Bugenwilla– kolorowa egzotyka od wiosny do jesieni

Bugenwille można uprawiać jako rośliny domowe, ozdobę zimowego ogrodu, a latem również tarasu. Z przenoszeniem donic może być trochę kłopotów, ale miłośnicy zgadzają się, że warto – ukwiecone pędy bugenwilli przywołują bowiem na myśl śródziemnomorskie wakacje i beztroską romantykę, a ich kolorystyczna różnorodność jest nie do przecenienia.

1. Wymagania glebowe
2. Uprawa i sadzenie bugenwilli
3. Podlewanie i nawożenie
4. Rozmnażanie bugenwilli
5. Problemy w uprawie
6. Zastosowanie bugenwilli
7. Najciekawsze odmiany bugenwilli

Pod koniec XVIII w. francuski admirał i odkrywca, Louis Antoine de Bougainville, zorganizował badawczą ekspedycję dokoła świata. Na pokładzie jego statku był botanik Philibert Commerçon oraz jego kochanka, przebrana dla niepoznaki za mężczyznę. To ona właśnie miała jako pierwsza na świecie opisać bogato ukwiecone, cierniste pnącza Ameryki Południowej, które w hołdzie wielkiemu podróżnikowi nazwano bugenwillami.

Po ponad dwustu latach botanicy wyróżniają już 16 gatunków z rodzaju Bougainvillea, a wszystkie w stanie naturalnym występują w Brazylii, Peru, Boliwii i Argentynie. Największą popularnością jako rośliny ozdobne cieszą się bugenwilla okazała (B. spectabilis) oraz bugenwilla gładka (B. glabra). Obie stały się już codziennym widokiem w ogrodach ciepłego klimatu Stanów Zjednoczonych, basenu Morza Śródziemnego czy Południowo-Wschodniej Azji. Na północy Europy niestety musimy zadowolić się uprawą doniczkową z opcją wyniesienia ukwieconych pnączy na taras lub balkon w okresie lata.

Jak rozpoznać bugenwillę? Jest to zdrewniałe, zimozielone pnącze, pokryte dość ostrymi kolcami, a w sezonie również nietypowymi kwiatostanami. To, co większość laików bierze bowiem za kwiaty, jest w rzeczywistości rozetą podsadek, czyli barwnych liści spełniających funkcję rozpłodowe. Faktyczne kwiaty są niepozorne, biało-żółte i wznoszą się kilka centymetrów nad podsadki. Trik działa również na owady, które chętnie dają się zwabić na atrakcyjne niby płatki i przy okazji zapylają prawdziwe kwiaty.

Bugenwilla okazała jest większa, gdyż osiąga nawet 12 m długości, a jej liście mają sercowaty kształt. Jej bliska kuzynka, bugenwilla gładka, dorasta maksymalnie 3 m, a jej podsadki są znacznie krótsze i mają gładką, niby papierową tekturę – stąd nazwa. Poza tymi różnicami oba gatunki są jednak bardzo podobne i odmieniają się przez soczyste odcienie różu, fioletu, czerwieni, pomarańczy, żółci, ale także bieli. 

Wymagania glebowe

Podłoże dla bugenwilli musi być przede wszystkim dobrze przepuszczalne – oznacza to, że woda musi łatwo przepływać przez ziemię i nie zalegać w niej. Idealnie jest więc wykorzystać klasyczną ziemię kwiatową z dodatkiem piasku oraz niewielkiej ilości kompostu. Pojemnik z rośliną musi mieć otwory drenażowe, ale nie powinien nigdy stać na podstawce wypełnionej wodą. Poza tym podłoże powinno mieć umiarkowanie kwaśny odczyn (pH 5,5-6,0).

Kolejny koniecznym warunkiem sukcesu jest odpowiedni poziom nasłonecznienia, określany jako minimum 6-8 godzin jasnego światła w ciągu dnia. Półcień ograniczy lub całkowicie udaremni kwitnienie bugenwilli. Jednocześnie nie jest wskazane wystawianie liści na działanie ostrych promieni słonecznych – jeśli więc ustawiamy bugenwillę na parapecie, to najlepiej za filtrującą światło firanką.

Bugenwilla gładka, fot. Wirestock Creators/Shutterstock

Uprawa i sadzenie bugenwilli

Bugenwille sprzedawane są zwykle w dość małych pojemnikach, więc po zakupie warto roślinę jak najszybciej przesadzić. W pierwszych latach uprawy czynność tą powtarzamy corocznie, stopniowo zwiększając średnicę donicy – docelowa powinna mieć rozmiar ok. 20 cm. Podczas przesadzania należy najpierw wypełnić ziemią dolną część pojemnika, a po umieszczeniu na niej sadzonki, bardzo delikatnie wypełnić przestrzeń wokół korzeni, bez zbyt silnego dociskania. Zanim bugenwillę przesadzimy, dobrze jest namoczyć jej bryłę korzeniową w pojemniku z wodą na ok. 1 godzinę. Jeśli po podlaniu w nowej donicy ziemia mocno opadnie, obnażając korzenie, należy na wierzch dosypać jeszcze trochę podłoża.

Uprawa bugenwilli wymaga regularnego przycinania. To zasadnicze przeprowadzamy w drugiej połowie lutego, zanim rozpocznie się intensywny wzrost pędów. W pierwszej kolejności należy usunąć wszystkie martwe części rośliny, a zdrowe skrócić, aby zachęcić je do rozgałęziania. Pamiętajmy, że roślina kwitnie na nowych pędach, więc zabieg należy przeprowadzić odpowiednio wcześnie. Cięcia dokonujemy zawsze pod oczkiem i wyłącznie w rękawicach, aby ochronić palce przez cierniami oraz kontaktem z sokiem, który może być drażniący dla skóry.

W ciągu sezonu, jeśli posiadany okaz rozrasta się zbyt szybko, można po fali kwitnienia delikatnie skorygować jego kształt. Jeśli warunki uprawy są optymalne, bugenwilla potrafi kwitnąć kilka razy w ciągu roku dostarczając właścicielom długie miesiące radości.

Zimą bugenwillę należy przenieść do chłodnego, ale jasnego pomieszczenia – temperatura uprawy powinna kształtować się na poziomie 8–10°C. Idealnym miejscem będzie więc ogrzewana szklarnia lub ogród zimowy. Wiosną roślina może powrócić do ciepłych wnętrz mieszkalnych, a najlepiej powodzi się jej przy temperaturze ponad 20°C.

Podlewanie i nawożenie

Pielęgnacja bugenwilli odbywa się w cyklu rocznym, którego warto przestrzegać. Wiosną, gdy roślina budzi się to życia, potrzebuje intensywniejszego podlewania – nawet dwa razy w tygodniu oraz nawożenia preparatami bogatymi w azot, które wspierają rozwój liści. W ciągu lata kontynuujemy stałą dostawę wody, pamiętając, aby między jednym a drugim podlaniem pozwolić ziemi przeschnąć – to bardzo ważny punkt na liście obowiązkowych prac pielęgnacyjnych.

Gdy na pnączu zaczną pojawiać się kolorowe podsadki, to znak, aby zmienić nawóz na preparat bogaty w sole potasowe (np. nawóz do pomidorów), który zwiększy intensywność barw. Nawożenie warto połączyć z podlewaniem i przeprowadzać w ciągu sezonu nawet raz na tydzień. Z nadejściem jesieni i wyraźnym zmniejszeniem tempa wzrostu pędów podlewanie należy ograniczyć, a nawożenie od października wręcz całkowicie zakończyć. Zimą bugenwilli starczy niewielka dawka wody raz na dwa lub trzy tygodnie.

Rozmnażanie bugenwilli

Niestety, nie tak łatwo jest otrzymać nowe bugenwille z rośliny-matki. Kto mimo wszystko chce spróbować swoich sił, powinien wiosną odciąć kilka zdrowych, zdrewniałych pędów o długości ok. 8 cm i zanurzyć je w ukorzeniaczu. Tak przygotowane pędy umieszczamy w małej donicy z wilgotnym substratem i przetrzymujemy w ciepłym miejscu, idealnie podgrzewanej mnożarce.

Tabela przedstawiająca korzyści z uprawy bugenwilli; opracowanie własne

Problemy w uprawie

Największym błędem w uprawie bugenwilli jest utrzymywanie podłoża w stanie ciągłej wilgotności. Wynikiem może być brak kwitnienia, a także żółknące i blednące liście. Jeśli zaobserwujemy taki problem na naszej bugenwilli, warto spróbować ograniczyć częstotliwość podlewania, a po każdym nawodnieniu pozwolić donicy odkapać kilka godzin w wannie czy zlewie.

Blednące bugenwille, które słabo rosną, to również częsty symptom inwazji mszyc, wełnowców lub przędziorków. Ich obecność potwierdzi lepka spadź sącząca się z liści, jak również objawy na spodzie liści w postaci brązowych łusek lub drobnych białych pajęczyn. Szkodniki można skutecznie zwalczać biologicznymi środkami ochrony roślin (np. olejkiem z miodli indyjskiej), a dodatkowym wsparciem jest zwiększenie poziomu wilgotności w powietrzu.

Zastosowanie bugenwilli

W cieplejszych klimatach bugenwille często uprawia się jako ozdobne pnącze dodające uroku domom i altanom – długie pędy potrafią uroczo oplatać kolumny i bramy, zwieszając się nad oknami i daszkami. W naszej części świata roślina musi być kształtowana tak, aby dała się bez szkód przenieść pod dach na zimę. Mimo tego ograniczenia doniczkowe bugenwille mogą być trenowane do pięcia się po umocowanych w ziemi stelażach, ale mogą również przyjmować formę krzewów lub nawet drzewek bon-sai. Wiele odmian nadaje się również do sadzenia w wiszących koszykach, tak aby barwne pędy opadały w dół.

Bugenwilla, odmiana California Gold, fot. mizy/Shuttertock

Najciekawsze odmiany bugenwilli

Poza wspomnianymi na wstępie gatunkami bugenwilli w sprzedaży spotkać można mieszańce różnych gatunków o spektakularnych cechach estetycznych. Wśród takich hybryd przeznaczonych do uprawy doniczkowej szczególną popularnością cieszy się karłowata odmiana „Temple Fire” o wyjątkowo gęstych, fuksjowych podsadkach oraz „Pedro” o zredukowanej ilości cierni oraz żywoczerwonych „kwiatach”. Miłośnikom minimalistycznej elegancji można też polecić białą odmianę „Show Lady”.

Poza tym do najatrakcyjniejszych odmian bugenwilli należą równie:

• B. glabra var. Variegata – czyli bugenwilla gładka z kremowo obrzeżonymi liśćmi;
• “Golden Glow” i “California Gold” – hybrydy o pomarańczowych podsadkach;
• „Barbara Karst” – tworzy pokaźne, szybko rosnące krzewy z różowoczerwonymi podsadkami;
• „Cherry Blossom” – hybryda z wyjątkowymi biało-różowymi podsadkami i talencie do zwieszania się dół.

Bibliografia

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ