Pogodomy se po ślonsku. Szpacer miyndzy bożymi mynkami

Opinie publikowane w naszym serwisie wyrażają poglądy osób piszących i nie muszą odzwierciedlać stanowiska redakcji

W „almaryji” (szafie) cekałyby aże przidom „dran” (będzie ich kolej) wybiglowane „łoblyczki” (pościel), „tisztuchy” i „serwety” (obrusy). Wszysko byłoby wypucowane na glanc. A jo z kamratkami szpacerowałabych se łod jedny „boży mynki” (przydrożnego krzyża) do drugi coby porzykać.

Czaskali nawet gorkami, beztoż godali na nia „niydziela gorkotuka”

Niykere kamratki sie „straciyły” (zmarły), inksze dowajom pozor na „ynklow” (wnuków), mie „niyporady” (inwalidę) trza „ćiś” (pchać) na wozyku, a to co przirychtuja abo poschroniom w doma „szłoby uniyś na złomanym kiju” (byłoby tego niewiele). Warto choć spomnieć, że postne niydziele kedyś miały swoje „miana” (nazwy): wstympno, sucho abo chudo, bo downi „suszyć” znacyło tyla co pościć; gucho (bez śpiywanio i łorganow); potym środpostno abo śmiertelno, bo zima „piere” (bije) sie, na śmierć i życie, z wiosnom. A że przipodała łona „pośrzodku” (w środku), kej ludzie mieli już doś pokuty, to robiyli wtynczos łostomajte „bozny” (żarty). Czaskali nawet gorkami, beztoż godali na nia „niydziela gorkotuka”. Potym przichodziyła niydziela corno, żałobno, kej krziże zasłoniali „lilowym” (fioletowym) „sztofym” (materiałem). No i na koniec była niydziela palmiano (kwietno). Słyszało sie tyż ło bioły niydzieli, a że bioły wymiyszany z lilowym dowoł rożowy, ksiynżoszek był łoblecony na rożowo.

Zgłoś naruszenie/Błąd