Amerykańska legenda nie żyje

Jones zmarł spokojnie z przyczyn naturalnych, w obecności członków rodziny w Torrence Memorial Medical w Kalifornii.

Był najstarszym żyjącym zwycięzcą Indianapolis 500. Słynny wyścig wygrał w 1963 roku.

Jones urodził się 12 sierpnia 1933 roku w Texarkana w stanie Arkansas, a matka nadała mu imię na cześć lokalnego sędziego – Rufusa Parnella – którego bardzo szanowała.

W wieku 17 lat zaczął się ścigać się starymi, zdezelowanymi samochodami, znanymi w USA jako „jalopies”. Aby władze Kalifornii nie dowiedziały się, że nie ma jeszcze 18 lat, jego przyjaciel Billy Calder, nadał mu przydomek „Parnellie”.

W latach pięćdziesiątych Jones brał udział w wyścigach różnych serii, w tym w seriach NASCAR na zachodnim wybrzeżu, w których wygrywał w sumie 15 razy.

Wszystkie drogi prowadziły go jednak na tor Indianapolis Motor Speedway, gdzie w 1961 roku zadebiutował w Indy 500.

Rok później zdobył pole position w Indy 500 jadąc z prędkością 250,370 km/h, stając się pierwszym kierowcą, który podczas kwalifikacji przekroczył prędkość 250 km/h. Pomimo prowadzenia przez 120 okrążeń, problemy z hamulcami przekreśliły nadzieje na zwycięstwo i ukończył wyścig na siódmym miejscu.

Przełom nastąpił w 1963 roku, kiedy ponownie zdobył pole position i prowadząc przez 167 okrążeń odniósł upragnione zwycięstwo. Tego samego roku wygrał także wyścig górski Pikes Peak International Hill Climb, prowadząc Mercury Marauder, pobijając przy tym rekord prędkości samochodem seryjnym.

W 1967 roku Jones zaczął startować w rajdach terenowych i w latach 1971 – 1972 odnosił zwycięstwa w Baja 1000. Jego kariera obejmowała także 34. starty w NASCAR Cup Series, w którym cztery razy wygrywał. Po raz ostatni dokonał tego w Riverside w 1967 roku.

W 1969 roku połączył siły z Velko „Velem” Mileticchem i stworzył zespół  Vel’s Parnelli Jones Racing, który wygrał Indy 500 w 1970 i 1971 roku.

Poważny wypadek na Baja 1000 w 1974 roku spowodował, że Jones przestał się ścigać. Nadal jednak nadal świetnie prosperował jako właściciel zespołu. Zapewnił sobie usługi Mario Andrettiego i pod koniec roku przetestował samochód Formuły 1. W latach 1975-1976 jego zespół wziął udział w 14 wyścigach Grand Prix, a najlepszym rezultatem było czwarte miejsce Andrettiego w GP Szwecji 1975.

Z ciekawostek należy wspomnieć o epizodzie aktorskim Jonesa. W 1974 roku zagrał samego siebie w filmie „Gone in 60 seconds”  w reżyserii H.B. Halickiego. Po latach film doczekał się słynnego remake’u z Nicolasem Cagem w roli głównej.  

Liczne sukcesy Jonesa spowodowały, że został wprowadzony do wielu Galerii Sław, w tym Międzynarodowej Galerii Sław Sportów Motorowych (1990), Narodowej Galerii Sław Samochodów Sprint (1991) i Galerii Sław Indianapolis Motor Speedway Hall of Fame (1985).

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ