– Jestem dumny, że jestem najstarszym seniorem w mieście. Nie tylko w mieście, a nawet w powiecie. I tym się człowiek cieszy, że cały czas tu jest – usłyszeliśmy od Edmunda Bałki, który 23 listopada skończył 103 lata. Uroczystość urodzinowa odbyła się trzy dni później w Zjeździe Tramp w Szubinie, w gronie rodziny i najbliższych. Wspaniałego wieku winszował Jubilatowi burmistrz Szubina Mariusz Piotrkowski wraz z kierowniczką USC Danutą Musiał. Goście specjalni złożyli mu szczególne życzenia, wręczyli bukiet kwiatów i okolicznościowy upominek.
Edmund Bałka urodził się 23 listopada 1920 r. w Szubinie, jako jedno z siedmiorga dzieci Jadwigi i Tomasza. W 1937 r. rozpoczął naukę w Szkole Podoficerów Piechoty dla Małoletnich w Śremie. Jeszcze przed wojną kadeci zostali przeniesieni do Lwowa. Pierwsze lata wojny spędził w Sarnach na Wołyniu, kolejne na przymusowej pracy w fabryce części samochodowych w Hamburgu. Następnym etapem wojennej tułaczki był Berlin, gdzie odbył szkolenie pielęgniarskie. Jako sanitariusz został wysłany w okolice Smoleńska. Działał w Polskim Czerwonym Krzyżu – zbierał z pola bitwy rannych żołnierzy, grzebał też poległych. – To było piekło na ziemi – wspominał.
Przy wspólnym stole toczyło się wiele interesujących rozmów fot. Justyna Kulpińska
Po wojnie pan Edmund krótko pracował jako monter w urzędzie pocztowym. Przez kilka lat był wychowawcą w zakładzie poprawczym w Szubinie, a następnie znalazł zatrudnienie w lokalnym oddziale Narodowego Banku Polskiego. Ukończony kurs podoficerski pozwolił mu na rozpoczęcie pracy jako referent w jednostce Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej. Jego ostatnim miejscem pracy, w którym doczekał emerytury, była Zakładowa Zawodowa Straż Pożarna Organika Zachem w Bydgoszczy. W 1952 roku jubilat stanął na ślubnym kobiercu. Wraz z żoną Kazimierą doczekał się czworga dzieci – dwóch córek: Barbary i Marii oraz dwóch synów: Jerzego i Marka
Od blisko czterdziestu lat senior jest wdowcem. Ma cztery wnuczki: Izabelę, Kamilę, Jagodę i Karolinę, dwóch prawnuków: Jakuba i Szymona, a także prawnuczkę Dominikę.
W tym wyjątkowym dniu panu Edmundowi towarzyszyła rodzina i bliscy fot. Justyna Kulpińska
Stutrzylatek przez całe życie był osobą aktywną fizycznie i na miarę swoich sił jest nią nadal. Szczególnie uwielbiał piłkę nożną. Przez 15 lat był zawodnikiem lokalnego klubu, rywalizował na prawie wszystkich boiskach w regionie. Jako zasłużony działacz sportowy w 2016 r. otrzymał Medal Honorowy Sędziwoja z Szubina. Pan Edmund obdarzony jest także talentem muzycznym. Już jako dziecko grał na akordeonie. Pasji tej oddany był jeszcze kilka lat temu. Lubił wieczorami zasiadać w gronie rodziny i grać ulubione melodie. Teraz, gdy utrzymanie akordeonu sprawia seniorowi pewną trudność, zaczął grywać na organach klawiszowych. Lubi przyrodę i pracę na świeżym powietrzu. Jubilat jest właścicielem ogródka działkowego, który sam pielęgnuje i w którym chętnie spędza czas wśród zieleni. Chętnie zajmuje się również ogrodem swojej wnuczki. – To jest moje życie. Chodzę po tej ziemi, na której się urodziłem – zdradził Pałukom.
Do ulubionych zajęć Jubilata należy też czytanie książek i gazet. Regularnie kupuje czasopisma o tematyce ogrodniczej i sadowniczej. Ulubioną lekturą są dla niego książki historyczne poświęcone drugiej wojnie światowej. Szczególnie interesują go publikacje opowiadające historię Wołynia i terenów, na których przebywał w czasie wojny.
W 2021 r. został odznaczony marszałkowskim medalem Unitas Durat Palatinatus Cuiavian-Pomeraniensis.
Justyna Kulpińska
Autor: Pałuki
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS