Wymiana ciosów między Ruchem Huti a Stanami Zjednoczonymi trwa już od niemal miesiąca. Działania prowadzone przez Amerykanów i Brytyjczyków nie powstrzymują ataków Hutich, ale zdecydowanie utrudniły przeprowadzanie ataków na czerwonomorską żeglugę. Niemniej ostatnie dni w Jemenie nie przyniosły spokoju.
W niedzielę 4 lutego Amerykanie zniszczyli łącznie pięć pocisków manewrujących Hutich. Następnego dnia zniszczyli dwie sztuki morskiej amunicji krążącej. Broń taką już wcześniej wykorzystano w nieudanym ataku 4 stycznia.
A view from the Air Boss’s perspective above the bridge in “PriFly”… pitch black, no visible horizon, tense, professional. pic.twitter.com/B4kbbohPwm
— Chowdah Hill (@ChowdahHill) February 4, 2024
We wtorek 6 lutego Huti odpowiedzieli, odpalając sześć przeciwokrętowych pocisków balistycznych w stronę masowca MV Star Nasia (IMO: 9361237) i wielozadaniowego statku towarowego MV Mornig Tide (IMO: 9320506). Jeden z pocisków trafił w pobliżu tego pierwszego, powodując niewielkie uszkodzenia. Inny pocisk został zestrzelony przez niszczyciel USS Laboon (DDG 58), pozostałe chybiły.
W środę Amerykanie zniszczyli trzy pociski manewrujące na wyrzutniach, a następnego dnia przeprowadzili aż siedem ataków przeciwko czterem bezzałogowcom nawodnym i siedmiu pociskom przeciwokrętowym. Wreszcie wczoraj siły CENTCOM-u zniszczyły dwa bezzałogowce nawodne i pięć pocisków manewrujących szykowanych do odpalenia.
Na obecnym etapie konfliktu większość środków rażenia ulega zniszczeniu, zanim zostanie wykorzystana. Nie zmienia to faktu, że Amerykanie od miesiąca nie są w stanie złamać siły Ansar Allah i zapewnić całkowitego bezpieczeństwa transportowi towarów przez Morze Czerwone. O ile z perspektywy czysto wojskowej Stany Zjednoczone zadają przeciwnikom o wiele bardziej dotkliwe ciosy, o tyle w szerszej skali Hutim udało się związać znaczące siły amerykańskie i zmusić Waszyngton do poniesienia znaczących kosztów finansowych.
Amerykanie nadal działają zachowawczo: atakują odwetowo i wybierają cele bezpośrednio im zagrażające. Jest to zdecydowanie „terapia objawowa”, jednak większe zaangażowanie w jemeński konflikt mogłoby wiązać się większymi kosztami finansowymi i wizerunkowymi, a przyniosłoby niewiele lepsze efekty. Jako przeciwnik w walce Ruch Huti jest jedną z najbardziej uciążliwych grup zbrojnych w regionie.
Zapasy uzbrojenia Ruchu Huti wydają się nieprzebrane. Za tak duże nasycenie ich sił zbrojnych odpowiada oczywiście Iran, którego obecność w regionie cieśniny Bab al-Mandab stanowi istotny problem dla bezpieczeństwa. Irański okręt Behszad działający w pobliżu Jemenu to oficjalnie jednostka cywilna, zarejestrowana w irańskiej spółce państwowej. Jego faktyczna rola nie jest ustalona, ale najczęściej uznaje się go za wysuniętą bazę Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej w rejonie Zatoki Adeńskiej i Morza Czerwonego. Podobną funkcję pełni Sawiz, znajdujący się na Oceanie Indyjskim (wcześniej on również stacjonował przy cieśninie Bab al-Mandab). Obie jednostki mają również zapewniać dane wywiadowcze dla Hutich, innym prawdopodobnym zastosowaniem jest pomoc w przemycie broni do Jemenu.
Ostatnie dni przyniosły pewne zamieszanie wokół tych okrętów. Iran wydał oświadczenie, w którym ostrzegał przez atakowaniem irańskich jednostek. Spytany o sprawę rzecznik Departamentu Obrony generał Patrick Ryder powiedział, że nic nie wie o działaniach USA wobec irańskich jednostek. Jest jednak świadomy obecności Behszada w regionie.
Video of launches from USS GRAVELY, USS CARNEY, and USS DWIGHT D. EISENHOWER supporting strikes on Iranian-backed Houthi targets pic.twitter.com/EMSkDANoeF
— U.S. Central Command (@CENTCOM) February 4, 2024
Ciekawe rzeczy dzieją się również na jemeńskim lądzie. W mediach pojawiają się doniesienia na temat możliwej ofensywy Ruchu Huti w obszarze muhafazy Ma’rib. Region położony na wschód od Sany jest obecnie podzielony między siłami Hutich i wojskami rządowymi. Z racji na znajdujące się tam zasoby węglowodorów potencjalna strata regionu mogłaby znacząco osłabić i tak mizerną pozycję rządu centralnego.
Decyzja o ponownej eskalacji walk wewnętrznych w Jemenie nie byłaby bezzasadna. Ruch Huti dzięki walce z Amerykanami był w stanie zmobilizować społeczeństwo i zyskać pewną dozę sympatii za granicą. Jednocześnie siły koalicji nadal są podzielone. Arabia Saudyjska stara się wyjść z konfliktu, unikając zaangażowania w operacje na Morzu Czerwonym i prowadząc rozmowy z rebeliantami, które marginalizują legalny rząd Jemenu. Siły jemeńskie pozostają podzielone, ze szczególną wrogością między południowymi separatystami a islamistyczną partią Al‑Islah.
Z drugiej strony prowadzenie działań ofensywnych mogłoby zostać utrudnione, jeśli Amerykanie zdecydowaliby się rozszerzyć interwencję. Perspektywa zdobycia dodatkowych zasobów finansowych i dalszego osłabienia rządu jemeńskiego może się wydawać warta ryzyka, zwłaszcza, że naloty amerykańskie nie osłabiły w sposób znaczący siły militarnej Ansar Allah.
W legalnym rządzie jemeńskim doszło w ostatnich dniach do zmian. Urzędująca Rada Prezydencka (wieloosobowy organ mający zastępować prezydenta, złożony z przedstawicieli różnych grup tworzących koalicję przeciwko Hutim) wybrała nowego premiera Jemenu, którym został Ahmad Awad ibn Mubarak. Były ambasador Jemenu w Stanach Zjednoczonych jest uznawany za zaciętego przeciwnika Hutich, został przez nich nawet porwany w 2015 roku. Jest również uznawany za jednego z twórców saudyjskiej koalicji. Mubarak zdecydowanie nie załagodzi sytuacji w kraju.
Zobacz też: Wejście tygrysa – Indie budują wpływy w Afryce
US Navy / Mass Communication Specialist 3rd Class Janae Chambers
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS