpią do wspólnej produkcji Strykerów w Indiach.
Ten etap wydaje się najtrudniejszy, gdyż przedsiębiorstwa z subkontynentu będą dążyć do jak największego udziału w procesie produkcji, w tym do zastosowania jak największej części komponentów wyprodukowanych w Indiach, zgodnie z Kampanią Samowystarczalne Indie. Trzecim – bardzo odległym, a nawet więcej, niemal nie do spełnienia, będzie etap wspólnego opracowywania futurystycznych wersji Strykerów. Ile amerykańskich transporterów opancerzonych trafi do Indii? Tak naprawdę jeszcze nie wiadomo. Wstępnie (i nieoficjalnie) mówi się o 300 sztukach, ale być może byłby to dopiero wstęp do kolejnych umów. Mimo że Indie są bliżej Strykerów niż kiedykolwiek, to jeszcze nic nie wskazuje, że obie strony zamierzają w najbliższym czasie sformalizować tę współpracę i podpisać kontrakt.
US is hard-selling the #Strykers. Ahead of US NSA Jake Sullivan’s forthcoming visit to India, sec of def Lloyd Austin cited “co-production of armoured vehicles with India” as yet another indicator of the upward trajectory in bilateral defence partnership! https://t.co/MUiwMPePpQ
— Rajat Pandit (@rajatpTOI) June 17, 2024
– Jeśli projekt Strykera zostanie sfinalizowany, istniejące indyjskie możliwości w zakresie konstruowania bojowych wozów piechoty będą musiały być wzięte pod uwagę – podało źródło. – Strykery będą musiały zostać dostosowane i technologicznie skonfigurowane pod kątem ukształtowania terenu w Indiach, w tym do operacji na obszarach położonych na dużych wysokościach, takich jak wschodni Ladakh i Sikkim.
Urzędnicy indyjskiego ministerstwa obrony obecnie poddają ocenie możliwości spełnienia przez Strykery potrzeb operacyjnych batalionów piechoty zmechanizowanej wojsk lądowych. Prowadzone są analizy w sprawie ewentualnego znaczącego transferu technologii dla indyjskich partnerów, w tym przedsiębiorstw z sektora publicznego i prywatnego. Strykery będą wymagały dostosowania i konfiguracji do użytku na obszarach, na którym przyjdzie im walczyć w Indiach, jak wspomniane już Ladakh i Sikkim. Nie będzie to łatwe zadanie. Amerykańskie pojazdy mogą okazać się koniecznością, gdyż indyjskie wojska lądowe będą potrzebować zaawansowanych kołowych i gąsienicowych wozów bojowych, aby zastąpić flotę ponad dwóch tysięcy BMP-2 sowieckiej proweniencji. Stryker ma jednak wadę, która raczej nie pozwoli w całości zaspokoić potrzeb indyjskiej piechoty zmechanizowanej – nie potrafi pływać. Nowe Delhi poszukuje również pojazdów opancerzonych zdolnych do operacji desantowych.
Mimo wszystko Stany Zjednoczone aktywnie promują Strykera w ramach amerykańsko-indyjskiego partnerstwa w dziedzinie obronności. Sekretarz obrony USA Lloyd J. Austin podczas Dialogu Shangri-La w Singapurze mówił o „koprodukcji pojazdów opancerzonych z Indiami”, podkreślając strategiczne znaczenie tej współpracy. Od 2007 roku Stany Zjednoczone zawarły z Indiami umowy obronne o wartości około 22 miliardów dolarów. Kontrakt na Strykery ma być kolejnym windującym tę sumę. Większe znaczenie od gospodarczego wymiaru tej umowy może mieć walor polityczny, który jeszcze bardziej zbliży dwoje przyjaciół z rozsądku przeciwko wspólnemu wrogowi.
Stryker MEHEL.
(Monica K. Guthrie, Fort Sill Public Affairs)
Pierwszy raz o bardziej poważnym zainteresowaniu Indii amerykańskimi Strykerami informowaliśmy w listopadzie 2023 roku. Wówczas pretekstem było spotkanie sekretarza stanu USA Antony’ego Blinkena i sekretarza obrony Lloyda Austina z ich indyjskimi odpowiednikami Subrahmanyamem Jaishankarem i Rajnathem Singhiem, a także z premierem Narendrą Modim. We wspólnym oświadczeniu wydanym po piątym dialogu ministerialnym obie strony zapewniły, że uzgodniono produkcję kołowych transporterów opancerzonych Stryker na subkontynencie. Jednak mimo takich zapewnień pozostawało wiele znaków zapytania. Nowe Delhi wówczas nie podpisało jeszcze kontraktu, ale wiele wskazywało, że zrealizowane zostaną plany wspólnej produkcji transporterów w celu wzmocnienia indyjskich sił lądowych w obliczu sporu granicznego z Chińską Republiką Ludową.
Pomysł zakupu przez Indie kołowych transporterów opancerzonych Stryker i przeniesienia ich produkcji nie jest całkiem nowy. Należy wrócić pamięcią cztery lata wstecz, gdy dowództwo Bhāratīya Thalasēnā opublikowało krótką listę w programie nowego transportera opancerzonego. W sierpniu 2020 roku uznano, że przyszłym transporterem piechoty mogą być trzy wozy. Jedną z nich była opancerzona platforma kołowa na bazie pojazdu Tata Kestrel. Dwoma pozostałymi były właśnie Stryker i zupełny outsider – HMMWV.
STRYKER for Indian Army‼️
US Defense Secretary Austin Confirm that US & India is Jointly working on the CoProduction of Stryker Armoured Vehicle in India along with Jet Engine
Indian Army is interested in procuring of Stryker VSHORAD Variant for Short Range ADS near LAC pic.twitter.com/Ql35HaY5aR
— Vivek Singh (@VivekSi85847001) April 18, 2024
Za Strykerami przemawiało sprawdzenie w boju oraz przystosowanie do transportu służącymi w Bharatiya Vāyu Senā samolotami C-130J Super Hercules i C-17 Globemaster III. Stwierdzono, że zapotrzebowanie wynosi 150 pojazdów i wkrótce dojdzie do wyboru zwycięskiej platformy. Liczbę potrzebnych transporterów już na tamten moment obcięto, gdyż w grudniu 2019 roku – w momencie publikacji informacji o przetargu – Indusi chcieli mieć 198 wozów.
Indyjskie wojska lądowe będą chciały włączyć Strykery w skład Zintegrowanych Grup Bojowych (IBG), które powstają na granicach z Chinami i Pakistanem. Każda ma docelowo ma liczyć około 5 tysięcy żołnierzy i będzie plasować się pomiędzy brygadą (około 3 tysięcy) a dywizją (12 tysięcy). Zostanie utworzona przy każdym dowództwie teatru działań zbrojnych. Składać się będzie z pięciu lub sześciu batalionów. Liczba 5 tysięcy żołnierzy jest orientacyjna i może okazać się, że potrzeby wymogą utrzymywanie aż 8 tysięcy.
IBG będzie dysponować jedną mieszaną brygadą zmechanizowaną, w której składzie znajdą się nie tylko czołgi podstawowe i lekkie, ale także bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone (być może właśnie Strykery). Jedna IBG powstaje tam, gdzie Nowe Delhi naprawdę potrzebuje wzmocnienia: na Linii Rzeczywistej Kontroli w Ladakhu, w którym w 2020 roku doszło do pamiętnej konfrontacji między siłami indyjskimi i chińskimi. Według Bloomberga Indie mogą kupić nawet tysiąc Strykerów (to chyba zbyt daleko idące wnioski), które w większości zintegrowaliby z wyrzutniami przeciwpancernych pocisków kierowanych, a pozostałe odgrywałby rolę pojazdów rozpoznania i dowódczych.
Zobacz też: Czołgi typu 15 dla chińskiej piechoty morskiej
US Army / Gertrud Zach
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS