W starszej epoce kamienia, według Włodzimierza Szafrańskiego (1920–1998), polskiego historyka, archeologa i religioznawcy, kobieta byłą aktywną organizatorką, ponieważ:
„…nie tylko darzyła życiem członków klanu myśliwych i zbieraczy, lecz także życie to umiejętnie, skutecznie chroniła jako doświadczona matka, karmicielka, opiekunka i wychowawczyni oraz niezawodna, roztropna i doskonała organizatorka warunków bytu zapewniających egzystencję ludzką. Toż to ona właśnie budowała bezpieczne, wygodnie i ciepłe schronisko w postaci początkowo ziemianki czy szałasu, utrzymując w nim ogień na ognisku, wyprawiała skóry na przyodziewek chroniący przed zimnem w warunkach epoki lodowcowej, przygotowywała posiłki i gromadziła zapasy żywności, ratując od śmierci głodowej w sytuacji prymitywnego łowiectwa nie dającego gwarancji pewnego utrzymania”.
Żyjący w grupie ludzie, aby przetrwać, musieli ze sobą współpracować, współzawodnictwo było nieadaptacyjne.
Niektórzy uważają, że wspólnoty zorganizowane wokół kobiet miały większe szanse rozwoju w warunkach naturalnych, ponieważ respektowały prawa przyrody, rytm pór roku, cykle biologiczne czy cykle upraw.
Przyjmuje się, że podział płci w społeczeństwach zbieracko-łowieckich wpływał na aktywność w zakresie podziału pracy. Statystycznie silniejsze i swobodniejsze jednostki w grupach hominidów, czyli mężczyźni, zajmowali się łowiectwem i myślistwem. Z kolei zbieractwo owoców, warzyw i nasion stanowiło największą ilość, bo około 60–80 proc. posiłku, i przeważnie przypadało kobietom.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS