Rok temu Iga Świątek przegrała z Aryną Sabalenką finał w Madrycie. Tamten trzysetowy pojedynek trwał dwie godziny i 26 minut, obfitował w piękne akcje, zwroty sytuacji, był pełen ofensywnego tenisa i słusznie uznawano go za jeden z meczów roku. Finał tegoroczny jest bezsprzecznie meczem roku. I na razie trudno sobie wyobrazić, że w najbliższym czasie zobaczymy lepszy mecz.
Świątek w ciągu trzech godzin i 11 minut walki zadała 121 ciosów, a Sabalenka – 116. Pozostając w terminologii pięściarskiej, trzeba powiedzieć, że dwie mistrzynie stoczyły pojedynek tak wielorundowy, jakby to było kilka pojedynków w jednym. Na koniec na ring, to znaczy kort, padła zwyciężczyni. I rozpłakała się, dając upust emocjom, nad którymi wcześniej znakomicie panowała. Kilkanaście sekund później, no, może kilkadziesiąt, zapłakana Świątek biegła do swojego sztabu, a Sabalenka siadała na swoim miejscu i zakrywała twarz ręcznikiem. To obraz, który poruszył pewnie nawet tych kibiców tenisa, którzy z Białorusinką nie sympatyzują, natomiast potrafią docenić sportowy kunszt i wolę walki.
Świątek rozbawiona. Ten moment pokazał, że Igi nic nie wytrąci z uderzenia
Po ponad trzech godzinach znakomitej walki dwóch najlepszych tenisistek świata pewnie mało kto pamięta akcję z pierwszych pięciu minut. A ona była znamienna. Przy wyniku 1:0 i 30:30 Świątek serwowała. Już podrzuciła sobie piłkę, już miała uderzyć, ale nagle się zatrzymała. I z uśmiechem patrzyła na to, co działo się na trybunach nad Sabalenką. Tam z tenisową piłeczką przebiegało malutkie dziecko. Po chwili rozbawienia Iga zaserwowała, przegrała ten punkt i moment później również gema. I co? I nic. Zupełnie nic. Zero nerwów. Tylko praca, znakomita, metodyczna. Tylko taka mogła dać w sobotę sukces. Bo najgroźniejsza rywalka najlepszej tenisistki świata naprawdę wróciła.
Sabalenka w styczniu wygrała Australian Open, a następnie w lutym, marcu i kwietniu przechodziła kryzys. Na turniej do Madrytu przyjechała z bilansem zaledwie czterech zwycięstw i czterech porażek w tylko ośmiu meczach, jakie rozegrała w Dubaju, Indian Wells, Miami i Stuttgarcie. Ona z tych wszystkich imprez odpadała przedwcześnie, po słabych meczach z niżej notowanymi rywalkami. Przez to w Madrycie zanosiło się, że straci drugie miejsce w rankingu, na rzecz Coco Gauff. A jednak broniąc tysiąca punktów za wygranie turnieju w ubiegłym roku, omal nie wygrała go ponownie.
W drodze do finału ze Świątek Sabalenka pokonała m.in. Danielle Collins, przerywając serię 15 zwycięstw Amerykanki. I Jelenę Rybakinę, w półfinale. Sabalenka z tym swoim mizernym bilansem 4:4 w okresie między Australian Open a Madrytem byłem tłem dla Rybakiny, która w tym czasie wygrała 20 meczów i przegrała zaledwie dwa oraz dla Świątek z bilansem za 20:3. Ale na madryckiej mączce Aryna wstała, otrzepała się i pokazała wszystkim, że nie zamierza się oglądać za siebie, tylko chce znów iść na szczyt.
Świątek kolekcjonerka! Imponujące zdobycze jeszcze przed 23. urodzinami
Sabalenka na szczycie – na pierwszym miejscu rankingu WTA – była przez osiem tygodni jesienią. Na razie nie ma widoków na powrót. W poniedziałek Świątek zacznie 102. tydzień panowania, a jej przewaga jest wielka – wynosi ponad trzy tysiące punktów.
Świątek jest największa, najwspanialsza i najpiękniejsza, skoro zatrzymała taką Sabalenkę. Kto widział, ten wie – tu nie ma dyskusji. Białorusinka miała trzy meczbole, ale to Polka wykorzystała drugiego. Sabalenka niemal cały czas była z przodu – bo zaczynała serwisem i prowadziła – ale Świątek goniła jak chart. I w decydujących momentach – a ile ich było, doprawdy trudno zliczyć! – pokazała hart ducha.
Przy wyniku 2:3 w pierwszym secie Świątek obroniła trzy breakpointy, nie dała uciec Sabalence. W drugim secie Sabalenka serwowała na 3:0 i na 4:1, a Świątek nie dała jej uciec i doprowadzała do remisów 3:3 oraz 4:4. Tego drugiego seta Białorusinka wygrała i w trzecim znów od początku była na prowadzeniu. Przy wyniku 1:3 i jej serwisie co wrażliwsi kibice Polki pewnie wyłączyli telewizory.
Ludzie! Włączajcie! Nadrabiajcie! Świątek z tego 1:3 zrobiła 3:3. A później wybroniła dwie piłki meczowe przy wyniku 7:5, 4:6, 5:6 i trzecią w tie-breaku, przy wyniku 6-7.
Po wygranej piłce na 9-7, a więc na 7:5, 4:6, 7:6 w meczu, Świątek padła na plecy, zakryła twarz i płakała ze szczęścia. Wtedy emocje puściły. Wcześniej Iga zarządzała nimi chyba jeszcze lepiej niż kąśliwymi forhendami i bekhendami, którymi częstowała rywalkę. W najtrudniejszych momentach Iga była oazą spokoju. Kwiatem lotosu! A do tego dokładała dynamikę, power, znakomite poruszanie się. Ona przejmowała inicjatywę, nie zgodziła się na warunki Sabalenki. Ona pokazała, że jest najlepsza i już teraz – na miesiąc przed dopiero 23. urodzinami – skompletowała zwycięstwa we wszystkich dużych turniejach na mączce.
Powrót wielkiej Sabalenki to zła wiadomość dla Ameryki, a nie dla Świątek
Roland Garros wygrywała trzy razy, WTA 1000 w Rzymie dwa razy, WTA 500 w Stuttgarcie dwa razy i teraz WTA 1000 w Madrycie po raz pierwszy.
Świątek ma już 20 tytułów WTA. Po zaledwie 24 finałach. Właśnie wyrównała wyczyn Agnieszki Radwańskiej (20 tytułów WTA na 28 finałów) z jej całej kariery. Strach pomyśleć, ile jeszcze wygra ta dziewczyna z Raszyna. Nawet jeszcze w tym sezonie. Za chwilę będzie Rzym, za chwilę Paryż, za chwilę Paryż raz jeszcze, bo na kortach Roland Garros w tym roku rozegrane zostaną przecież dwa turnieje – wielkoszlemowy i olimpijski.
Świątek w wielkim i wspaniałym finale z Sabalenką pokazała olimpijski spokój i ma trzeci tytuł w sezonie oraz już 33 wygrane mecze przy tylko czterech przegranych. Dla Sabalenki był to szósty przegrany mecz w sezonie przy 21 wygranych. A jej bilans finałów z całej kariery to 14:13.
Za ten finał i za ten powrót do formy Białorusinka zasługuje na burzę braw. Sztuczna inteligencja dawała jej zaledwie 26 proc. szans na pokonanie Igi, a ona była od tego o włos. Trzy razy!
Ona też była w tym wielkim finale spokojna – jak na siebie – też znakomicie skoncentrowana i, prawdę mówiąc, ona też zasłużyła na tytuł. Ale Świątek go wyszarpała, zabrała rywalce trofeum sprzed nosa.
Bilans Świątek z Sabalenką to od teraz już 7:3. Tak często w ostatnich latach Iga mierzyła się tylko z Coco Gauff – również 10 razy, a wygrała dziewięć z tych pojedynków. Amerykanie chcieliby zobaczyć kolejne mecze między Igą i Coco, najlepiej takie jak ten, jaki właśnie rozegrały Świątek i Sabalenka. Ale po Madrycie trzeba powiedzieć tak: Świątek jest wciąż w tym samym miejscu – na szczycie, natomiast Sabalenka wróciła i na razie nie zanosi się, żeby to Gauff stała się główną rywalką numeru jeden. Zwłaszcza że jest jeszcze Rybakina, która rozgrywa świetny sezon i ma bardzo dobry bilans kariery z Polką (4:2).
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS