Pogodomy se po ślonsku. Miynsopust i zaheksowane walyntynki

Opinie publikowane w naszym serwisie wyrażają poglądy osób piszących i nie muszą odzwierciedlać stanowiska redakcji

Trza bydzie z daleka łomijać „tancdile” (kręgi taneczne), a nawet „szynkwase” (bufety) coby se niy szluknońć kapki sznapsu. Z maszkycyniym tyż trza przisztopować choćby skisz cholesterolu abo „pucynio” (wzdęć), choć wtynczos „idzie” (można) se pomoż „fefermynckom” (miętą), piełoniym abo „pulmantyjym” (ziołową herbatą).

A po harynku bydzie Popielec

Po fetnym cwortku momy fetny tydziyń kery downi mianowali miynsopustym, zapustami abo łostatkami. A potym ino „harynek” (śledzik) i 40 dni Wielgego Postu. Harynek to był „forszpil” (rozgrzewka, przedbieg) do postu w kerym „szoty” (chude śledzie) były w kożdy chałpie. Bo za staryj Polski nawet biydoki mogły se je „lajstnońć” (pozwolić). We „fiszhali” (sklepie rybnym) stoły małe „faski” (beczułki) i sroge beki, a w nich, przikryte „krustom” (warstwą soli morskiej) „uliki” (mode, tuste, holynderske śledzie – delikatesy), że kożdymu ślinka ciykła. A po harynku bydzie Popielec, kej „farorz” (proboszcz) abo „kapelonek” (wikary) sujom ludziom gowa popiołym abo robiom na cole krziżyk.

Zgłoś naruszenie/Błąd