Pogodomy se po ślonsku. Łostomajte morchle, żigloki i świgry

Opinie publikowane w naszym serwisie wyrażają poglądy osób piszących i nie muszą odzwierciedlać stanowiska redakcji

Toż niy zaszkodzi zawcasu znolyź se jakiś „rzyps” (drabina) coby poleku spinać sie po „żbelach” (tyż „sztaflach” – szczeblach) do nieba. Ale ponoć „ino” (tylko) wedle rzykania tam niy wpuszcajom…

Przecytałach w jakymś „buchu” (książce), że starsze matrony w „Srogym” (Wielgym) Poście przistrojały sie ino w corne pociorki. To musiało być kajjyndzi, bo u nos niy przistrojały sie wtynczos wcale. Były nawet take, co „durch” (ciągle) łoblykały sie na corno, do końca życio. To matki kerym prziszło pochować swoje „majerantne” (dorosłe) dziecka. Downi nasze dziołchy i „frelki” (panienki) rade sie „paradziyły” (stroiły), a starki skisz tego „cytały jym lewity” (robiły wymówki). Małe dziołszki miały pieszconki z „budow” (straganów) na łodpuście i „szlajfki” (wstążki) z „maszkom” (kokardą) w „bibikach” (warkoczach). Potym nosiyły „galanda” (wionek z papiorzanych blumow i pociorkow) i żołte korole z „jantara” (bursztynu) abo kupione u jakegoś handlyrza szklane, „ańfachowe” (zwyczajne) pociorki.

Zgłoś naruszenie/Błąd