Badania ankietowe przeprowadzone w dwóch ośrodkach klinicznych leczenia bólu w Polsce wykazały, że 58 proc. pacjentów po przebytym półpaścu cierpi na długotrwałe dolegliwości bólowe. Średni wiek zachorowania na półpasiec wyniósł 68 lat. Dlatego tak ważne jest dbanie o profilaktykę już w znacznie młodszym wieku. Rozpoznanie choroby następuje najczęściej (64 proc.) przez lekarza POZ, natomiast w 22 proc. – w szpitalu lub na SOR. Niemal połowa pacjentów (47 proc.) w czasie diagnostyki i leczenia półpaśca doświadczyła trudności w dostaniu się do lekarza. Pacjentom brakuje wiedzy o chorobie, metodach jej leczenia i zapobiegania, w tym o możliwości zaszczepienia się.
Raport opublikowany przez Modern Healthcare Insitute pt. „Półpasiec oczami pacjentów. Zapobieganie – leczenie – powikłania” powstał na podstawie badań ankietowych przeprowadzonych na grupie 185 pacjentów w dwóch ośrodkach klinicznych: w Krakowie i Warszawie. Jego wydanie towarzyszy obchodzonemu w dniach 26 lutego – 3 marca Tygodniowi Wiedzy o Półpaścu.
Wyniki ankiety wśród osób, które chorowały na półpasiec w latach 2007–2023 pokazują, że największym i najdłużej odczuwanym problemem zdrowotnym po chorobie jest długotrwały, utrzymujący się nawet latami ból o różnym charakterze i natężeniu. Długotrwały ból – najczęściej wymieniane przez ankietowanych (58 proc. pacjentów) powikłanie choroby – może nasilać się przy zmianie pogody, pochylaniu się, w reakcji na zimno. Parestezje jako długookresowe skutki choroby wskazało 23 proc. ankietowanych, 6 proc. wymieniło zaburzenia równowagi i zawroty głowy. Nierzadko pacjenci wskazywali kilka powikłań półpaśca, w tym również świąd i pieczenie skóry, blizny po wysypce, niedosłuch, zaburzenia nastroju i codziennego funkcjonowania, działania niepożądane stosowanych leków.
Pacjenci cierpiący z powodu neuralgii popółpaścowej to głównie osoby w starszym wieku, niemal zawsze (91 proc.) zmagające się z chorobami towarzyszącymi: najczęściej nadciśnieniem (59 proc.) i cukrzycą (20 proc.). Średni wiek zachorowania na półpasiec to 68 lat. Choroba zaczynała się u nich najczęściej od nagłego ataku silnego bólu, rzadziej od wysypki. Ból miał rozmaity charakter i nasilenie, oprócz niego pojawiały się także rozmaite parestezje, np. odczucie gorąca.
Rozpoznanie choroby następowało najczęściej w przychodni podstawowej opieki zdrowotnej (64 proc. ankietowanych). U 15 proc. pacjentów diagnoza została postawiona w szpitalu, a kolejne 7 proc. zostało rozpoznanych na SOR lub przez zespół ratownictwa medycznego. Ankietowane osoby pozostawały w leczeniu przeciętnie 2,5 roku, w związku z problemami odczuwanymi po przechorowaniu półpaśca. Około 4 proc. osób doświadczało tych dolegliwości dłużej niż 20 lat.
Ponad połowa (57 proc.) ankietowanych doświadczyła trudności w procesie diagnostyki i leczenia, które polegały przede wszystkim na utrudnionym dostępie do lekarza lub zbyt długim oczekiwaniu na wizytę. Wskazywano również na brak informacji lub błędy w komunikacji, brak rozpoznania lub błędną diagnozę, nieskuteczne leczenie. Ścieżka pacjenta najczęściej obejmowała dwie poradnie: medycyny rodzinnej i leczenia bólu. Aż 18 proc. ankietowanych leczyło się w trzech miejscach, a 6 proc. – w czterech placówkach.
Duża część pacjentów nie dysponuje wystarczającą wiedzą na temat przyczyn choroby. 29 proc. ankietowanych wskazało, że potrzebne jest upowszechnianie informacji o samej chorobie i jej przebiegu, a 14 proc., że konieczna jest edukacja na temat metod jej leczenia.
W efekcie również wiedza na temat szczepień przeciw półpaścowi jest niewielka. Aż 63 proc. badanych nie wiedziało do momentu wypełnienia ankiety, że szczepionka przeciwko półpaścowi w ogóle istnieje. Zaledwie 24 proc. pacjentów dowiedziało się o tym w czasie choroby, a tylko 10 proc. miało taką wiedzę wcześniej, przed zachorowaniem. W naturalny sposób ankietowani wskazywali, że gdyby miały nastąpić zmiany w procesie diagnozy i leczenia, to przede wszystkim powinny one dotyczyć upowszechniania wiedzy o szczepieniach – tak wskazało 59 proc. osób.
Obecnie szczepionka przeciw półpaścowi jest refundowana w 50% dla osób w wieku powyżej 65 lat ze współchorobowościami zwiększającymi ryzyko rozwoju półpaśca. Jak podkreślają eksperci i pacjenci, z punktu widzenia zdrowia publicznego korzyści przyniosłoby jej bezpłatne udostępnianie osobom starszym oraz wszystkim dorosłym z grup ryzyka, czyli chorym na nowotwory, HIV, po transplantacjach.
Pytani o swój stosunek do szczepień, ankietowani w zdecydowanej większości (84 proc. odpowiedzi) zadeklarowali chęć polecenia innym, aby zaszczepili się przeciw półpaścowi. Tylko 12 proc. nie było tego pewnych, a zaledwie 4 proc. osób odpowiedziało przecząco – że nie chcą polecać szczepień.
Półpasiec i neuralgia popółpaścowa
Neuralgia popółpaścowa (postherpetic neuralgia, PHN) – to jednostronny ból neuropatyczny utrzymujący się powyżej 3 miesięcy po przechorowaniu półpaśca w miejscu, w którym występowała wysypka(1,2,3). Według danych epidemiologicznych, neuralgia popółpaścowa (PHN) może się rozwinąć u nawet 30% chorych po przebytym półpaścu. PHN należy do najczęstszych powikłań po tej chorobie i jest jednym z częściej występujących zespołów obwodowego bólu neuropatycznego.
Ból spowodowany neuralgią popółpaścową może utrzymywać się miesiącami, a nawet latami. Ryzyko wystąpienia neuralgii zwiększa się wraz z wiekiem, a szczególnie narażone są osoby po ukończeniu 50. roku życia – szacuje się, że dotyczy ich aż 80 proc. przypadków.
Dr hab. n. med. Małgorzata Malec-Milewska, prof. CMKP, z Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii w Warszawie w Raporcie „Półpasiec oczami pacjentów. Zapobieganie – leczenie – powikłania” zwraca uwagę, że neuralgia popółpaścowa jest trudna do wyleczenia, a jej objawy mogą utrzymywać się latami lub nawet całe życie. Ekspertka podkreśla: – Wraz z pojawieniem się szczepień dla dorosłych, zwłaszcza nowej rekombinowanej szczepionki Shingrix dla osób powyżej 50. roku życia, profilaktyka staje się dla polskich pacjentów realistycznym celem. Wskazane jest również szybkie i właściwe leczenie ostrej fazy półpaśca, ponieważ czas trwania i nasilenie bólu uważane są za podstawowy czynnik ryzyka rozwoju PHN. Jak dodaje prof. Malec-Milewska: – Priorytetowe znaczenie ma profilaktyka. Dlatego też zadaniem lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i geriatrów jest stosowanie szczepionki u pacjentów z zagrożonych grup.
Komentując wyniki badania ankietowego, Magdalena Kołodziej, prezes zarządu Fundacji MY Pacjenci, wskazuje: – Badanie przeprowadzone na grupie pacjentów, którzy doświadczyli ciężkiej choroby, jaką jest półpasiec, doskonale odzwierciedla sytuację wielu chorych zmagających się z różnymi chorobami zakaźnymi. To, na co warto zwrócić uwagę, to deklarowana trudność (długi czas oczekiwania) w dostępie do lekarza. Taki problem zgłosiło 57 proc. respondentów. Jest to powszechny problem, wymagający zmiany systemu świadczeń zdrowotnych – przede wszystkim wzmacniania roli podstawowej opieki zdrowotnej czy większego włączania innych zawodów medycznych do opieki nad pacjentem.
Prezes Magdalena Kołodziej wskazuje również na potrzebę podnoszenia poziomu wiedzy o chorobach i ich przyczynach, a także budowania świadomości na temat możliwości ich zapobiegania dzięki szczepieniom – Z wypowiedzi ankietowanych chorych bardzo mocno wybrzmiewa też brak wiedzy – o przyczynach choroby, szczepieniach. Taka wiedza nie była przekazana lub przekazana była w niewielkim zakresie przez personel medyczny. Szczególnie niski odsetek osób, które miały świadomość, że istnieje szczepienie przeciwko półpaścowi, wskazuje na pilną potrzebę działań informacyjnych w tym zakresie, prowadzonych przez wiarygodne dla pacjentów instytucje i organizacje. Służy temu kalendarz szczepień osób dorosłych przygotowany przez Polskie Towarzystwo Medycyny Rodzinnej we współpracy z naszą Fundacją.
Odczuwanie bólu o charakterze czy to ostrym, czy przewlekłym, wpływa na nastrój i odbieranie rzeczywistości przez pacjenta. Dr hab. n. med. Anna Antosik-Wójcińska, prof. UKSW, kierownik Katedry Psychiatrii Wydziału Medycznego Collegium Medicum Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego wskazuje: – W bólach neuropatycznych związanych z infekcjami wirusowymi jak półpasiec, różnego typu uszkodzeniami nerwów związanymi z chorobami przewlekłymi, chociażby cukrzycą, chorzy są narażeni na odczuwanie bólu przewlekłego, często o dużym nasileniu, który zdecydowanie wpływa na jakość życia. Świadomość, że mają za sobą ostrą fazę choroby, a mimo to dalej borykają się z bólem, istotnie wpływa na pogorszenie stanu psychicznego.
Profesor Antosik-Wójcińska dodaje, że zmagania z bólem w wielu przypadkach mogą spowodować wystąpienie problemów natury psychicznej: – Wszelkiego typu infekcje wirusowe, choroby przewlekłe, powiązane z bólem, są czynnikami predysponującymi do wystąpienia depresji. Depresja i infekcje są ze sobą powiązane. To są zależności wielokierunkowe. Dlatego w depresji będziemy bardziej narażeni na wystąpienie np. półpaśca, z tego względu, że mamy obniżoną odporność. Do tego z powodu depresji trudniej będzie kontrolować chorobę.
Link do Raportu: : https://www.mzdrowie.pl/wp-content/uploads/2024/02/01-polpasiec-2024.pdf
Referencje:
- Gruver Ch, Guthmiller KB.: Postherpetic Neuralgia. Startpearls 2021, Treasure Island (FL), PMID: 29630250; ID: NBK493198.
- Gross GE, Eisert L, Doerr HW. Et al.: Journal of Society Dermatol 2019: 55-77.
- Mastalerz-Migas A, Grodzicki T, Malec-Milewska M. Et al.: Półpasiec – objawy kliniczne, leczenie i profilaktyka. Terapia 2015; 12: 6-11.
Komunikat prasowy opracowany przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia w ramach kampanii edukacyjno-informacyjnej „HEALTHY AGEING – długie życie w dobrym zdrowiu”. Tydzień Wiedzy o Półpaścu, luty 2024.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS